Kategorie: Stof tot nadenke

“As die Here nie my hulp was nie, sou ek spoedig in die stilte gewoon het.”

Ps. 94: 17²⁰

Stilte, iets wat ons soms ongemaklik na woorde laat gryp. Ons weet nie altyd hoe om stilte te hanteer nie. Ons is so gewoond daaraan om ons woorde, so dikwels sonder nadenke, te laat vlieg; net omdat ons bang is vir stilte! Hoekom is dit so moeilik vir ons om ons denke en woorde te beteuel? Mens kan tog nie hoor wat gesê word, as jy nie stil raak om te hoor wat ‘n ander sê nie.

Lees meer “Stof tot nadenke: Stilte…”

“Vertrou op die Here en doen die goeie, bewoon die land en waak oor betroubaarheid.“

Ps. 37: 3²⁰

Die Psalmdigter wys daarop dat ons moet waak oor betroubaarheid. Kan ons as mense egter betroubaar wees? Selfs Salomo het gereken dat geen man betroubaar is nie. Kan ons deur ons lewe hoegenaamd poog om betroubaar te wees?

Lees meer “Stof tot nadenke”

“Maar nou, Here, U is ons Vader. Ons is die klei en U is ons pottebakker – ons almal is die werk van u hande. Moenie mateloos toornig wees nie, Here, moenie vir altyd ons sondeskuld onthou nie! Ja, sien tog in: Ons almal is u volk.

”Jes. 64: 8-9²⁰

Wanneer mens ‘n pottebakker beleef, vanaf die klei se voorbereiding tot die finale eindproduk, besef mens wat hierdie inleidende en opvolgende verse vir mens probeer sê oor God, die Pottebakker van ons bestaan. Die Pottebakker het reeds ‘n beeld van die eindproduk in gedagte. Daar is egter ‘n groot hoeveelheid voorbereidings wat gedoen moet word, voordat daar hoegenaamd begin word. Die klei word in voorbereiding gebrei, sag gemaak, klamgemaak en gesif om alle onsuiwerhede uit die klei te verwyder. Daarna kom dit as ‘n bondel klei op die draaitafel of pottebakkers tafel waar dit verder met deeglikheid en noukeurigheid verder verwerk word.

Daar word met oorleg en met ervarings-kennis van alle beskikbare pottebakkersgereedskap gebruik gemaak. ‘n Draadsnyer, spons, ribbes, metaal skraper, hout modelerings werkstuk, ‘n lint werkstuk en ‘n skerp naaldwerkstuk, ‘n rand werkstuk en ‘n klei-gat werkstuk. Al hierdie gereedskap stukke word gebruik om die klei te vorm. Met ‘n baie stil en standvastige hand word die klei bewerk. Enige onsekerheid kan lei tot die her-begin van die finale produk. Deur al die werkery word die klei klam en nat gehou, sodat dit nie te vinnig uitdroog nie. Daar word gedurig weer her-beplan, om te verseker dat die beste produk op die tafel oorbly. Die klei word met die hande van die pottebakker in die aanvanklike proses bewerk en gevorm. Die hande hou die klei liefdevol vas, om die gewenste groote, holtes, openinge en vorm aan die gang te sit. Die rand word met die draadsnyer gelyk gemaak, en die vorm word verder met die ribbes, metaal skraper en hout modelerings werkstukke gevorm. Daarna word die versiering met skerp en snydende werkstuk gereedskap gevorm, ingesny en versier. In die proses word baie onnodige klei weggewerk. Aan die einde van die proses, word die produk losgesny van die tafel. Dit word verder stadig en stelselmatig uitgedroog, om enige barste en skeef trek te vermy. Dan word die finale produk geglasuur met verskillende kleure glasuur en word dan in ‘n baie warm potebakkersoond gebak om uiteindelik die finale produk te kry.

““Is Ek nie in staat om soos hierdie pottebakker met julle te maak nie, huis van Israel?” is die uitspraak van die Here. ‘Kyk, soos klei in die hand van die pottebakker, so is julle in my hand, huis van Israel.” (Jer. 18: 6²⁰); “Jy sal nou vir my sê: Hoe kan Hy dan nog ‘n mens die skuld gee? Want wie kan sy wil tog teengaan?” Wie is jy tog, o mens, om God te weerspreek? Sal die maaksel vir sy maker sê: “Waarom het jy my so gemaak?” Of het die pottebakker dan nie die reg om uit dieselfde stuk klei ‘n voorwerp vir edele gebruik of vir onedele gebruik te maak nie?” (Rom. 9: 19-21²⁰)

Net so vorm God ons deur ons lewe. Ons word geskuur en geskaaf. Ons kry dikwels seer soos wat die klei met die skerp en snyers gereedskap gevorm word. God het ons reeds beplan nog voordat ons in die moederskoot gevorm is, om die beste ons te wees, soos wat Hy dit beplan het. Deur ons lewe ervaar ons terugslae en teenslae, wat ons nie altyd begryp nie, maar dit alles is deel van God se Pottebakkers Hand in ons lewens. Ons word dikwels losgesny van dinge wat ons standvastigheid gegee het. Ons word versier met genade gawes en die liefde van die Pottebakker. Ons moet egter onthou dat die Pottebakker ook die mag het om die kleipot wat nie voldoen aan sy skeppingsdoel nie, te breek en te vernietig.

