Stof tot nadenke: Elke dag dankbaar…

Wees altyd bly; bid sonder ophou; wees in alle omstandighede dankbaar; want dit is God se wil vir julle in Christus Jesus.
1 Tess. 5: 16-18

Deur ons lewens, met al die helder wonder dae , maar ook met al die donker en pyn gevulde dae, moet ons elke dag dankbaar wees, volgens 1 Tess. 5: 16-18. Dit is iets wat nie altyd maklik vir ons mense kom nie. Ons kyk so dikwels vas teen die negatiewe omstandighede van ons eie situasies. Of dit persoonlike insidente, familie moeilikhede, regerings onmoontlike praktyke of internasionale oorlogswolke is. Ons word so malik weggedryf van hierdie dankbaarheids-lewensuitkyk deur al die aardse probleme. Die donkerwole verdring so maklik die son wat helder skyn daaragter.

Tog maan die Bybel ons, om tog nie te vergeet van die son agter die donker wolke van die wêreldse bestaan nie. In Kol. 4: 2 kry ons ‘n herinnering daar aan om te volhard in gebed (“Volhard in gebed. Wees waaksaam en dankbaar as julle bid”), en in Heb. 12: 28 (“Daarom, terwyl ons ‘n onwankelbare koninkryk ontvang, laat ons dankbaar wees en God daardeur op ‘n welgevallige wyse dien, met eerbiedige onderworpenheid en ontsag”). Ons kan God elke dag dank, soos Paulus, vir wat ons reeds ontvang het (“Ek is dankbaar teenoor God, wat ek, soos my voorouers, met ‘n skoon gewete dien, wanneer ek onophoudelik, bedags en snags, in my gebede aan jou dink.” (2 Tim. 1: 3)). Ons kan elke dag dankbaar wees vir nog ‘n dag in hierdie wonderskone skepping van God ((“God het na alles gekyk wat Hy gemaak het, en kyk, dit was baie goed.” (Gen. 1: 31)).

Ons kan elke dag dankbaar wees vir die mense wat in ons lewens geplaas word (“Maar beklee julle, bo en behalwe al hierdie dinge, met die liefde, wat die band is wat alles volmaak saambind. Verder, laat die vrede van Christus in julle harte regeer. As lede van een liggaam, is julle juis daartoe geroep. En wees dankbaar. Laat die woord van Christus in sy volle rykdom in julle woon. Leer en vermaan mekaar, in alle wysheid, deur met dankbare harte psalms, lofgesange en geestelike liedere tot eer van God te sing. En wat julle ook al doen, in woord of daad, doen alles in die Naam van die Here Jesus, terwyl julle God die Vader deur Hom dank.” (Kol. 3: 14-17)). Ons moet dankbaar wees dat ons in Jesus Christus gewortel is, en deur Hom word ons versterk in moeilike tye en omstandighede (“Aangesien julle dus Christus Jesus die Here aangeneem het, bly leef in Hom; in Hom is julle gewortel en in Hom word julle opgebou en versterk in die geloof, soos julle geleer is, terwyl julle oorvloedigis n dankbaarheid.” (Kol. 2: 6-7)).

As ons ons oë op Hom gerig hou sal ons soos die Psalmdigter kan jubel en standvastig in God se liefde skuiling vind (“Regverdiges, jubel oor die Here! ‘n Loflied pas by opregtes. Dank die Here met begeleiding van liere; besing Hom met begeleidingvan tiensnarige harpe. Sing vir Hom ‘n nuwe lied, speel mooi op snaarinstrumente met uitroepe van vreugde.” (Ps. 33: 1-3); (“My hart is standvastig, o God, my hart is standvastig. Ek wil sing, ek wil lofsing. Word wakker, my gemoed! Word wakker, harp en lier. Ek wil dagbreek wakker maak. Ek wil U dank onder die volke, my Heer, ek wil U besing onder die nasies; want groot, tot aan die hemel reik u trou liefde; tot by die wolke is u waarheid. Verhef U bo die hemele, o God, u heerlikheid oor die hele aarde.” (Ps 57: 8-12)). Dan sal ons ook in die gryse ouderdom nog dankbaar kan wees oor die Ewige Rots (“Regverdiges – soos palmbome skiet hulle op, soos seders van Libanon groei hulle hoog. Hulle is geplant in die huis van die Here; in die voorhowe van ons God blom hulle. In die gryse ouderdom gedy hulle nog steeds; hulle is weelderig en blaarryk, sodathulle kan verkondig: “Regverdig is die Here, my rots, en daar is geen ongeregtigheid by Hom nie”” (Ps. 92: 13-16)).

Laat ons dankbaar wees in nederigheid, en ten volle bewus wees van ons nietigheid soos in Jesus se woorde: (“Die Fariseër het gaan staan en só oor homself gebid, ‘God, ek dank U dat ek nie soos andermense is, wat roof, onreg doen en egbreuk pleeg nie, en ook nie soos hierdie tollenaar nie. Ek vas twee keer per week, en ek gee ‘n tiende van alles wat ek verdien’ Die tollenaar het egter op ‘n afstand bly staan, en wou selfs nie eers na die hemel opkyk nie, maarhet op sy bors geslaan en gesê, ‘O God, wees my, die sondaar genadig! Ek sê vir julle, hierdie man, eerder as die ander een, het nasy huis gegaan as iemand wie se saak met God reggestel is. Want elkeen wat homself verhoog, sal verneder word, maar elkeen wat homself verneder, sal verhoog word.’” (Luk. 18: 11-14)).

Dit is deur genade alleen, en met die hulp van die Heillige Gees, dat ons elke dag dankbaar kan wees, selfs onder moeilike omstandighede en te midde van elkeen se eie uniekheid (“Aan God die dank dat julle wel slawe van die sonde was, maar van harte gehoorsaam geword het aan die vorm van leer waaraan julle onderwerp is; vrygemaak van die sonde, het julle slawe van die geregtigheid geword.” (Rom. 6: 17-18): (“Die een beskou een dag belangriker as die ander; vir ‘n ander weer is alle dae eenders. Laat elkeen in sy eie gemoed ten volle van sy standpunt oortuig wees. Die een wat ‘n bepaalde dag uitsonder, sonder dit vir die Here uit. En die een wat eet, doen dit tot eer van die Here, want hy dank God daarvoor; ook die een wat nie eet nie, doen dit tot eer van die Here, en hy dank God daarvoor.” (Rom. 14: 5-6); (“”Die dood is verslind in oorwinning.” Dood, waar is oorwinning? Dood, waar is jou angel? Die angel van die dood is die sonde, en die krag van die sonde lêin die wet. Maar aan God die dank, wat aan ons die oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus.” (1 Kor. 15: 54-57)).

Ons kan in sekerheid en dankbaarheid leef, want die dood is oorwin. Ons kan elke dag met blydskap die Hemelse Vader dank omdat ons die genadegawe ontvang het om deel te wees van Sy erfdeel van die lig (“Met blydskap moet julle die Vader dank, omdat Hy julle geskik gemaak het om deel te hê aan die heiliges se erfdeel in die lig.” (Kol. 1: 11-12); (“Die lof, die heerlikheid en die wysheid, die ddank en die eer, die krag en die sterkte kom ons God toe vir ewig en ewig.” (Open. 7: 12)).

Stof tot nadenke: Die omvang van God se Liefde

Want so lief het God die wêreld gehad dat Hy sy unieke Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê. God het immers nie sy Seun na die wêreld gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom verlos kan word.
Joh. 3: 16-17

Almal van ons wat Christene is ken Joh. 3: 16 uit ons koppe uit. Dit is waaraan ons vashou! Soms wonder mens of elkeen van ons besef wat die omvang van God se liefde vir ons is. Elkeen van ons het ‘n eie unieke pad gestap tot waar ons God ontmoet het, maar besef ons werklik wat hierdie liefde van God behels?

Dwarsdeur die Ou Testament word God se troue liefde genoem, en hou al die skrywers, profete en gelowige konings vas aan hierdie troue liefde van God ((“Die Here, die Here, ‘n barmhartige en genadige God, geduldig, oorvloedig in troue liefde en waarheid, wat troue liefde vir duisende bly handhaaf, wat skuld, oortreding en sonde vergewe, …” (Eks. 34: 6-7); (“Loof die Here, alle nasies, roem Hom, alle volke, want magtig oor ons is sy troue liefde, ja, die trou van die Here is vir ewig. Halleluja!”(Ps. 117: 1-2); (“Jy moet weet dat die Here jou God inderdaad God is, die betroubare God wat die verbond in troue liefde in stand hou vir duisende geslagte lank, vir hulle wat Hom liefhet en sy gebooie nakom;…” (Deur. 7: 9); (“Die Here is geduldig en oorvloedig in troue liefde. Hy skeld sondeskuld en oortreding kwyt,…” (Num. 14: 18)).

In die boek “In Jesus se Voetspore” wat deur die Christen akteur, Bruce Machiano, in die negentigerjare geskryf is, nadat hy Jesus moes speel in die film Mathew, kom hy te staan voor hierdie vraag. Hy wou die rol so getrou as moontlik vertolk, en het van God gebid om hom insig te gee in hoe Hy gevoel het, wanneer hy die massas mense moes toespreek, of ongelowiges op markpleine gesien het. Vir hom was dit ‘n openbaring dat hy gevul was met ‘n matelose hartseer en meegevoel met die mense om hom. Dit was ‘n fisieke onoorkomelike hartseer wat hom gevul het en hy het besef dat God en Christus se liefde een van totale begrip in die pyn en leiding van mense was. Dat dit hulle fisiek pynig met die verlies van elke mens wat nie tot inkeer sal kom nie.

Kan ons regtig ten volle verstaan hoe lief God ons het? Besef ons regtig wat Jesus Christus in daardie laaste dae voor die kruisiging moes deurgaan? Om verraai en verloën te word deur geliefdes, onskuldig aangekla te word, geskop, geslaan, misvorm en verag te word deur hierdie mense vir wie hy so lief was, dat Hy bereid was om deur sulke pyniging te gaan? Hierdie almagtige, drie-enige God wat ‘n intense meegevoel teenoor ons mense het (“Maar God is ryk in barmhartigheid en het ons innig lief. ” (Eff. 2: 4), (“Ag Here, is dit nie wat ek gesê het toe ek nog in my land was nie? Daarom het ek vroegtydig na Tarsis gevlug, want ek het geweet dat U ‘n genadige en barmhartige God is, geduldig en oorvloedig in troue liefde, ‘n God wat berou het oor die onheil.” (Jona 4: 2);(“In sy liefde en medelye was dit Hy wat hulle vrygekoop het. Hy het hulle opgetel en hulle gedra, al die jare, van lank gelede af.” (Jes. 63: 9)).

Dit is ‘n liefde wat ons nie maklik kan nadoen in intensiteit nie, maar tog vra God van ons dat ons medelye met mekaar moet hê (“Dit is hoe almal sal weet dat julle my dissipels is – as julle liefde teenoor mekaar het.” (Joh. 13: 35); (“Net soos die Vader My liefhet, het Ek julle ook lief. Bly dan in my liefde.” (Joh. 15: 9); (“Die liefde doen die naaste geen kwaad nie, daarom is die liefde die vervulling van die wet.” (Rom. 13: 10);(“Geliefdes, laat ons mekaar liefhê, want die liefde is uit God, en elkeen wat liefhet, is uit God gebore en ken God. Wie nie liefhet nie, het God nie leer ken nie, want God is liefde. Hierin is die liefde van God aan ons geopenbaar dat God sy unieke Seun na die wêreld gestuur het, sodat ons deur Hom kan leef. Hierin bestaan die liefde: nie dat ons God liefgehad het nie, maar dat Hy ons liefgehad het, en sy Seun gestuur het as versoening vir ons sondes.” (1 Joh. 4: 7-10)).

Met hierdie wete dat dit God self is wat die liefde in ons wek deur die teenwoordigheid van die Heilige Gees, kan ons ook die Vader loof vir Sy liefde en meelewing in ons alledaagse bestaan (“Prys die Here, want Hy is goed; ja vir ewig duur sy troue liefde.” (1 Kron. 16: 34); (“’n Goddelose het baie smarte, maar wie op die Here vertrou – troue liefde omring hom.” (Ps. 32: 10); (“U, Here moet tog nie u ontferming van my weerhou nie. Laat u troue liefde en waarheid my altyd veilig hou,…” (Ps. 40: 12); (“Here, U troue liefde vul die aarde; leer my u voorskrifte.” (Ps. 119: 64); (“Wie ook al bely dat Jesus die Seun van God is, God bly in hom, en hy in God. Ons ken en vertrou die liefde wat God vir ons het. God is liefde. En wie in die liefde bly, bly in God, en God in hom. Hierin het die liefde onder ons tot vervulling gekom:…” (1 Joh. 4: 15-17)).

