“Wees altyd bly; bid sonder ophou; wees in alle omstandighede dankbaar; want dit is God se wil vir julle in Christus Jesus.”
1 Tess. 5: 16-18
Deur ons lewens, met al die helder wonder dae , maar ook met al die donker en pyn gevulde dae, moet ons elke dag dankbaar wees, volgens 1 Tess. 5: 16-18. Dit is iets wat nie altyd maklik vir ons mense kom nie. Ons kyk so dikwels vas teen die negatiewe omstandighede van ons eie situasies. Of dit persoonlike insidente, familie moeilikhede, regerings onmoontlike praktyke of internasionale oorlogswolke is. Ons word so malik weggedryf van hierdie dankbaarheids-lewensuitkyk deur al die aardse probleme. Die donkerwole verdring so maklik die son wat helder skyn daaragter.
Tog maan die Bybel ons, om tog nie te vergeet van die son agter die donker wolke van die wêreldse bestaan nie. In Kol. 4: 2 kry ons ‘n herinnering daar aan om te volhard in gebed (“Volhard in gebed. Wees waaksaam en dankbaar as julle bid”), en in Heb. 12: 28 (“Daarom, terwyl ons ‘n onwankelbare koninkryk ontvang, laat ons dankbaar wees en God daardeur op ‘n welgevallige wyse dien, met eerbiedige onderworpenheid en ontsag”). Ons kan God elke dag dank, soos Paulus, vir wat ons reeds ontvang het (“Ek is dankbaar teenoor God, wat ek, soos my voorouers, met ‘n skoon gewete dien, wanneer ek onophoudelik, bedags en snags, in my gebede aan jou dink.” (2 Tim. 1: 3)). Ons kan elke dag dankbaar wees vir nog ‘n dag in hierdie wonderskone skepping van God ((“God het na alles gekyk wat Hy gemaak het, en kyk, dit was baie goed.” (Gen. 1: 31)).
Ons kan elke dag dankbaar wees vir die mense wat in ons lewens geplaas word (“Maar beklee julle, bo en behalwe al hierdie dinge, met die liefde, wat die band is wat alles volmaak saambind. Verder, laat die vrede van Christus in julle harte regeer. As lede van een liggaam, is julle juis daartoe geroep. En wees dankbaar. Laat die woord van Christus in sy volle rykdom in julle woon. Leer en vermaan mekaar, in alle wysheid, deur met dankbare harte psalms, lofgesange en geestelike liedere tot eer van God te sing. En wat julle ook al doen, in woord of daad, doen alles in die Naam van die Here Jesus, terwyl julle God die Vader deur Hom dank.” (Kol. 3: 14-17)). Ons moet dankbaar wees dat ons in Jesus Christus gewortel is, en deur Hom word ons versterk in moeilike tye en omstandighede (“Aangesien julle dus Christus Jesus die Here aangeneem het, bly leef in Hom; in Hom is julle gewortel en in Hom word julle opgebou en versterk in die geloof, soos julle geleer is, terwyl julle oorvloedigis n dankbaarheid.” (Kol. 2: 6-7)).
As ons ons oë op Hom gerig hou sal ons soos die Psalmdigter kan jubel en standvastig in God se liefde skuiling vind (“Regverdiges, jubel oor die Here! ‘n Loflied pas by opregtes. Dank die Here met begeleiding van liere; besing Hom met begeleidingvan tiensnarige harpe. Sing vir Hom ‘n nuwe lied, speel mooi op snaarinstrumente met uitroepe van vreugde.” (Ps. 33: 1-3); (“My hart is standvastig, o God, my hart is standvastig. Ek wil sing, ek wil lofsing. Word wakker, my gemoed! Word wakker, harp en lier. Ek wil dagbreek wakker maak. Ek wil U dank onder die volke, my Heer, ek wil U besing onder die nasies; want groot, tot aan die hemel reik u trou liefde; tot by die wolke is u waarheid. Verhef U bo die hemele, o God, u heerlikheid oor die hele aarde.” (Ps 57: 8-12)). Dan sal ons ook in die gryse ouderdom nog dankbaar kan wees oor die Ewige Rots (“Regverdiges – soos palmbome skiet hulle op, soos seders van Libanon groei hulle hoog. Hulle is geplant in die huis van die Here; in die voorhowe van ons God blom hulle. In die gryse ouderdom gedy hulle nog steeds; hulle is weelderig en blaarryk, sodathulle kan verkondig: “Regverdig is die Here, my rots, en daar is geen ongeregtigheid by Hom nie”” (Ps. 92: 13-16)).
Laat ons dankbaar wees in nederigheid, en ten volle bewus wees van ons nietigheid soos in Jesus se woorde: (“Die Fariseër het gaan staan en só oor homself gebid, ‘God, ek dank U dat ek nie soos andermense is, wat roof, onreg doen en egbreuk pleeg nie, en ook nie soos hierdie tollenaar nie. Ek vas twee keer per week, en ek gee ‘n tiende van alles wat ek verdien’ Die tollenaar het egter op ‘n afstand bly staan, en wou selfs nie eers na die hemel opkyk nie, maarhet op sy bors geslaan en gesê, ‘O God, wees my, die sondaar genadig! Ek sê vir julle, hierdie man, eerder as die ander een, het nasy huis gegaan as iemand wie se saak met God reggestel is. Want elkeen wat homself verhoog, sal verneder word, maar elkeen wat homself verneder, sal verhoog word.’” (Luk. 18: 11-14)).
Dit is deur genade alleen, en met die hulp van die Heillige Gees, dat ons elke dag dankbaar kan wees, selfs onder moeilike omstandighede en te midde van elkeen se eie uniekheid (“Aan God die dank dat julle wel slawe van die sonde was, maar van harte gehoorsaam geword het aan die vorm van leer waaraan julle onderwerp is; vrygemaak van die sonde, het julle slawe van die geregtigheid geword.” (Rom. 6: 17-18): (“Die een beskou een dag belangriker as die ander; vir ‘n ander weer is alle dae eenders. Laat elkeen in sy eie gemoed ten volle van sy standpunt oortuig wees. Die een wat ‘n bepaalde dag uitsonder, sonder dit vir die Here uit. En die een wat eet, doen dit tot eer van die Here, want hy dank God daarvoor; ook die een wat nie eet nie, doen dit tot eer van die Here, en hy dank God daarvoor.” (Rom. 14: 5-6); (“”Die dood is verslind in oorwinning.” Dood, waar is oorwinning? Dood, waar is jou angel? Die angel van die dood is die sonde, en die krag van die sonde lêin die wet. Maar aan God die dank, wat aan ons die oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus.” (1 Kor. 15: 54-57)).
Ons kan in sekerheid en dankbaarheid leef, want die dood is oorwin. Ons kan elke dag met blydskap die Hemelse Vader dank omdat ons die genadegawe ontvang het om deel te wees van Sy erfdeel van die lig (“Met blydskap moet julle die Vader dank, omdat Hy julle geskik gemaak het om deel te hê aan die heiliges se erfdeel in die lig.” (Kol. 1: 11-12); (“Die lof, die heerlikheid en die wysheid, die ddank en die eer, die krag en die sterkte kom ons God toe vir ewig en ewig.” (Open. 7: 12)).