”Het Hy, wat my in die moederskoot gemaak het, hulle nie ook gemaak nie? Het Een ons nie in die baarmoeder voorberei nie?” (Job 31: 15²⁰); “Op U is ek aangewese van die moederskoot af; van my geboorte af is U my God.” (Ps. 22: 11²⁰); “Dit is immers U wat my niere geskep het, my in die moederskoot geweef het.” (Ps. 139: 13²⁰); “Jy moet vir hulle sê: “So sê die Here, Heerser oor alle magte: “Só sal Ek hierdie volk en hierdie stad breek – soos mens die kleipot van ‘n pottebakker breek, sodat dit nie weer heelgemaak kan word nie. In Tofet sal mense begrawe word weens gebrek aan begraafplek.” ” (Jer. 19: 11²⁰)

Wanneer ons oorgee aan die leiding van God deur die Heilige Gees kan ons ook vashou aan die belofte wat God vir Jakob gee in Jesaja. Ons hoef nie bang te wees nie, want God het ons met ‘n rede, en vir ‘n doel geskep in die moederskoot. Hy sal ons met waterstrome lawe en seën. Ons grootse Pottebakker het ons geseën met die ewige lewe, wat vir ons gegee is as genadegawe, deur Jesus Christus ons Verlosser, en die bystand en leiding van die Heilige Gees. Ons kan dus as oorwinnaars lewe, wat nie van ons Skepper geskei kan word nie.

”So sê die Here, wat jou gemaak het, jou in die moederskoot al gevorm het, wat jou help; “Moenie bang wees nie, my dienskneg, Jakob, ja, Jeserum, wat Ek uitgekies het. Want Ek sal water uitgiet op dorre aarde, waterstrome op droeë grond. Ek sal my Gees uitgiet op jou nageslag, en my seën op jou nakomelinge. Hulle sal groei tussen gras, soos rivierwilgers langs waterstrome.” (Jes. 44: 2-4²⁰); “Maar in dit alles is ons selfs meer as oorwinnaars deur Hom wat sy liefde aan ons bewys het. Ek is immers daarvan oortuig dat nóg dood, nóg lewe, nóg engele, nóg magte, nóg teenswoordige, nóg toekomstige gebeure, nóg kragte, nóg hoogte, nóg diepte, nóg enigiets anders in die skepping, ons sal kan skei van die liefde van God in Christus Jesus ons Here.” (Rom. 8: 37-39²⁰)

“…en Hy het hulle gesond gemaak, sodat die skare vol verwondering was toe hulle sien dat doofstommes praat, kreupeles gesond word, verlamdes loop en blindes sien. En hulle het die God van Israel verheerlik.”

Matt. 15: 31²⁰

Wat is dit wat jou in verwondering laat? Die definisie vir verwondering is “om met verwondering na iets te kyk; verbaas of verstom te wees. Lied 464 verwoord die verwondering van die mens by aanskoue van God se skeppingswerk. So verwoord ook Ps. 8 en 104 die verwondering van die psalmdigter by aanskoue van God se skeppingswerk en die natuur. Ons grootste verwondering as gelowiges van die evangelie van Jesus Christus, lê egter daarin dat ons verwondering ervaar wanneer ons tot die besef kom dat God die Vader ons so lief kon hê, ons wat swak en nietige mense is, dat Hy sy unieke Seun na hierdie wêreld laat kom het. Sodat ons sy wonderdade, deur die ervarings van almal wat daar was, van bewus kan wees deur die woorde in die Bybel. Die menige vertellings van mense wat wonderwerke aanskou het; mense wat gesond gemaak is; mense waarvan geeste uitgedryf is deur bevele van Jesus Christus.

Lees meer “Stof tot nadenke: Verwondering”

“Moenie ou grense verskuif wat jou voorouers gelê het nie.”

Spr. 22: 28²⁰

Dwarsdeur ons lewe stel ons grense aan alles om ons en in ons. Sommiges se grense is nou en beperk, terwyl ander wye ruimtes nodig het, en dus hulle grense daarby aanpas. Dis lewens grense, dorp grense en landsgrense. Dit is grense oor wie ons toelaat om ons lewensruimte binne te kom, of buite te hou. Dis grense van wat ons doen of nie doen nie. Hoe bepaal ons hierdie grense? Wie gee ons leiding om hierdie grense daar te stel? Die beste voorbeeld is sekerlik die Tien Gebooie wat deur God self aan sy volgelinge gegee is. Sy vereiste was dat hierdie grense nagevolg moet word om kinders van God genoem te word.