Stof tot nadenke: Wie is in beheer?

U het my al gesien toe ek nog ongebore was, al my lewensdae was in u boek opgeskrywe nog voordat ek gebore is. Hoe wonderlik is u gedagtes vir my, o God, hoe magtig hulle almal!
Ps. 139: 16-17

Ons is deur ons lewe gedurig bewus dat iemand in beheer is. Dit is egter so dikwels mense wat in beheer is, op hierdie aarde. Wanneer ons gebore is en ons kom in hierdie vreemde wêreld in, raak ons as klein kindertjies bewus daarvan dat ons ouers in beheer is. Wanneer ons heel klein is, is dit wonderlik om so totaal te kan vertrou op die ouers aan wie ons toe vertrou is. Almal is egter nie in hierdie kleinmens wêreld, so bevoorreg om deur liefdevolle ouers groot gemaak te word nie. En word in ontnugterende toestand groot. Wanneer ons tieners en naskoolse jongmense is, raak ons bewus van onderwysers, skoolhoofde, dosente, en werkgewers, wat in beheer is van ons lewens. Dikwels met relatief goeie gevolge, maar ook dikwels word ons teleurgestel deur die persone in beheer. Veral wanneer ons meer van hulle verwag het. Wanneer mens dink dat die mense in beheer dieselfde waardestelsel as mens het, wat na beide kante toe kan werk, goed of sleg, raak mens teleurgestel met dit waarmee jy gekonfronteer word. Selfs wêreldwye regeringsmagte kan mens so teleurstel, dat jy wonder of daar nog iemand in hierdie wêreld onder die son vertrou kan word.

In hierdie onsekerhede, kan ons as mense net vashou, soos die Psalmdigter, aan die wete dat God altyd in beheer is van elkeen van ons se lewe. Hy ken ons van voor ons geboorte af. Hy het ‘n plan met elkeen van ons, in Sy groot raadsplan. In die boek “In Jesus se Voetspore” wat deur Bruce Marchiano geskryf is oor sy ervarings, lank voor en tyens die verfilimg van die film ‘The Gospel according to Matthew’. Hy is as jong student een middagete ingelig deur ‘n dosent, ‘n gelowige Christen, “Bruce, God het iets groots vir jou lewe beplan. Ek weet nie wat dit is nie, maar dis baie, baie groot”. Hy was verstom hieroor, want die man het hom glad nie geken nie. Jare later in sy lewe en tydens ‘n laagtepunt in sy akteurs bestaan, besluit hy telkens om nie gehoor te gee aan die roepstem van God nie. Hy het geweet wat God van hom verwag, maar wou net soos Jona, nie luister nie. Hy is op wonderbaarlike wyse, uiteindelik nie regtig die keuse gegee om te weier nie. Hierdie ervaring het hom aanleiding gegee tot sy hoofrol in bogenoemde film waar hy die rol van Jesus moes vertolk. Die regiseur, wat biddend gesoek het na ‘n Christen akteur om die rol te vertolk, het baie gou besef dat Bruce oor sy pad gebring is in antwoord op gebede. In sy boek noem hy onomwonde dat die belofte van Ps. 139: 16 nie net op hom van toepassing is nie, maar op elkeen van ons wat deur die loop van ons lewens besef, dat God alleen in beheer is.

Van ons begin tot ons einde. Hy berei ons voor vir die pad wat elkeen van ons, in ons uniekheid, van voor ons geboorte, moet stap. Hy hou sy hand oral om ons, of dit nou goed of minder goed gaan. Hy is lief vir elkeen van ons en ons moet besef dat niks ons kan skei van die liefde van Christus nie, soos Paulus dit so mooi stel (“Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat ons liefhet. Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.” (Rom. 8: 37-39); (“Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God.” (Eff. 3: 18-19)).

Stof tot nadenke: Hardloop en wegkruip…

Niemand kan in ‘n geheime plek wegkruip sonder dat Ek hom sien nie, sê die Here. Ek is oral in die hemel en op die aarde, sê die Here. ”
Jer. 23: 24

So dikwels in die Bybel lees ons van mense en volke wat wegvlug, soos bv. in die verhaal van Lot uit Sodom en Gomorra (“Nadat hulle vir Lot-hulle buite die stad gebring het, sê een van die mans vir hom: “Vlug vir jou lewe! Moenie omkyk nie! Moenie êrens in die vlakte vertoef nie, vlug berge toe, anders word jy omgebring.” (Gen. 19: 17)), of Moses wat gevlug het uit Egipteland as gevolg van ‘n moord wat hy gepleeg het (“Toe dit by die farao uitkom wou hy vir Moses doodmaak, maar Moses het van hom af weggevlug en in Midian gaan woon.” (Eks. 2: 15)). Van mense kan daar weggevlug word, soos dit duidelik uit die verhale van Jakob en Dawid blyk. Jakob wat gevlug het na sy bedrog teen sy broer (Gen. 27 en 28), en Dawid wat moes vlug vir sy lewe (“Maar sy vrou Mikal het hom gewaarsku: “As jy nie vannag vlug nie, word jy môre doodgemaak.” (1 Sam. 19: 11); (“Daarna het Dawid in die woestyn in bergskuilings gaan woon. Hy het in die berge in die Sifwoestyn gewoon. Saul het hom die hele tyd gesoek, maar God het hom nie in Saul se mag oorgegee nie. Toe Dawid besef dat Saul steeds daarop uit is om hom dood te maak, is hy na Goresa toe in die Sifwoestyn.” (1 Sam. 23: 14-15)).

In ons hedendaagse lewe is dit nie meer so maklik om weg te hardloop nie, te vlug of weg te kruip nie. Die ontwikkeling van nasporings tegnologie in die vorm van kameras, sateliet toestelle, waarvan onder andere selfone en slimfone met hul sosiale media; oefen apparate wat hartklop, ens. meet, motors met nasporings toestelle as gevolg van diefstalle, maak dit bykans onmoontlik om jou posisie geheim te hou of te kan wegkruip. Almal van ons gebruik Google of ander toepassings op ons fone en rekenaars. Die gebruik van kunsmatige intelligensie kan selfs jou stem of jou gesig opspoor. Die kunsmatige intelligensie word selfs geraadpleeg om besluite te neem! Dit laat mens wonder of ons nie in die vorm van hierdie ‘wonderlike tegnologie’, tred verloor met die feit dat dit deur mense ontwikkel is nie? Die kunsmatige intelligensie doen menige iterasies (herhalende berekeninge deur beskikbaar e data) deur gebruik te maak van die internet, wat beide met waarheid en met leuens gevul word. Die leer van die blikbrein is dus nie noodwendig gebaseer op 100% waarheid nie. Ook in die die proses word woorde omgeskakel na getalle, wat dan kan veroorsaak dat die finale antwoord nie noodwendig 100% akkuraat is nie. Dit het die bekommernis laat ontstaan dat ons as mense heel moontlik weer aan ‘n toring van babel bou (“Die Here het hulle daarvandaan oor die hele aarde versprei, en hulle het opgehou om die stad. Daarom is die Babel genoem, want daar het die Here die taal van die hele aarde verwar. Daarvandaan het die Here hulle oor die hele aarde versprei.” (Gen. 11: 8-9)), of ‘n afgod laat skep het deur mense (“Hy het dit van hulle ontvang, dit verwerk en daarna in die vorm van ‘n bulkalf gemaak. Toe sê die volk: “Hier is jou God wat jou uit Egipte bevry het, Israel!”” (Eks. 32: 4); (“Samaria, jou goue kalf is afstootlik! My toorn het losgebreek teen Samaria. Hoe lank sal hulle voortghaan om onrein te bly, as hulle dan deel is van Israel? En daardie ding, dit is deur ‘n ambagsman gemaak, dit is nie ‘n god nie! Van die kalf van Samaria sal daar net splinters oorbly.” (Hos. 8: 5-6)), omdat ons nie altyd voel asof God naby is om hierdie aardse lewe te beheer nie (“”As jy ooit die Here jou God vergeet en ander gode aanhang en hulle dien en vereer, verklaar ek vandag dat jy beslis tot niet sal gaan. Omdat jy dan nie gehoorsaam is aan die woord van die Here jou God nie, sal jy net so omkom soos die nasies vir wie die Here laat omkom het.”” (Deut. 8: 19-20)). Mag ons die perspektief behou!

Ons as volgelinge van Christus moet weet dat God ons altyd onder oë het. Dat ons nooit van hom kan wegvlug nie, soos die verhaal van Jona maar te duidelik aan ons uitwys (“Maar Jona het klaargemaak om na Tarsis toe te vlug, weg van die Here af. Jona is af Joppe toe, en daar het hy ‘n skip gekry wat op vertrek was Tarsis toe. Hy het vir die reis betaal en aan boord gegaan om saam met die bemanning Tarsis toe te gaan, weg van die Here af. Maar die Here het ‘n kwaai storm oor die see laat opkom. Daar was ‘n baie sterk wind op die see, en die skip wou uitmekaar breek.” (Jona 1: 3-4)). Ons moet tog besef dat ons nie van God die Vader, die Seun en die Heilige Gees kan wegvlug nie, soos die Psalmdigter dit so goed stel (“Waarheen sou ek gaan om u Gees te ontvlug? Waarheen sou ek vlug om aan u teenwoordigheid te ontkom? Klim ek op na die hemel, is U daar, gaan lê ek in die doderyk, is U ook daar. Vlieg ek na die ooste, of gaan woon ek in die verre weste, ook daar lei u hand my, hou u regterhand my vas. Ek sou die duisternis kon vra om my weg te steek, of die lig rondom my om in nag te verander, maar vir U is selfs die duisternis nie donker nie en die nag so lig soos die dag, duisternis so goed soos lig.” (Ps. 139: 7-12)).

Ons hoef ook nie bekommerd te wees, selfs in moeilike omstandighede nie, want God is altyd in beheer, soos ook duidelik uit die verhaal van Dawid wat gevlug het vir sy lewe. Daar het God uitkoms gegee deur ‘n aanval van die Filistyne om die land te verower (“Saul het aan die een kant van die berg langs gegaan, en Dawid en sy manne net aan die ander kant. En toe Dawid bang voor Saul wegvlug, terwyl Saul en sy manskappe al vir Dawid en sy manne begin omsingel om hulle te vang, kom daar ‘n boodskapper by Saul en sê: “Maak gou en kom, want die Filistyne het die land ingeval. Saul het opgehouiom Dawid te agtervolg en het die Filistyne tegemoet gegaan. Daarom noem hulle die plek Skeidingsrant.” (1 Sam. 23: 26-28)).

Ons moet weet dat God ons so lief het dat Hy nie sy Seun gespaar het nie, maar reeds lank voor die tyd vir ons beloof het dat Hy vir Jesus Christus sou stuur (“So sê die Here my God: Ek gaan in Sion ‘n klip neersit, ‘n uitgesoekte klip, ‘n hoekklip wat fondament aan fondament sal sluit. Wie op My vertrou, hoef nie te vlug nie. Ek maak geregtigheid die maatstaf, regverdigheid die toets.” (Jes. 28: 16-17)). Ons kan dus voluit leef vir Hom en hardloop soos mense wat nie onseker is oor waarheen ons oppad is nie (“Ek hardloop dan ook soos een wat nie van sy doel onseker is nie; ek slaan soos ‘n bokser wat nie in die lug slaan nie. Maar ek oefen my liggaam en bring dit onder beheer, sodat ek nie ander tot die stryd oproep en nie self kwalifiseer nie.” (1 Kor. 9: 26-27)).

Stof tot nadenke: Goed en sleg…

Maar Josef het hulle geantwoord” “Moenie bang wees nie. Ek is nie God nie. Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen: Hy het gesorg dat ‘n groot volk nou in die lewe gebly het. Moenie bang wees nie. Ek sal sorg dat julle en julle kinders kos het.””
Gen. 50: 19-21

Deur die lewe ervaar elkeen van ons goeie en slegte dinge. Dinge wat soms ‘n blywende indruk, en dikwels ‘n traumatiese effek nalaat. Besef ons hoekom hierdie dinge met ons gebeur? Hoe verwerk ons die wanneer die goeie en die slegte dinge in ons lewens gebeur? Wat maak ons met die vreugdes? Wat maak ons wanneer mense se aksies ons vertroue tot op die been stroop? Voel ons dan soos Jeremia wat voel of daar geen uitkoms is nie? (“Ek is die man wat ellende belewe het. Die Here het my met sy toorn geslaan. Hy het my die donker in gejaag, my laat loop op ‘n pad sonder lig. Vir my stoot Hy gedurig weg, dag na dag. Hy het my hele liggaam laat wegteer, my bene gebreek.” (Kla. 3: 1-4)). Of bely ons soos dieselfde Jeremia dat ons volkome vertrou op God? (“…deur die liefde van die Here het ons nie vergaan nie; daar is geen einde aan sy ontferming nie, dit is elke môre nuut. U trou is groot. Ek sê vir myself: Die Here is my lewe, daarom hoop ek op Hom. Die Here is goed vir wie op Hom bly hoop, vir die mens wat na sy wil vra;” (Kla. 3: 22-26))

In Matteus word ons herinner dat wat ookal met ons gebeur, of dit nou goed of sleg is, dit is as gevolg van wat in ‘n ander se hart aangaan. (“Die goeie mens bring die goeie te voorskyn uit die oorvloed goeie dinge in sy hart; die slegte mens bring die slegte te voorskyn uit die oorvloed slegte dinge in sy hart.” (Matt. 12: 35)). Ons aanvaar dus dat dit die gevolg van mense se oortuigings is, wat die goeie laat gebeur, en ons aanvaar dat dit is omdat sodanige mense onder leiding van die Heilige Gees die goeie in mens se lewe inbring. Op dieselfde wyse aanvaar ons dat mense wat slegte dinge in mense se lewe inbring, onder leiding van die kwaadstoker is.

Tog wonder mens of dit nie alles deel van God se raadsplan met jou lewe is nie. Wanneer mens nie in toeval glo nie, beteken dit noodwendig dat wat gebeur, gebeur met ‘n plan, waarvan jy dalk nie weet nie. Josef se lewe is ‘n goeie voorbeeld hiervan. Josef se broers wou hom doodmaak, uit jaloesie. Een broer het skuldig gevoel en verhoed dat hy vermoor is, deur voor te stel dat hy as slaaf verkoop word. Watter traumatiese ervaring moes dit nie vir hom gewees het nie? Tog vergewe hy sy broers later in sy lewe, en toon hy die insig dat dit deel van God se plan was, sodat sy familie veilig deur die droogtetyd kan kom (Gen. 50: 19-21).

Ook in en deur die lewe van Daniël wys God ons hoe Hy in beheer van dinge is wat gebeur. Hy gee koning Nebukadneser ‘n, vir hom onverklaarbare, droom. ‘n Droom wat hom so onstel dat hy selfs dreig om almal wat dit nie vir hom kan uitlê nie, sal laat doodmaak. Daniël wat aan God glo, en volgens sy voorskrifte handel, vra sy vriende om saam met hom vir God te vra vir hulp, daar waar die enigste hulp vandaan sal kom. (“God het aan hierdie vier jongmanne wat verstand gegee en insig in alles wat geskryf is, en ook wysheid. Daniël kon enige gesig of droom uitlê.” (Dan. 1: 17); (“Daniël het gesê: ”Mag die Naam van God altyd geprys word, Hy aan wie die wysheid en die mag behoort, Hy wat tye en omstandighede verander, wat konings aanstel, wat aan die wyse manne die wysheid gee en die verstand aan dié wat insig het, wat ondeurgrondelike en verborge dinge openbaar en wat weet wat in die duisternis is; by Hom is die lig. Ek loof en prys U, God van my voorvaders, omdat U aan my wysheid en mag gegee het. U het aan my bekend gemaak wat om aan die koning te sê.” (Dan. 2: 20-23)). In die proses red Daniël nie net homself nie, maar ook die ander persone wat nie die droom kom uitlê nie. En dit alles lei tot die besef van die grootheid en almag van God.

Dit laat ons met die wete dat of daar nou goeie of slegte dinge deur ons lewe gebeur, dat God altyd in beheer is (“Hy het in die verlede alle nasies toegelaat om hulle eie koers te gaan, maar tog bekend gemaak dat dit Hy is wat die goeie dinge gee: Hy het vir julle reën van die hemel af gegee en gereelde oeste; Hy het julle volop kos gegee en julle gelukkig gemaak.” (Hand. 14: 16-17)). Hy wat selfs nasies toelaat om hul eie koers te gaan. Ons kan met die sekerheid leef dat God se plan met elkeen van ons, wat in Hom glo, in sy hand is (“As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee – die Vader in die hemel nog baie meer!” (Luk. 11: 13)), en dat Hy vir ons net die goeie wil gee. Maar, deur ons sondige natuur, is dit soms nodig om ons, net soos met die werk van die pottebakker, met seerkry, sny en vervorming, uiteindelik in die volmaakte produk te omvorm. Dis dan wanneer ons reg is om onder leiding en in ootmoed altyd die wil van God te vra soos Dawid (“Omdat ek vyande het, Here, leer my tog wat reg is en help my om u wil te doen.” (Ps. 5: 9)). Dis dan wanneer ons die goeie kan geniet wat God vir ons gee (“Jy moet al die goeie dinge geniet wat die Here jou God aan jou en jou huisgenote gee, jy en die Leviete en die vreemdelinge wat by jou woon.” (Deut. 26: 11)).

Dit is op God alleen wat ons ons oë gevestig moet hou, deur die goed en die sleg, want by Hom is daar nie plek vir die kwaad nie (“U is nie ‘n God wat onreg verdra nie, die kwaad het by U geen plek nie.” (Ps. 5: 5)). Op Hom alleen kan ons vertrou (“God is nie ‘n mens nie, dat Hy sou lieg nie, ‘n mens dat Hy van gedagte sou verander nie. Sou Hy iets sê en dit nie doen nie, iets belowe en dit nie nie uitvoer nie?” (Num. 23: 19)), want Hy is almagtig, ewig, getrou, en verander nie van gedagte nie. Sy raadsplan is reeds uitgevoer sodat ons deel van Sy koninkryk kan wees, deur Sy liefde, die kruisdood van Jesus Christus, en die nabyheid en leiding van die Heilige Gees.

Stof tot nadenke: Seisoen van Skepping…

“God het gesê: “Die land moet groen plante laat uitspruit – gewase wat saad gee, bome wat op land vrugte dra, vrugte volgens elkeen se aard, vrugte waarin hulle saad is.
Gen. 1: 11

Die Suid Afrikaanse Raad van Kerke het in 2007 besluit om die Seisoen van Skepping permanent deel van die kerklike kalender te maak. Dit is ‘n jaarlikse viering wat van 1 September tot 4 Oktober strek. Dit het dus so pas tot ‘n einde gekom. Daardie wonderlike seisoen, waar die nuwe lewe wat orals te siene is en deur die natuur amper uitgeskreeu word, deur die voëlgesang en nuwe blare aan bladwisselende bome. Dit was een van God se skeppingsdade en dit is so gepas om dit met dankbaarheid te vier en raak te sien. Nuwe nessies wat gebou word. Die nuwe lewe van jong voëls en klein diertjies wat oral te sien is. Dit is ‘n baie gepaste herinneringe aan God se Skepping wat elke dag vir ons ten toon gestel word net soos in die visoene van Johannes (“En ek het die hele skepping – in die hemel, op die aarde en onder die aarde, op die see, en alles wat daarin bestaan – hoor uitroep: “Aan Hom wat op die troons sit, en aan die Lam, kom toe die lof en die eer en die heerlikheid en die sterkte, vir ewig en ewig.” (Open. 5: 13)).

Ons verloor so dikwels die wonderlike en asemrowende mooi van die natuur om ons, as gevolg van die vernietigende effekte van mense se verkeerde oordele wat lei tot oorlog , woede, haat, selfsug en gierigheid wat die vernietiging van alles wat mooi is tot gevolg het (“Waar kom al die oorlë en gevegte vandaan? Kom dit nie van julle begeertes wat in julle ledemate oorlog voer nie? Julle begeer, maar julle besit niks nie; julle pleeg moord, en is vol jaloesie, en julle kan niks bereik nie. Julle veg en maak oorlog, en tog het julle niks, omdat julle nie bid nie.” (Jak. 4: 1-2); (“Woede is wreed en toorn oorweldigend, maar wie kan staande bly teen jaloesie?” (Spr. 27: 4); (“Julle het gehoor dat daar gesê is: ‘Jy moet jou naaste liefhê,’ en ‘Jou vyand moet jy haat’. Maar Ek sê vir julle : nJulle moet julle vyande liefhê en bid vir hulle wat julle vervolg,…” (Matt: 5: 43-44); (“Want waar afguns en selfsug heers, kom wanorde en allerlei gemene dade voor.” (Jak. 3: 16); (“Toe sê Hy vir hulle: “Pas op en wees op julle hoede vir elke vorm van gierigheid, want ‘n mens se lewe word nie bepaal deur die oorvloed van sy besittings nie.” (Luk 12: 15)).

Daarom kan ons net met danksegging voor God staan omdat ons elke jaar in die lente seisoen herinner word aan watter absolute skoonheid daar in hierdie wêreld is. Ons kan stil raak voor God in verwondering oor Sy skepping wat so presies, so herhaalbaar en georden is. Dit strek van die Sterrehemel, tot by alles in en om die aarde, wat dit vir ons moontlik maak om hier te leef, op hierdie tydelike woonhuis en wonderskone skepping van God. Hy wat die skeppingsdrang gehad het om iets mooi te maak. (“Want sy onsigbare eienskappe, naamlik sy ewige krag en goddelikheid, word van die skepping van die wêreld af in sy werke begryp en is sigbaar.” (Rom. 1: 20)). Hy wat dit wat Hy geskep het so lief het dat Hy alles sal doen om ons as mense te laat besef hoe geseënd ons is om ‘n kykie in hierdie wonderwêreld mee te maak.

Die Vader wat ons so lief gehad het dat Hy bereid was om selfs Sy Seun, Jesus Christus, as Verlosser te stuur. (“Die Seun is die beeld van die onsigbare God, die Eersgeborene oor die hele skepping; want deur Hom het God alles geskep: alles in die hemel en op die aarde, die sigbare en die onsigbare dinge, of dit koninklike of heerende magte, owerhede of gesagvoerders is – alles is deur Hom geskep. Hy het voor alles bestaan, en in Hom hou alles in stand.” (Kol. 1: 15-16)). Hy wat ons nooit alleen laat nie, want die Heilige Gees is hier by ons om ons te lei en te leer. Hy maak ons bewus van die mooi om ons, en help ons om deur al die pyn en leiding van hierdie wêreld te kyk en Hom raak te sien in al die wonderlike plant en diere lewe. Hy wat ons telkens laat besef dat dit Hy is wat voorsien. In alles se behoeftes, van die kleinste organismes tot by die mens. Ons kan net dankbaar wees dat God ook na ons om sien (“Maar iewers het iemand dit uitdruklik bevestig en gesê: “Wat is die mens dat U aan hom dink, of die mensekind, dat U na hom omsien?”” (Heb. 2: 6)).

Met hierdie wete kan ons saam met Paulus getuig dat niks ons sal kan skei van die Liefde van God, en die verlossing deur Jesus Christus nie (“Ek is immers daarvan oortuig dat nóg dood, nóg lewe, nóg engele, nóg magte, nóg teenswoordige, nóg toekomstige gebeure, nóg kragte, nóg hoogte, nóg diepte, nóg enigiets anders in die skepping, ons sal kan skei van die liefde van God in Christus Jesus, ons Here” (Rom. 8: 38-39)). Ons kan in ootmoed en dankbaarheid elke skeppings gawe waardeer en geniet, want dit is ons daaglikse herinnering dat ons ‘n Almagtige God aanbid!

Stof tot nadenke: Hoe deursigtig is ons?

Ten slotte: Wees almal eensgesind, meelewend, vol broederliefde, vol ontferming, nederig, mense wat nie kwaad met kwaad vergeld of skeldtaal met skeldtaal nie; maar inteendeel, wees mense wat seën, omdat julle daartoe geroep is, sodat julle seën as erfdeel kan verkry.
1 Pet. 3: 8-9

Wat verstaan ons onder deursigtigheid? Is dit iemand wat nie raakgesien word nie, omdat hy te gering is om as belangrik geag te word? Is dit die nastreef na eerlikheid en opregtheid, deur te streef om nie dinge agter ‘n ander se rug te doen of te bespreek nie? Wat een mens as vernuftige beplanning beskou, kan dalk deur ‘n ander as ‘n gekonkel agter die rug van ander beskou word, omdat daar geen deursigtigheid ter sprake is nie? Ons word so menigmaal gemaan om eensgesind te wees, maar hoe bereik ons dit as daar ‘n gebrek aan deursigtigheid is? (“Wees eensgesind onder mekaar; moenie hoogmoedig wees nie, maar skaar julle by die nederiges.” (Rom. 12: 16); (“Immers, wie die lewe wil liefhê, en goeie dae wil beleef – laat hy sy tong weerhou van wat sleg is, en sy lippe daarvan om bedrog te spreek, en laat hy afwyk van die kwaad, en die goeie dinge doen, laat hy vrede soek en dit najaag; want die oë van die Here is op die regverdiges, en sy ore is oop vir hulle gebedsversoeke, maar die aangesig van die Here is teen dié wat verkeerde dinge doen.” (1 Pet. 3: 10-12)).