“Hy het op die kliptafels die woorde van die verbond, die Tien gebooie geskryf. ” (Eks. 34: 28²⁰)

“…maar troue liefde bewys aan duisende, aan hulle wat My liefhet en my gebooie nakom.” (Eks. 20: 6²⁰)

Mense hou daarvan om grense te verskuif om by hulle leefstyl aan te pas. Maar het ons werklik die insig en vaste fondamente om dit te doen? Of leef ons in die illusie dat ons die mag het om grense te verskuif? Dit is God wat alle grense vasgestel het. Hy het selfs die seisonale grense daar gestel by die skepping. Dit is God wat besluit wat hier op aarde aanvaarbaar is of nie. Binne en buite Israel.

“Mense verskuif grense, hulle buit troppe vee en laat dit wei.” (Job 24: 2²⁰);

“U het al die grense van die aarde vasgestel; somer en winter, U het dit gevorm.” (Ps. 74: 17²⁰);

“…omdat hy gesê het: “Met krag van my hand het ek opgetree, en in my wysheid – ja, ek het insig. Ek verwyder die grense van volke, hulle voorraadkamers plunder Ek, en as die sterke, slaan ek wie op trone sit, neer.” (Jes. 10: 13²⁰);

“Ja, Edom sê: “Ons is verpletter, maar ons sal weer die puinhope opbou.” Maar so sê die Here, Heerser oor alle magte: “Húlle kan maar bou, maar Ék sal afbreek. Hulle sal die goddelose gebied genoem word, en die volk vir wie die Here vir altyd vervloek het. “Met julle eie oë sal julle dit sien en julle sal self erken: “Die Here is groot buite die grense van Israel.”” (Mal. 1: 4-5²⁰)

Ons as gelowige Christene word ook gemaan om nie ons grense te verskuif wat deur ons gelowige voorouers vir ons daar gestel is nie. Dit wat gabaseer was op wat God in hulle harte ingelê het. Mens kan ook nie dink om verkeerd teen vaderlose kinders op te tree nie, want God sal self as hulle losser optree. Ons word gebind om die regte ding dwarsdeur ons lewe te doen, want daar sal onvermydelik nagevolge wees, indien ons nie gedurig poog om binne God se wet te bly nie. Ons moet alles in ons vermoë doen om nie struikelblokke vir ander te wees nie, sodat hulle nie van God weggehou word nie.

“Moenie ou grense verskuif nie, en in die landerye van vadderloses moet jy nie kom nie. Want hulle losser is sterk; Hy sal hulle regstryd teen jou voer.” (Spr. 23: 10-11²⁰);

“Uit een mens het Hy al die nasies van die mensdom gemaak om die hele aarde te bewoon. Hy het vir hulle vasgestelde tye gegee en die grense van hulle woongebied bepaal.” (Hand. 17: 26²⁰);

“Ek wil julle daaraan herinner – al weet julle dit alles – dat die Here, nadat Hy een keer die volk uit Egipteland gered het, die tweede keer diegene wat nie geglo het nie, omgebring het.” (Jud. 1: 6²⁰);

“Dit wat die wet ken – dat die wet seggenskap het oor mense vir solank as wat hy leef nie?” (Rom. 7: 1²⁰);

“Jesus het vir sy dissipels gesê: “Dit is onvermydelik dat daar struikelblokke kom, maar wee die een deur wie dit kom.”” (Luk. 17: 1²⁰);

“Ellende wag vir julle, skrifgeleerdes en Fariseërs, huigelaars! Julle sluit die deur van die koninkryk in die mense se gesig toe. Julle gaan self nie in nie, en julle verhinder dié wat wel ingaan. ” (Matt. 23: 16²⁰)

Hoe dankbaar kan ons nie wees dat ons ‘n liefdevolle God het nie. Wat ook vir elkeen van ons, wat in Hom glo, verlossing te weeg gebring het, deur Jesus Christus, wat alles gelei en gedoen het, om die wat in Hom glo, te verlos. Ook gee die Heilige Gees ons daagliks leiding, deur deure oop of toe te maak, van waar die Vader ons heen wil lei, net soos Paulus ook ervaar het in Troas. Laat ons ons grense bepaal deur die liefde van die genadegawes wat ons ontvang het, sodat ons ook God kan verheerlik in alles wat ons doen.

“Daar sal nie langer iets oor geweld in jou land gehoor word nie, of oor verwoesting en vernietiging binne jou grense nie. Jy sal jou mure Verlossing noem, en jou poorte Lof.” (Jes. 60: 18²⁰);

“Hulle het deur Frigië en die landstreek van Galasië gereis, omdat hulle deur die Heilige Gees verhinder is om die woord in Asië te verkondig. Toe hulle naby Misië kom, het hulle probeer om na Bitinë te gaan, maar die Gees van Jesus het hulle nie toegelaat nie. Hulle het toe by Misië verbygereis en afgegaan na Troas. Daardie nag het Paulus ‘n visioen gehad. ‘n Macedoniese man het daar gestaan en hom gesmeek met die woorde: “Kom oor na Macedonië en help ons!”” (Hand. 16: 6-9²⁰);

“Toe Ek by hulle was, het Ek hulle wat U My gegee het, in u Naam bewaar. Ek het hulle beskerm; en niemand van hulle het verlore gegaan nie, behalwe die seun van die verderf, sodat die Skrif vervul sou word.” (Joh. 17: 12²⁰)