Die eensgesindheid waarna in die Bybel verwys word, is toegespits op ons geloof in die Drie-enige God, Die, vader, Seun en Heilige Gees. Dit is die een ding wat ons bymekaar moet hou, ter wille van eenparigheid en vertoue binne die geloofsgemeenskap (“En mag die God wat volharding en bemoediging bewerk, gee dat julle onder mekaar eensgesind sal wees, ooreenkomstig die wil van Christus Jesus, sodat julle eenparig, ja, uit een mond, aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, die lof sal bring.” (Rom. 15: 5-6); (“Ek pleit by julle broers, in die Naam van ons Here Jesus Christus, dat julle almal eenstemmig sal wees, en dat daar nie verdeeldheid onder julle sal wees nie, maar dat julle volkome eensgesind mag wees, met dieselfde denkwyse en dieselfde oortuiging.” (1 Kor. 1: 10)).

Die skep van vertroue binne die geloofsgemeenskap word egter dikwels gebaseer op ons ervaring van medegelowiges. Hoe bou ons aan daardie vertrouensverhouding, wat so noodsaaklik is ter will van die uitbreiding en uitleef van die evangelie? (“Ten slotte, broers, wees altyd bly, streef na vervolmaking, aanvaar vermaning, wees eensgesind, leef in vrede – en die God van liefde en vrede sal met julle wees.” (2 Kor. 13: 11)). Dit is slegs moontlik indien die geloofsverhouding tussen medegelowiges op die waarheid gebaseer is soos Salomo so goed weergee (“Wat reg is, kenmerk al die woorde uit my mond, niks daarin is geslepe of verdraai nie;…” (Spr. 8: 8); (“Verkry waarheid, en moet dit nie verkwansel nie, ook wysheid, vermaning en insig.” (Spr. 23: 23)).

Indien ons nie hierdie soeke na waarheid en opregtheid deel van ons alledaagse bestaan maak nie, kan ons nie eensgesindheid in die alledaagse bereik nie. (“So is regverdigheid teruggedwing, en bly geregtigheid ver weg staan. Ja, op die dorpsplein struikel die waarheid, en openhartigheid kan nie daar kom nie. So gebeur dit dat trou ontbreek. Wie afwyk van die kwaad, word beroof. Die Here sien dit, en dit is verkeerd in sy oë dat daar geen regverdigheid is nie.” (Jes. 59: 14-); (“”Jy mag nie jou broer in jou hart haat nie. Wys jou volksgenoot openhartig tereg. Jy mag nie ‘n misstap teen hom bly hou nie. Jy mag nie haatdraend wees en ‘n wrok koester teen kinders van jou volk nie. Jy moet jou naaste liefhê soos jouself. Ek is die Here.” (Lev. 19: 17-18)). Want ons as mense vra baie vinnig wat se eerlikheid is daar in die ander! (“Of beplan ek wat ek beplan uit menslike swakheid, sodat, wat my betref “ja, ja” tegelyk “nee, nee” kan wees?” (2 Kor. 1: 17)). Soos Paulus ook aan die Korinthiërs geskryf het.

Maar Petrus wys daarop dat indien, die lyding wat ons ervaar as mense, wanneer ander ons benadeel, sleg praat of agteraf beswadder, deur God gewil word, dan is dit beter dat ons ly omdat ons goed doen, eerder as dat ons kwaad doen (“Maar selfs al sou julle ly ter wille van wat reg is, gelukkig is julle. Moenie hulle intimidasie vrees of ontsteld raak nie. Inteendeel, eerbiedig Christus as Here in julle harte, altyd gereed om julle te verantwoord teenoor elkeen wat van julle rekenskap eis, oor die hoop wat in julle leef. Doen dit egter met beskeidenheid en respek, met ‘n goeie gewete, sodat, wanneer julle beswadder word, dié wat smalend is oor julle goeie leefwyse in Christus, beskaamd kan staan. Dit is immers beter, as dit God se wil sou wees, dat julle ly omdat julle goed doen, as dat julle ly omdat julle kwaad doen.” (1 Pet. 3: 14-17)).

Laat ons dus altyd soek om die goeie na te jaag, ongeag die gevolge. Laat ons ja, ja wees! (“Laat die woord ‘ja” by julle werklik ‘ja wees, en julle ‘nee’ ‘nee’. Meer as dit is uit die bose. ” (Matt. 5: 37). In die alledaagse lewe, maar veral as dit gaan oor ons geloof in Jesus Christus (“…sodat julle eenparig , ja, uit een mond, aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, die lof sal bring. Daarom, aanvaar mekaar, soos Christus julle ook aanvaar het, tot eer van God.” (Rom. 15: 6); (“Mag die God van hoop julle deur julle geloof met alle blydskap en vrede vervul, sodat julle hoop oorvloedig kan word deur die krag van die Heillige Gees. ” (Rom. 15: 13)).

Stof tot nadenke: Die Hemelse Koninkryk

Toe Jesus op ‘n keer deur die Farisieërs gevra is wanneer die koninkryk van God kom, het Hy geantwoord: “Die koninkryk van God kom nie met duidelike waarneembare tekens nie. Mense sal nie sê, ‘Kyk, hier is dit!’ of ‘Daar is dit !’ nie, want kyk, die koninkryk van God is in julle midde.
Luk. 17: 20-21

Van die vroegste tye was ons as mense saamgesleur met die konsep van ‘n koninkryk. Die idee van ‘n aardse koninkryk. Dit kom uit in bybelverhale en kinderverhale, en daar is min mense wat nie een of ander tyd in hulle jongmens lewe graag ‘n prins of prinses wou wees nie. Die prag, praal en wysheid wat deur Salomo versinnebeeld is, het ons as mense tot ‘n groot mate laat glo dat dit is hoe die lewe moet wees. (“Koning Salomo het tweehonderd grootskilde gemaak, met geplette goud daarop. Met seshonderd sikkel goud het hy elke skild oortrek. Hy het ook driehonderd kleinskilde gemaak, met geplette goud daarop. Elkeenvan hierdie skilde het hy met drie mina goud oorgetrek. Die koning het dit in die saal, bos van Libanon, geplaas. Die koning het ‘n groot troon van ivoor gemaak en dit met bladgoud oorgetrek. Daar was ses trappe vir die troon, en die sitplek het ‘n rug met ‘n ronde bokant en armleunings aan elke kant gehad. Twee leeus het langs die armleunings gestaan. Twaalf leeus het daar op die ses trappe gestaan, ses aan elke kant.” & “So iets is nog nooit vir enige koninkryk gemaak nie; So het koning Salomo, wat rykdom en wysheid betref, groter geword as al die konings van die aarde.” (1 Kon. 10: 16-20 & 23)).

God het dit egter op ‘n heel ander manier vir ons tot ‘n werklikheid laat kom. Hy het aan Israel beloof dat hulle vir hom priesters en ‘n heilige (toegewyde) nasie sal wees (“Vir My sal julle ‘n koninkryk van priesters en ‘n heilige nasie wees.” (Eks. 19: 6)). Wanneer die nasie egter nie aan die verwagtinge van God voldoen nie, kan daar baie vinnig, en langdurig ‘n skeiding kom. (“Hy sê toe vir Jerobeam: “Neem vir jou tien stukke, want so sê die Here, die God van Israel, ‘Kyk, Ek gaan die koninkskap uit die hand van Salomo skeur, en ten stamme aan jou gee. Maar die een stam sal syne wees, ter wille van ny dienskneg Dawid en ter wille van Jerusalem, die stad wat Ek gekies het uit al die stamme van Israel. Dit is omdat hulle My verlaat het en in aanbidding buig voor Astarte, die godin van die Sidoniërs en voor Kemos, die god van Moab, en voor Milkom, die god van die Ammoniete. Huule het nie op my paaie gebly deur te doen wwat reg is in my oë, en my vaste voorskrifte en bepalings uit te voer soos Salomo se vader Dawid nie. Ek sal nie die hele koninkryk uit sy hand neem nie, maar hom as leier aanstel solank hy leef, ter will van Dawid, my dienskneg, wat Ek gekies het, hy wat my wette en vaste voorskrifte nagekom het.” (1 Kon. 11: 31-34)).

Dit is God wat nasies ten gronde laat gaan, of besluit om hulle voorspoed te laat beleef. (“Een keer dreig Ek om ‘n nasie en ‘n koninkryk uit te ruk, af te breek en ten gronde te laat gaan.” (Jer. 18: 7); (“’n Ander keer sê Ek oor ‘n nasie en ‘n koninkryk dat Ek dit sal bou en plant. Maar as hy doen wat verkeerd is in my oë deur nie te luister na my stem nie, sal Ek jammer wees oor die goeie wat Ek gedink het om aan hom te doen.” (Jer. 18: 9-10)). Dit word duidelik gestel dat ons aan God se liefde en voorskrifte moet vashou (“”Nie elkeen wat vir my sê, ‘Here, Here,’ sal ingaan in die koninkryk van die hemele nie, maar net diegene wat die wil doen van my Vader in die hemele.”” (Matt. 7: 21)). Want daar word duidelik genoem dat nie elkeen sal ingaan in die koninkryk nie.

God het die belofte van die uitvoering van Sy Plan duidelik aan sy dienaars uitgewys deur die belofte van Jesus Christus wat sou kom (“Wanneer jou tyd aangebreek het om na jou voorvaders te gaan, sal Ek jou nakomeling ná jou, een van jou eie seuns, na vore laat tree, en Ek sal sy koningskap vestig. Hy is die een wat vir My ‘n huis sal bou, en hy sal vir My ‘n seun wees. My troue liefde sal Ek nie aan hom onttrek soos wat Ek dit aan jou voorganger onttrek het nie. Ek sal hom vir altyd in my huis en koninkryk aanstel, en sy troon sal altyd bestendig wees.” (1 Kron. 17: 11-14)). Dit is wat ons redding sal wees en ook die enigste wyse om in die koninkryk van die hemele in te gaan, wanneer ons vas glo dat Jesus Christus die versinnebeelding en uitvoer van die hemeles konkryk is soos duidelik in Lukas 17 asook in Matteus herhaaldelik gestel word (“”Bekeer julle want die koninkryk van die hemele is op hande.”” (Matt. 3: 2); (“Van toe af het Jesus met sy verkondiging begin en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemele is op hande.” (Matt. 4: 17)).

Dit is so ‘n vir ons as mense ‘n wonderlike konsep, in so ‘n mate dat ook die bose daarvan wil besit neem (“Maar sedert die dae van Johannes die Doper tot nou toe ly die koninkryk van die hemele onder geweld en probeer geweldenaars dit in besit neem.” (Matt. 11: 12)). In Matteus 13 vertel Jesus verskeie gelykenisse om die begrip van hoe die koninkryk van die hemele is vir die mens wat dit ontdek (bv. “Die koninkryk van die hemele is soos ‘n skat wat in die veld begrawe lê. ‘n man het dit ontdek en weer toegegooi. Uit blydskap verkoop hy alles wat hy het en koop daardie grond.” (Matt. 13: 44)). Wanneer ons dit ontdek het, sal ons alles in ons vermoë doen om daaraan vas te hou. Maar Jesus stel duidelik dat ons soos kindertjies in Hom moet glo, anders sal hierdie onvervangbare skat buite ons bereik bly (“…en gesê: Amen, Ek sê vir julle, as julle nie verander en soos kindertjies word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemele ingaan nie.” (Matt. 18: 3)).

Mag ons elkeen so vashou aan hierdie koninkryk van die hemele, wat deur God, die Vader, die Seun, Jesus Christus en die Heilige Gees se bystand, vir elkeen van ons, ‘n moontlikheid en werklikheid geword het.

Stof tot nadenke: Laat almal tuis voel.

Hy het geen onderskeid getref tussen ons en hulle nie, want Hy het hulle harte deur geloof gereinig.
Hand. 15: 9

Hoe laat ons mense tuis voel in die gemeenskap van gelowiges? Ons is tog deur die geloof een familie in Jesus Christus. (“Want deur die geloof is julle almal kinders van God in Christus Jesus, want julle wat in Christus gedoop is, het Christus soos ‘n kleed aangetrek.” (Gal. 3: 26-27)). Doen ons moeite om ander gelowiges, wat dalk nuut of vreemd is in die gemeente, te laat tuis voel? Of is dit maar effens moeilik omdat ons dalk self nie heeltemal tuis voel nie? Of is ons al so ingeburger, dat ons voel dis elkeen vir homself, daardie persoon kan maar sy eie plekkie oop stoei in hierdie geloofs-familie?

Ons sien soms mense wat die moed van die oortuiging het om tog die dag te kom tee drink, en wat eenkant staan, omdat hulle heel moontlik teruggetrokke of te skaam is, om sommer by ‘n klompie mense, wat mekaar duidelik goed ken, in te skakel. Dit is nie elkeen van ons wat dit kan doen nie. Verloor ons hulle dan dalk permanent aan die geleentheid, wat juis is sodat ons mekaar beter kan leer ken? Elkeen van ons het lewensverhale wat ons uitgebring het waar ons vandag is, in hierdie een geloofsgemeenskap. Daar is soveel kosbaarhede wat ons dikwels mis, omdat ons nie die moeite doen om mense te leer ken nie, en daarmee bedoel ek nie net op ‘n “Hallo, hoe gaan dit?” sosiaal verpligte vraag nie, maar om regtig die mens agter die vreemdeling se wese te leer ken. Of om mense op hulle baadjie te takseer, omdat jy na iemand anders se verkeerde oordeel oor ‘n persoon, geluister het.

Paulus maan ons deur die briewe aan die Effesiërs dat ons mekaar met nederigheid, sagmoedigheid en liefde moet verdra (“Daarom spoor ek julle aan, ek, wat ter wille van die Here ‘n gevangene is, om so te leef dat julle die roeping waarmee julle geroep is: deur mekaar met volkome nederigheid en saggeaardheid, en met geduld in liefde te verdra, en julle daarop toe te lê om die eenheid wat die Gees bewerk, te bewaar deur die band van vrede -.” (Eff. 4: 1-3)). Dit wys daarop dat ons soms moiete kan hê om iemand voor die voet net te aanvaar, en ons kan ook kwaad word oor verkeerde dinge wat gedoen, word, maar ons moet nie dat dit die eensgesindheid in hierdie geloofs familie benadeel nie. (“Daarom, vermy die leuen, en praat elkeen die waarheid met sy nasate, want ons is lede van een liggaam. Word kwaad, maar moenie sondig nie. Laat die son nie ondergaan oor julle woede nie.” (Eff. 4: 25-26); (“Laat vaar alle bitterheid en woede, en gramskap en geskreeu en gelaster, saam met elke vorm van kwaad. Wees goedgesind teenoor mekaar, met innige meelewing, terwyl julle mekaar vergewe, soos God in Christus julle ook vergewe het. ” (Eff. 4: 31-32); (“Nie ‘n enkele afbrekende woord moet uit julle mond kom nie, maar eerder ‘n woord wat goed is vir noodsaaklike opbou, sodat dit voordeel mag bring vir diegene wat dit hoor.” (Eff. 4: 29)).

Ons moet elke dag besef dat ons deel van hierdie wonderlike geloofs-familie van Jesus Christus is, nie omdat ons dit verdien nie, maar uit genade (“Want daarin word geopenbaar dat die geregtigheid van God geheel en al op geloof berus, soos daar geskryf staan: “Die regverdige op grond van geloof sal leef.” (Rom. 1: 17); (“Maar nou, in Christus Jesus, het julle, wat destyds ver weg was naby gekom deur die bloed van Christus. Hy is immers ons vrede – Hy wat albei één gemaak het, en die middelmuur van skeiding, die vyandskap, deur sy liggaam afgebreek het.” (Eff. 2: 13-14); (“En Hy het vrede as goeie boodskap aan julle kom verkondig, aan julle wat ver was, en ook vrede aan diegene wat naby was. Want deur Hom het ons albei toegang tot die Vader deur een Gees. So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar julle is medeburgers van die heiliges, en lede van die huisgesin van God.” (Eff. 2: 17-19))

Ons is almal emosionele en sensitiewe mense; sommige wys dit, en ander kan dit baie goed wegsteek. Ons moet elke dag onthou dat ons ander moet behandel soos ons self graag behandel wil word, want dit wat jy uitdeel, kry jy gewoonlik terug, soms in ‘n groter mate, as wat jy uitgedeel het.

Stof tot nadenke: Is geloof ‘n besitting?

Want uit genade is julle verlos, deur geloof. En juis dit kom nie uit julle self nie, dit is ‘n gawe van God.
Eff. 2: 8

Die vraag vandag is, of ons geloof kan besit? Kan ons dit besit soos wat ons ‘n selfoon besit? Iets waarvoor ons gewerk het, iets wat ons kan verlê, verloor, of van ons gesteel word. Kan ons dit laat val, sodat dit onherstelbaar is? Volgens Eff. 2: 8, is dit duidelik dat dit nie uit ons self kom nie, want dit is ‘n gawe van God. Hoe is dit dan dat mens dikwels hoor van mense wat nou skielik nie meer glo nie? Mense wat dink dat hulle hulle lewens gemors het in die werk van die Here?

Paulus verseker ons dat toe ons die woord van die Waarheid gehoor het ons tot geloof gekom het (“In Hom is julle, toe julle die woord van die waarheid, die evangelie van julle verlossing, gehoor het, verseël met die die Heilige Gees, wat beloof is. Die Gees is die waarborg van ons erfenis, om ons los te koop as God se eiendom, tot lof van sy heerlikheid.” (Eff. 1: 13-14)). Paulus verseker ons ook dat ons van God vervreem was en selfs vyandiggesind teenoor Hom was, maar dat geloof in God die Vader, die verlossing van die Seun, Jesus Christus, en die bystand van die Heilige Gees, dit vir ons moontlik maak om sterk te kan staan in die geloof (“Ook julle was voorheen van Hom vervreem, ja, vyandiggesind teenoor Hom, op grond van julle slegte dade; maar nou het Hy julle deur sy menslike liggaam met Homself versoen, sodat Hy julle, deur sy dood, heilig en sonder foute en onberispelik voor Hom kan stel – mits julle in die geloof bly, stewig gevestig en standvastig, sonder om weg te beweeg van die hoop wat die evangelie bring.” (Kol. 1: 21-23)).

Dit is duidelik dat geloof in die verlossing van Jesus Christus die middelpunt van ons bestaan moet wees (“My lering en my verkondiging het nie berus op oorredende woorde van wysheid nie, maar op bewyse van die Gees en van krag, sodat julle geloof nie op die wysheid van mense berus nie, maar op die krag van God.” (1 Kor. 2: 4-5); (“Sonder geloof is dit onmoontlik om God te behaag; want wie tot God nader, moet glo dat Hy bestaan, en dat Hy dié beloon wat Hom soek.” (Heb. 11: 6); (“Die doel van die opdrag is liefde uit ‘n rein hart, ‘n skoon gewete en ‘n ongeveinsde geloof.” (1 Tim. 1: 5); (“…rede vir die broers, en liefde en geloof van God die Vader, en van die Here, Jesus Christus. Sy genade bly met almal wat vir ons Here Jesus Christus onverganklik liefhet.” (Eff. 6: 23-24); (“Want in Jesus Christus is besnedenheid of onbesnedenheid van geen belang nie, maar wel geloof wat deur die liefde werksaam is.” (Gal. 5: 6)). Kan ons dit uit onsself regkry? Nee soos Eff. 2: 8 duidelik stel is dit ‘n gawe van God.

Daar is egter verwysings van geloof wat nie oorgaan na dade nie, en waar veral die uitleef van die liefde vir God en jou naaste, van kardinale belang is (“En al profeteer ek, en begryp ek alle geheime, en besit ek alle kennis, en al het ek al die geloof om berge te versit, maar ek het nie die liefde nie, is ek niks!” (1 Kor. 13: 2)). Hoe kry ons dit dan tog reg, om hierdie geloof so uit te leef dat dit tot eer en verheerliking van God sal wees? Ons weet volgens Paulus se brief aan die Romeine dat dit slegs genade van God die Vader is, dat ons tot geloof kom, en dat ons verskillende mates van geloof ontvang (“Deur die genade wat aan my gegee is, sê ek vir elkeen van julle dat jy nie meer van jouself moet dink as wat jy behoort nie, maar dat jy jou gedagtes daarop moet instel om verstandig te wees, volgens die maat van geloof wat God aan elkeen toebedeel het.” (Rom. 12: 3)). Ons kan ons dus nie vergelyk met ander nie, want elkeen van ons is uniek in ons verhouding met God.

In Lukas noem Jesus aan Petrus dat hy vir Hom gebid het, sodat sy geloof nie sou wankel nie, sodat wanneer hy eendag tot inkeer kom, hy sy broers sou kon versterk (“Maar ek het vir jou gebid, sodat jou geloof nie sal wankel nie. En wanneer jy eendag tot inkeer gekom het, moet jy jou broers versterk.” (Luk. 22: 32)). Dit terwyl Petrus reeds gedink het sy geloof wankel nie! Petrus wat die rots en fondament van die evangelie sou wees. Daar word ook genoem dat sommiges nie tot geloof kom nie, selfs al het hulle die voorreg gehad om baie van die wondertekens van Jesus Christus te aanskou (“Hulle kon nie tot geloof kom nie, want Jesaja het ook gesê: “Hy het hulle oë verblind en hulle harte verhard sodat hulle nie met hulle oë kon sien en met hulle harte kon verstaan en kon terugdraai en Ek hulle genees nie.”” (Joh. 12: 39-40)). Jesus noem ook in Markus dat ons geloof in God gesetel moet wees (“Jesus antwoord hulle toe: “Julle moet geloof in God hê”” (Mark. 11: 22)).

Die Pelgrimslied van Ps. 121, wys op die beskerming van God as ons in Hom glo en op Hom vertrou (“Die Here is jou Beskermer; die Here is jou skaduwee aan jou regterhand. Bedags sal die son jou nie skaad nie, en snags ook nie die maan nie. Die Here sal jou beskerm teen elke onheil; Hy sal jou lewe beskerm. Die Here sal jou uitgaan en jou terugkeer beskerm van nou af en vir altyd.” (Ps. 121: 5-8)). Die krag vir ons geloof is ‘n gawe wanneer ons tot geloof in Hom kom, deur die verlossingsdaad van Jesus Christus (“Hy is weliswaar deur swakheid gekruisig, maar Hy leef deur die krag van God. So is ook ons swak in Hom, maar teenoor julle sal ons saam met Hom leef, uit die krag van God.” (2 Kor. 13: 4)) en die bystand van die Heilige Gees (“Mag die God van hoop julle deur julle geloof met alle blydskap en vrede vervul, sodat julle hoop oorvloedig kan word deur die krag van die Heilige Gees.” (Rom. 15: 13)). Geloof is dus nie ‘n besitting wat ons naby aan ons lyf kan of moet hou, soos ‘n selfoon nie. Dit is ‘n genadegawe wat ons moet uitleef deur die liefde en voorbeeld wat ons van Jesus Christus onvang het, sodat ons nie bekommerd hoef te wees dat Christus met die wederkoms dalk geen geloof op aarde sal vind nie (“Ek sê vir julle, Hy sal baie gou aan julle reg laat geskied. Die vraag is net: Sal die Seun van die Mens, wanneer Hy kom, geloof op aarde vind?” (Luk 18: 8)).

Dit is geloof wat tot die behoud van die lewe lei (“My regverdige sal deur geloof leef. As hy hom egter sou onttrek, het Ek geen behae in hom nie. Maar ons is nie deel van enige ontrekking wat tot ondergang lei nie, maar van die geloof wat lei tot behoud van die lewe.” (Heb. 10: 38-39); (“Die doel was dat dit duidelik sou blyk dat die egtheid van julle geloof – ‘n egtheid wat baie kosbaarder is as goud, wat verganklik is, maar nogtans met vuur getoets word – uitloop op lof en heerlikheid en eer wanneer Jesus Christus geopenbaar word.” (1 Pet. 1: 7)).

Stof tot nadenke: Menslike perspektiewe…

Toe Jesus opkyk en sien dat daar ‘n groot skare na Hom op pad is, sê Hy vir Fillipus “Waar sal ons brood te koop kry om hierdie mense te laat eet? Hy het dit egter gesê om hom te toets – self het Hy immers reeds geweet wat Hy wou doen. Fillipus het Hom geantwoord: “Tweehonderd denarius se brood is nie genoeg om vir elkeen ‘n stukkie te laat kry nie. Een van sy dissipels, Andreas, die broer van Simon Petrus, sê vir Hom: “Hier is ‘n seun wat vyf garsbrode en twee visse het, maar wat is dit vir so baie mense. ”
Joh. 6: 5-8

Vanuit ons menslike perspektiewe is dit so dikwels om geen uitkoms te sien nie. Wie van ons sou kon sien wat Christus beplan het? Wie van ons se geloof sou sterk genoeg wees om te dink dat soveel mense gevoed kan word met die bietjie wat daar beskikbaar is, en dat mens nie ‘n groot klomp geld nodig het nie? Wie van ons sou gedink het om die bietjie wat ons het aan te bied in die versameling, en voed van die skare mense? Dit het na ‘n totale onmoontlikheid gelyk vanuit die menslike perspektief. Jesus Christus het geweet dat dit deel van God se plan was om Sy almag te toon, en Hy het uit die vyf garsbrode en die twee visse genoeg kos vis die skare voorsien, sodat daar nog oor gebly het (“Toe die mense die teken sien wat Jesus gedoen het, het hulle gesê: “Hy is waarlik die Profeet wat na die wêreld sou kom. Toe Jesus besef dat hulle op die punt staan om Hom met geweld te kom gryp met die doel om Hom koning te maak, het Hy weer teen die berg opgegaan, net Hy alleen.” (Joh. 6: 14-15)). Ons reageer so dikwels vanuit ons menslike perspektiewe op die totaal verkeerde manier. Ons verstaan nie altyd die doel van enige gebeure nie. Jesus moes letterlik vlug van hierdie menslike perspektiewe en van dit wat mense geken het in aardse koninkryke.

Dwarsdeur die Bybyl is daar soveel insidente, waarvan ek maar na enkeles gaan verwys, wat die almag van God telkemale beklemtoon. Dat niks vir God onmoontlik is nie. Dat Hy in totale beheer is en reeds vooruit alles beplan het, sodat Sy almag vir ons mense duidelik kan word. Ons kan maar begin by die skepping van God, wat gesê het dat daar moet lig wees en daar was lig (“… en God het gesê: “Laat daar lig wees!” En daar was lig. God het gesien dat die lig goed was. God het toe die lig en die donker van mekaar geskei. God het die lig dag genoem en die donker het Hy nag genoem. En dit was aand en dit was oggend – dag een.” (Gen. 1: 3-5)). Tot vandag nog, het ons die voordeel van hierdie beplanning van God. Ons geniet nog steeds die ewigdurende wisseling tussen dag en nag. Dit reël ons tyd, dit reël ons uitvoering van ons pligte, en dit reël ons elke dag se lewe. God het geweet dat ons hierdie sikliese ritme sou nodig hê, sodat ons ook tot ruste kan kom elke dag.

Wanneer ons die verhaal van Israel se trek uit Egipte ondersoek, vind ons weereens die versorging van God vir Sy volk waarvoor Hy so lief was. Wie van ons sou kon trek met die belofte van kos elke dag? God het vir veertig jaar lank gesorg vir Sy volk. Gesorg dat hulle elke liewe dag genoeg gehad het om te eet, in omstandighede wat vanuit ons menslike perspektief na ‘n onmoontlikheid lyk (“Die Israeliete het die manna veertig jaar lank geëet, totdat hulle by bewoonde land gekom het. Die manna het hulle geëet totdat hulle by die grens van die land Kanaän aangekom het.” (Eks 16: 35): (“Die manna het opgehou die dag ná hulle van die vrug van die land geëet het. Daar was nie meer manna vir die Israeliete nie. Hulle het in daardie jaar van die opbrengs van die land Kanaän geëet.” (Jos 5: 12)).

Wanneer ons kyk na die verhaal van Elia en die Baalprofete in 1 Kon. 18, waar Elia onder uiters vyandige toestande die Baalprofete uitgedaag het om te bewys dat hul God, geen krag het nie. Dat slegs ons Spepper God die mag het om werklik gebede te verhoor (“Toe slaan die vuur van die Here neer en verteer die brandoffer, die hout, die klippe en die los grond. Dit het selfs die water wat in die sloot was, opgelek. Toe die hele volk dit sien, val hulle neer met hulle gesigte teen die grond en sê: “Die Here, Hy is God! Die Here Hy is God!”” (1 Kon. 18: 38-39)). Die gebeure, van menslike perspektief gesien, sou vir ons na ‘n onmoontlikheid gelyk het, maar by God is niks onmoontlik nie (“’Ag Here, my Heer, kyk, dit is U wat die hemel en die aarde gemaak het deur U groot krag en uitgestrekte arm! Niks is vir U onmoontlik nie. U bewys troue liefde aan duisende…” (Jer. 32: 17-18)).

Wanneer ons die verhaal van Gideon lees, sien ons die twyfel in sy gemoed, waar hy telkemale versekering by God soek om te weet dat wat hy beveel word om te doen wel God se wil is (“Toe sê Gideon vir God: “As U werklik deur my toedoen Israel wil verlos, soos U gesê het – kyk, ek sit ‘n pasgeskeerde vag op die dorsvloer, as daar net op die vag dou is, maar al die grond is droog, sl ek weet dat U Israel deur my toedoen gaan verlos, soos U gesê het.” Dit was toe so: Toe hy vroeg die volgende oggend die vag uitwring, het hy ‘n kom vol water uit die vg gepers. Toe sê Gideon: “Laat u toorn tog nie teen my ontbrand nie. Ek wil neet nog een keer praat. Ek wil asseblief net nog een keer met die vag ‘n toets doen. Laat dit tog net op die vag droog wees, terwyl daar oral op die grond dou is.” God het dit daardie nag so gedoen. Dit was net op die vag droog, terwyl dar oral op die grond dou was.” (Rig. 6: 36-40)).

Wanneer mens die verhaal van Sadrag, Mesag en Abednego lees, staan mens verstom oor die totale vertrou op God. Om ter dood veroordeel te word, deur verbranding, moes ‘n ysingswekkende ervaring gewees het. Hulle het egter so in en op God vertrou, dat hulle bereid was om vir hulle geloof letterlik deur die vuur te loop (“Sadrag, Mesag en Abednego het geantwoord en vir koning Nebukadnesar gesê: “Ons het nie nodig om oor hierdie saak aan u ‘n antwoord te gee nie. As ons God wat ons dien ons kan red uit die vlammende vuuroond en uit u hand, o koning, sal Hy ons red. Indien nie, laat dit aan u bekend wees, o koning, dat ons u gode nie sal dien nie, en aan die goue beeld wat u opgerig het, nie eer sal betoon nie.” (Dan. 3: 16-18)).

So kom ons elkeen voor die keuse te staan om ons eie menslike perspektiewe te ondersoek en besluite te neem. Mag elkeen van ons in elke besluit ons keuse vir God die Vader, Jesus Christus ons Verlosser, en die leiding van die Heilige Gees maak. Want dit word keer op keer bewys, dat God almagtig is, ‘n liefdevolle en vergewensgesinde God is.

Stof tot nadenke: Die ‘Achilles heel’ van die mens

Kyk hoe groei die lelies: hulle swoeg nie en hulle maak nie klere nie, maar Ek sê vir julle: Selfs Salomo in al sy prag was nie geklee soos een van hulle nie. 28 As God die gras van die veld, wat vandag nog daar is en môre in die vuur gegooi word, só mooi maak, hoeveel te meer sal Hy julle versorg, julle kleingelowiges!
Luk 12: 27-28

Die mens se Achilles heel, van die vroegste tye af, was hul oorskatting van eie belangrikheid. Daardie gedagte dat jy onmisbaar is, dat niemand anders kan doen wat jy doen nie. Die oomblik dat mens roem en bekendheid verwerf, begin jy glo dat dit jou toekom. Dat dit al jou harde werk is; dat dit jou hoë intelligensie is; dat dit jy is wat maak dat jy goed is in elke ding wat jy regkry met sukses; dat jou vermoë uit jouself kom. Dit is hierdie persepsie van mense wat hulle telkemale tot ‘n val laat kom, want hoogmoed sal val, waarsku die Bybel ons, telkemale (“Op hoogmoed volg ondergang, op selfverheffing volg die val. Liewer eenvoud saam met nederiges as om saam met hoogmoediges van roof te lewe.” (Spr. 16: 18-19); “Hoogmoed bring ‘n mens tot ‘n val; nederigheid bring eer.” (Spr. 29: 23)).

Ons sien hierdie vertrou op eie insigte en vermoëns van die vroegste tye af, en ook in die hedendaagse lewe. (“Toe sê hulle: “Kom ons bou vir ons ‘n stad met ‘n toring waarvan die punt tot in die hemel reik en ons maak so vir ons ‘n naam. Dan sal ons nie oor die hele aarde versprei nie.”” (Gen. 11: 4)). Wetenskaplikes wat glo hulle is in staat om alles te verstaan, en God na te doen in Sy skeppings daad, terwyl hulle eintlik net, van die vroegste tye af, alles probeer verstaan en nadoen. Hulle, wat so dikwels glo dat daar nie ‘n Skepper is nie! Hulle glo dat hulle vermoëns om dinge te ondersoek, te skep en soms gedeeltelik verstaan, hulle verhef tot ‘gode’. Mense wat glo hulle kan nie wetenskaplikes wees asook Christene nie.

Aan die ander kant is daar die mens wat weet dat hulle soekend is. Wat weet dat hulle iets of iemand moet aanbid, en sodoende die pad heeltemal byster raak (“Toe die volk sien dat Moses talm en nie van die berg af kom nie, het hulle om Aäron saamgedrom en vir hom gesê: “Kom maak vir ons ‘n god dat hy ons kan lei. Hierdie man Moses het nou wel vir ons uit Egipte laat wegtrek, maar ons weet nie wat van hom geword het nie.” Aäron het hulle geantwoord: “Haal die goue oorringe van julle vrouens, julle seuns en julle dogters se ore af en bring dit vir my.” Die hele volk het toe die goue ringe van hulle ore afgehaal en dit vir Aäron gebring. Hy het dit van hulle ontvang, dit verwerk en daarvan ‘n beeld in die vorm van ‘n bulkalf gemaak. Toe sê die volk: “Hier is jou God wat jou uit Egipte bevry het, Israel!” Toe Aäron dit hoor, het hy ‘n altaar voor die beeld gebou en uitgeroep: “Môre is daar fees vir die Here!” Vroeg die volgende môre het die volk brandoffers en maaltydoffers geoffer. Daarna het die volk begin feesvier en losbandig te kere gegaan. Toe sê die Here vir Moses: “Klim van die berg af, want jou volk wat jy uit Egipte laat wegtrek het, het iets vreesliks gedoen. Hulle het gou die pad verlaat wat Ek vir hulle aangewys het en hulle het vir hulle ‘n beeld van ‘n bulkalf gemaak. Nou aanbid hulle hom en bring vir hom offers en sê: Hier is jou God wat jou uit Egipte bevry het, Israel.”” (Eks. 32: 1-8)).

Lukas stel dit so mooi (“Kyk hoe groei die lelies: hulle swoeg nie en hulle maak nie klere nie, maar Ek sê vir julle: Selfs Salomo in al sy prag was nie geklee soos een van hulle nie. As God die gras van die veld, wat vandag nog daar is en môre in die vuur gegooi word, só mooi maak, hoeveel te meer sal Hy julle versorg, julle kleingelowiges!” (Luk 12: 27-28)). Dit is God wat Konings aangestel het (“‘n Dag voor die koms van Saul het die Here vertroulik aan Samuel geopenbaar: “Môre teen hierdie tyd sal Ek ‘n man uit die gebied van Benjamin na jou toe stuur. Jy moet hom tot regeerder oor my volk Israel salf. Hy sal my volk red uit die mag van die Filistyne, want Ek het op my volk ag geslaan. Ja, hulle hulpgeroep het My bereik.” Net toe Samuel vir Saul sien, het die Here vir hom gesê: “Dit is die man van wie Ek jou gesê het hy sal oor my volk regeer.” (1 Sam. 9: 15-17)); en dit is God wat koninkryke, stede en mensgemaakte instansies tot ‘n val bring (“Daarom het hulle die stad Babel genoem, want daar het die Here in die taal van die aarde verwarring gebring, en van daar af het Hy die mense oor die hele aarde verstrooi.” (Gen. 11: 9): (“Ek sal die land straf oor sy boosheid, die goddeloses vir hulle sonde. Ek sal ‘n einde maak aan die hoogmoed van die vermeteles, Ek sal dié wat hoogmoedig en verwaand is, verneder.” (Jes. 13: 11); (“Ons het gehoor van die hoogmoed van Moab, van sy trots, sy vermetelheid, sy hoogmoed, sy hovaardigheid, maar sy grootpratery het tot niks gelei nie!” (Jes. 16: 6); (“Die Here die Almagtige het dit besluit. Hy breek die trots, Hy maak die hoogmoed tot niks, Hy verneder dié wat oor die hele aarde geëer word!” (Jes. 23: 9); (“Jou suster Sodom se sonde was dat sy en haar dogters selftevrede en rustig in hoogmoed en oorvloed geleef het en vir die mens in nood en die arme niks oorgehad het nie. Hulle was hooghartig en het voor my oë afskuwelike dinge gedoen. Daarom het Ek hulle laat verdwyn, soos jy gesien het.” (Eseg. 16: 49-50)).

God het reeds vanaf die ontstaan van hierdie wêreld, soos ons dit ken, Sy Liefde aan ons betoon (“Terwyl Hy by Moses verbygaan, roep die Here: “Ek, die Here, is die barmhartige en genadige God, lankmoedig, vol liefde en trou. Ek betoon my liefde aan geslagte en geslagte. Ek vergewe ongeregtigheid, oortreding en sonde, maar Ek spreek niemand sonder meer vry nie. Ek reken kinders en kleinkinders die sondes van vaders toe selfs tot in die derde en vierde geslag.”” (Eks. 34: 6-7); (“God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê. God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word.” (Joh. 3: 16-17)). Ons kan die presisie van Sy skepping elke dag aanskou, as ons bietjie stilstaan en die mooi, en die ongelooflike detail waarmee God alles geskep het, aanskou.

Laat ons die hoogmoed in ons mense bestaan afskud, sodat ons ook soos Dawid van ouds tot die besef kan kom dat ons redding alleen in die teenwoordigheid van God gesetel is. (“Die Here is my krag en my beskerming. Hy het tot my redding gekom. Hy is my God, Hom roem ek, die God van my voorvaders, Hom prys ek. Die Here is oorwinnaar in die stryd, sy Naam is ‘die Here’!” (Eks. 15: 2-3); (“Hoogmoed en vermetelheid verdra ek nie.” (Ps. 101: 5); (“Selfverheffing en hoogmoed is daar nie by my nie, Here. Ek maak my nie besorg oor groot dinge nie, dinge wat bo my vermoë is. Ek het rus en kalmte gevind. Soos ‘n kindjie wat by sy moeder tevredenheid gevind het, so het ek tevredenheid gevind. Wag op die Here, Israel, nou en vir altyd.” (Ps. 131: 1-3)).

Stof tot nadenke: Hoe volg ons?

Julle is immers hiertoe geroep, want Christus het ook ter wille van julle gely; Hy het vir julle ‘n voorbeeld nagelaat, sodat julle in sy voetspore kan volg.
Pet. 2: 21

Hoe volg ons in Jesus Christus se voetspore. Dit is nie altyd maklik nie, want daar is vele struikelblokke op mens se pad. Die wêreld lyk soms so aanloklik dat ons struikel. Wanneer ‘n mens tot bekering kom dink jy dat jy oombliklik alles gaan reg doen, maar dit is nie die geval nie. Een van my broers het erg gehakkel, en het op ‘n relatiewe laat stadium besluit om vir behandeling te gaan. Toe hy by die terapeut opdaag, het dié vir hom voor ‘n groterige groot gehoor laat praat. Met wankelmoedige gevolge vir my broer. Hy was kwaad vir die terapeut omdat hy dit aan hom gedoen het. Dié het egter vir hom gevra: “Hoeveel foute dink jy het jy gemaak?” Sy antwoord was: “Ek kon niks reg kry nie, en het oor al die woorde gestruikel.” Maar die terapeut het hom daarop gewys dat hy uit die 1000 woorde wat hy gepraat het, slegs omtrent met 70 gesukkel het. Die terapeut het hom bemoedig deur hom daarop te wys dat mens moet fokus op dit wat jy reg doen! Ek dink met bekering gaan dit dieselfde. Ons dink ons maak aanhoudend foute, omdat ons fokus op alles wat ons verkeerd doen, wat nie noodwendig heeltemal verkeerd is nie, maar daar is ook baie dinge wat ons reg doen. Ons moet net aanhou reg doen, en verbeter daarop.

Hoe meer mens die regte dinge doen, hoe makliker kom dit. Om na die foute en verkeerde dinge te let, maak jou bewus van waarop jy moet konsentreer om verandering te weeg te bring (“Wie een van hierdie kleintjies wat in My glo, laat struikel, dit is vir hom beter dat ‘n maalklip van ‘n donkie om sy nek gehang word en hy wegsink in die dieptes van die see. Wee die wêreld as gevolg van die struikelblokke. Struikelblokke sal onvermydelik kom, nogtans, wee die mens deur wie die struikelblokke kom.” (Matt. 18: 6-7)). Dit is soos om te leer fiets ry. Dit verg aanvanklik geweldige konsentrasie, maar as jy, selfs jare nadat jy geleer het om dit te doen, weer op ‘n fiets klim skop daardie ‘muscle memory’ in en kry jy dit redelik gou weer heeltemal reg. Die groot geheim is om nie op te hou om dit reg te kry nie, want ‘practice makes perfect’.

Die Woord van God wys ons daarop dat uiterlike dinge nie belangrik is nie (“Maar Hy sê vir Samuel: “Moenie na sy voorkoms of sy buitengewone lengte kyk nie, want Ek het hom nie gekies nie. Die Here kyk nie na dieselfde dinge as die mense nie. Die mens kyk na die uiterlike, maar die Here na die innerlike.” (1 Sam. 16: 7)). Ons kan ook nie op ons eie krag staat maak nie (“Dit gaan goed met mense vir wie u ‘n tuiste is: hulle hou nie op om U te prys nie. Dit gaan goed met mense wat hulle krag in U vind en graag na u tempel toe gaan. Vir hulle gaan daar fonteine oop wanneer hulle deur ‘n dorre laagte trek en die vroeë reëns sy seëninge bring.” (Ps. 84: 5-7)). Miskien moet ons meer en meer tot die besef kom van God se krag wat hy deur die Heilige Gees ook vir ons gegee het met die uitstorting van die Heilige Gees (“Jesus sê vir hulle: “Is die rede waarom julle dwaal, nie juis dat julle nie die Skrif ken nie en ook nie die krag van God nie?” (Mark. 12: 24); (“Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld.” (Hand. 1: 8)). Ons moet besef wat ons aan God, die Vader doen, elke keer as ons ‘n verkeerde besluit neem (“”Dink jy dit handel die saak af as jy sê: ‘Ek sal my reg van God ontvang’ en dan aanhou om te sê: ‘Wat baat dit my, wat kan ek wen as ek nie sondig nie?’ Daarop sal ek jou en ook jou vriende by jou antwoord. Kyk op, kyk na die hemel, kyk na die wolke hoog bokant jou: as jy sondig, wat doen dit aan God, as jy baie keer oortree, hoe raak dit Hom,…”” (Job 35: 2-); (“Maar let nou op die eerbare mens, kyk na die opregte: die regskape man, vir hom is daar ‘n toekoms.” (Ps. 37: 37))

Ons kan in Jesus Christus se voetspore volg as ons besef dat die Vader, Jesus Christus en die Heilige Gees dit hier op aarde moontlik maak (“Die Here sal jou beskerm teen alle gevaar, jou lewe sal Hy beskerm. Hy sal jou beskerm waar jy ookal gaan, nou en vir altyd.” (Ps. 121: 7)). Ons kan altyd onthou dat dit vir ons verniet gegee is. Hoe kan ons nie op Hom vertrou as ons sien hoe hy die hele Heelal in stand hou met alles wat daar in hierdie onmiddelike omgewing van ons versorg en aan die gang gehou word nie (“Kyk na die wilde voëls: hulle saai nie en hulle oes nie en hulle maak nie in skure bymekaar nie; julle hemelse Vader sorg vir hulle. ” (Matt 6: 26)).

Daar is nooit vir ons ‘n belofte gemaak dat dit noodwendig maklik gaan wees nie (“Toe die dissipels dit hoor, het dit hulle geweldig ontstel, en hulle het gesê: “ Wie kan dan gered word?” Jesus het reguit na hulle gekyk en gesê:”Vir mense is dit onmoontlik, maar vir God is alles moontlik.”” (Matt. 19: 25-26)), veral na die gelykenis van hoe dit makliker vir ‘n kameel sal wees om deur die oog van ‘n naald te gaan. Daar is reeds in Jesaja gemaan dat ons sal hoor en hoor, en kyk en kyk, en tog niks sien nie (“Toe het die Here gesê: “Gaan sê vir hierdie volk: Julle sal hoor en hoor en tog sal julle niks verstaan nie, en kyk en kyk en tog niks sien nie.”” (Jes. 6: 9)). Laat ons dus ons gehoor en ons sig instel op wat God van ons vra, en nie net luister nie, maar ook hoorders, sieners en doeners word. Laat ons meer en meer werk daaraan maak om die voorbeeld van Jesus Christus na te volg. Laat ons besef dat dit nie ‘n oombliklike verandering in doen en late te weeg bring, wanneer ons tot bekering kom nie, maar dat dit ‘n lang pad van steselmatige verandering vir ‘n mens is. ‘n Pad wat elkeen van ons, in ons uniekheid deur God geskep, saam met God kan aanpak en wat soveel vrede in mens se gemoed bring (“Ek wil luister na wat God die Here sê, want sy woord bring vrede vir sy vol, vir dié wat Hom getrou dien. Hulle moet net nie weer afdwaal nie.” (Ps. 85: 9); (“Volg dan die voorbeeld van God as geliefde kinders en leef in liefde, net soos Christus ons liefgehad het.” (Eff. 5: 1-2); (“Laat niemand julle verlei met niksseggende redenasies nie, want daardeur kom die toorn van God oor die seuns van die ongehoorsaamheid. Moet dus nie deel van hulle wees nie. Want vroeër was julle wel duisternis, maar nou, in die Here, is julle lig. Leef as kinders van die lig!” (Eff. 5: 6-8)).

Stof tot nadenke: Versoekings…

Gelukkig is die man wat versoeking deurstaan, want as hy die toets slaag, sal hy die oorwinnaarskrans van die lewe ontvang,wat God beloof het aan hulle wat hom lief het. Laat niemand wat versoek word, sê: “Ek word deur God versoek nie” nie, want God kan nie deur kwaad versoek word nie, en self versoek Hy niemand nie. Elkeen word versoek wanneer sy eie begeerte meegevoer en verlei word.
Jak. 1: 12-14

Versoeking, daardie onding waarvoor ons so dikwels swig, en dan altyd iemand anders wil beskuldig. Jakobus stel dit baie duidelik dat dit ons eie menslike begeertes is wat die oorhand kry. Self so vroeg as in die tuin van Eden, daar waar die mens alles gehad het wat sy hart kon begeer, het die mens geswig voor die versoeking om van die vrugte te eet wat God hom belet het. Die bekende verhaal van Adam en Eva, wat dadelik uit skaamte vir hulle naaktheid vir God weggekruip het. Eva beskuldig die slang en Adam beskuldig vir Eva (“Die mens het geantwoord: “ Die vrou wat U gegee het om aan my sy te wees, sy is die een wat vir my van die boom gegee het, en ek het geëet. Die Here God vra toe vir die vrou: “Wat het jy gedoen?” Die vrou het geantwoord: “Die slang het my bedrieg, en ek het geëet.” (Gen. 3: 12-13)). Tot vandag toe word daar nog die vinger na die vrou gewys. Dit is so maklik om altyd die vinger na ‘n ander te wys, om jou eie onskuld te probeer bevestig, maar elke mens het die verantwoordelikheid om so ‘n versoeking teen te staan of daarvoor te val.

Wanneer ons deur die Bybel na insidente van ontmoetings met God soek, vind ons interessante insidente tussen die mens en God. In die Tuin van Eden kon Adam en Eva vrylik met God praat (“Die Here God het die mens geneem en hom in die tuin van Eden geplaas om dit te bewerk en op te pas. Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome van die tuin mag jy na hartelus eet, maar van die boom van kennis van goed en kwaad , daarvan mag jy nie eet nie, want die dag dat jy daarvan eet, sal jy beslis sterf.” (Gen. 2: 15-17)). Daardie eet van die vrug het die mens en elkeen van ons se lewe verander. Tot so ‘n mate dat God later spyt was dat hy die mens geskep het (“Toe die Here sien dat die boosheid van die mens op die aarde groot is, en dat alles wat hy in sy hart bedink, altyd sleg is, was die Here jammer dat Hy die mens op aarde gemaak het. Dit het Hom in sy hart gegrief. Toe sê die Here: “Ek sal die mens wat Ek geskep het, van die aardbodem af uitwis – mense sowel as diere, ook kruipende diere en die voëls van die hemel, want Ek is jammer dat Ek hulle gemaak het.”” (Gen. 6: 5-7)). Dit is ook dan wat aanleiding gegee het tot die groot vloed, waar slegs Noag en sy gesin, wat nog onderdanig aan God was, gered is.

Die insident van Jakob se worsteling met God. Hy was oppad terug na sy geboorteland, waar sy broer Esau, wat hy met slinkshede in sy jongdae van sy geboortereg ontneem het, met manskappe tegemoet gekom het. Die nag toe Jakob alleen agtergebly het, het hy mank uit die worsteling gekom en God het hom herdoop na Israel (“Jakob het alleen agtergebly, en ‘n man het met hom geworstel tot dagbreek toe. Toe hy sienb dat hy Jakob nie kan oorweldig nie, het hy hom op sy heupgewrig getref. Jakob se heup is in die worsteling ontwrig. Hy het gesê: “Laat my gaan want die dag breek.” Maar Jakob het gesê: “Ek sal u nie laat gaan nie, tensy u my seën”. Toe vra hy: “Wat is jou naam?” En hy antwoord: “Jakob.” Toe sê hy: “Jy sal nie meer Jakob genoem word nie, maar Israel. Want jy het met God en mense stryd gevoer, en het oorwin.” Jakob vra toe en sê: “Maak asseblief u Naam bekend!” Maar hy het geantwoord: “Waarom vra jy dan my Naam?” Hy het hom toe daar geseën. Jakob het die plek Pniël genoem, “want,” het hy gesê, “ek het God van aangesig tot aangesig gesien, en tog is my lewe gered.” ” (Gen. 32: 24-30)).

Moses se ontmoeting met God in die brandende doringbos terwyl hy vee opgepas het asook die ontmoeting op die berg Sinaï (“Nadat die Here klaar met Moses gepraat het, het Hy vir hom op die berg Sinaï die twee kliptafels met die getuienis gegee – kliptafels waarop daar deur die vinger van God geskryf is.” (Eks. 31: 18)). So kan ons voortgaan met ontmoetings van die profete, en navolgelinge van God, en hoe die Volk van God telekemale afgedwaal het, omdat hulle eie begeertes die oorhand gekry het. Ons het nie juis ‘n verskoning, wanneer ons besluite neem wat God uitsluit uit ons lewens en ons eie begeertes laat seëvier nie. Die blote feit dat Adam en Eva van die boom van Kennis van goed en kwaad geëet het, beteken ons weet inherent wat reg en verkeerd is, en tog so dikwels kies ons die kwaad. Mens kan maar net kyk na misdaad syfers wêreldwyd, en hier in Suid Afrika. Dit is of die mense gek is daarna om ‘kwaad’ te doen. Mense wat net hulle eie plesiertjies najaag, en geen tweede gedagte gee aan wat God vir ons gedoen het, deur Sy Seun, Jesus Christus vir ons te offer as Verlosser nie.

Petrus noem selfs dat ons nie verbaas moet wees wanneer ‘n vurige beproewing oor ons kom nie, ons moet bly wees daar oor (“Geliefdes, moenie verbaas wees wanneer ‘n vurige beproewing oor julle kom nie, asof iets vreemds met julle gebeur nie; wees eerder bly, namate julle deel het aan die lyding van Christus, sodat julle ook by die bekendmaking van sy heerlikheid uitbundig sal kan jubel. As julle ter wille van Christus se Naam beledig word – gelukkig is julle, omdat die Gees van heerlikheid, dit is die Gees van God, op julle rus. Niemand van julle moet immers as moordenaar of dief of kwaaddoener of bemoeisieke ly nie; as iemand egter ly omdat hy ‘n Christen is, moet hy hom nie skaam nie, maar God verheerlik op grond van hierdie Naam. Dit is immers tyd dat die oordeel begin, en wel by die huishouding van God. As dit by ons begin, wat sal dan die uiteinde wees van hulle wat aan die evangelie ongehoorsaam is.” (1 Pet. 4: 12-17)). Ons kan dus seker weet dat hoe nader ons aan God leef, hoe feller mag die aanslae en versoekings wees.

Paulus verseker ons dat daar net menslike versoekings oor ons pad sal kom, maar dat ons kan weet dat God getrou is (“Geen versoeking het oor julle gekom, behalwe ‘n menslike een nie, God is egter getrou. Hy sal nie toelaat dat julle bo julle vermoë versoek word nie, maar sal saam meet die versoeking ook uitkoms gee, sodat julle dit kan verduur.” (1 Kor. 10: 13)). Christus het ons ook gemaan om te waak en te bid teen versoekings en die Onse Vader gebed gegee, waarin ons om verlossing van versoekings kan vra (“Waak en bid, sodat julle nie in versoeking kom nie. Die gees is wel gewillig, maar die vlees is swak.” (Matt. 26: 41); (“En bring ons nie in versoeking nie, maar verlos ons van die Bose. Want aan U behoort die koninkryk en die krag en die heerlikheid tot in ewigheid. Amen. ” (Matt. 6: 13)). Jesus Christus wat geweet het dat die versoekings ook oor Sy pad sou kom, het reeds deur dit te oorwin, vir ons dit moontlik gemaak om dit ook te oorwin, deur die krag van die Heilige Gees wat by ons woon.

Stof tot nadenke: Stryd en samewerking…

Ek pleit by julle, broers, in die Naam van ons Here Jesus Christus, dat julle almal eenstemmig sal wees, en dat daar nie verdeeldheid onder julle sal wees nie, maar dat julle volkome eensgesind mag wees, met dieselfde denkwyse en dieselfde oortuiging.
1 Kor. 1: 19

Stryd en samewerking is een van die dinge wat almal van ons mee sukkel. Enige teenstand, of ander gedagtegang, of werkwyse, of lewenswyse word so dikwels as persoonlik aanvalle beskou. Alhoewel dit nie die bedoeling van ‘n ander persoon is nie, word daar oombliklik ‘n verdedigings posisie ingeneem, om enige ander gedagtes uit die weg te ruim. Dit is dikwels nie regtig enige aanval op jou as persoon nie, maar bloot vanuit ‘n ander persoon se perspektief. In die film August Rush, stel die hoof karakter dit so mooi, wanneer iemand hom vra: “Are you thinking what I am thinking.” en die seun, sonder twee gedagtes, dadelik antwoord: “No, I am thinking something else.

Dit is interessant dat hierdie soort van stryd nie noodwendig ‘n doelbewuste teenstand is van ‘n ander nie, maar mense met verskillende werkswyses, verwysingsraamwerke en ervarings wat teenstand in mekaar wek, sonder goeie gronde. Wanneer ons na Paulus se woorde van 1 Kor. 1: 19 kyk, besef ons dat ons moet saamwerk, want dit gaan nie oor ons nie, maar tot eer en verheerliking van Jesus Christus wat ons die grootste geskenk ooit gegee het. Ons moet bedag daarop wees dat ons stryd nie teen vlees en bloed is nie, maar teen die magte van die duisternis (“Vir ons is die stryd immers nie teen vlees en bloed nie, maar teen die owerhede, teen die magte, teen die wêreldheersers van hierdie duisternis, teen die bose geeste in die hemelruim.” (Eff. 6: 12)), wat besonder goed daarin is om tweespalt te wek, waar dit totaal en al onnodig is. Ons moet onsself net daarteen bewapen met die volle wapenrusting van God, sodat ons saam weerstand kan bied teen die bose se subtiele invloede. (“Staan dan vas, deur julle te omgord met die waarheid,- julle te bedek met ie borsplaat van geregtigheid, – en deur bereidheid vir die evangelie van vrede as skoene aan julle voete aan te trek, -en by dit alles die skild van die geloof op te neem, waardeur julle in staat sal wees om die vurige pyle van die bose te blus. Dra ook die helm van verlossing- en die swaard van die Gees – dit is die woord van God.” (Eff. 6: 14-17))

Ons moet egter wel bedag wees op mense wat verdeeldheid en struikelblokke veroorsaak, wat in stryd is met waarin mens onderrig is (“Ek doen ‘n beroep op julle, broers, om mense in die oog te hou wat verdeeldheid en struikelblokke veroorsaak, in stryd met die leer waarin julle onderrig is. Bly weg van hulle af.” (Rom. 16: 17)). Ons tree in menslike swakheid op, maar ons krag kom uit God (“Want al tree ons in menslike swakheid op, voer ons die stryd nie in menslike swakheiud nie. Die wapens van ons stryd is immers nie menslik nie, maar danksy God, kragtig om sterk vestings af te breek, redenasies te vernietig, en ook elke skans wat opgerig word teen die kennis van God. ” (2 Kor. 10: 3-5)). Laat ons dus as een gemeenskap van Jesus Christus die goeie stryd van die geloof aangryp (“Stry die goeie stryd van die geloof; gryp die ewige lewe aan, waartoe jy geroep is en waarvan jy die goeie belydenis voor baie getuies afgelê het.” (1 Tim. 6:12)), sodat ons ook soos Paulus kan sê: “Ek het die goeie stryd gestry, ek het die wedloop voltooi, ek het die geloof behou.” (2 Tim. 4: 7).

Laat ons in vrede met mekaar leef, want ons is almal takke van dieselfde boom (“En as ‘n aantal van die takke van die mak olyfbome uitgebreek is, en jy, die wilde olyf, tussen die takke ingeënt is, en so aan die voedingskrag van die mak olyfboomse wortel deel gekry het, moet jy nie teenoor die ander takke spog – jy ondersteun nie die wortel nie, maar die wortel jou. Jy sal dan sê: Daar is takke uitgebreek sodat ék op die boom ingeënt kan word. Goed en wel. Dit is deur ongeloof dat hulle uitgebreek is. Maar jy is daar deur jou geloof. Moenie hooghartig wees nie, maar wees vol ontsag. Want as God die natuurlike takke nie gespaar het nie, sal Hy jou dalk ook nie spaar nie. Sien daarom God se goedheid sowel as sy strengheid oor hulle afvallig geword het, maar sy goedheid oor jou – mits jy in sy goedheid bly, want ook jy kan uitgekap word.” (Rom. 11: 17-22)), en moet in vrede met mekaar leef (“Maar ons vra julle broers, om respek te betoon aan diegene wat ywerig onder julle werk, en julle in die Naam van die Here voorgaan en teregwys, en om, op grond van hulle werk, in liefde en met die hoogste agting op te tree. Leef in vrede met mekaar.” (1 Tess. 5: 12)).

Laat ons dus saamwerk want ons is almal kinders van God, in Jesus Christus (“Want deur die geloof is julle almal kinders van God in Christus Jesus, want julle wat in Christus gedoop is, het Christus soos ‘n kleed aangetrek. Daar is nou nie meer Jood of Griek, nie meer slaaf of vryman, nie meer manlik of vroulik nie; want julle almal is één in Christus Jesus! En as julle aan Christus behoort, dan is julle die nageslag van Abraham en, ooreenkomstig die belofte, erfgename.” (Gal. 3: 26-29)). Laat ons die vrug van die Gees uitleef (“Maar die vrug van die Gees is: liefde, blydskap, vrede, geduld, vriendelikheid, goedheid, getrouheid, sagmoedigheid, selfbeheersing. Teen hierdie soort dinge is daar nie ‘n wet nie.” (Gal. 5: 22-23)), en nie verwaand of jaloers teenoor mekaar wees nie (“Laat ons nie verwaand wees, mekaar uittart of op mekaar jaloers wees nie.” (Gal. 5: 26)). Laat ons mekaar dien in liefde en nie mekaar probeer verslind nie (“Julle broers, is tog tot vryheid geroep. Moet net nie julle vryheid misbruik, sodat dit aanleiding gee vir die vlees nie, maar dien mekaar deur liefde. Want die hele wet word in één uitspraak vervul: “Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.” As julle mekaar byt en verslind, pas op dat julle nie deur mekaar verorber word nie.” (Gal. 5: 13-15)). Laat ons daarom nie moeg raak om goed te doen (“Laat ons daarom nie moeg raak om goed te doen nie, want as ons nie verslap nie, sal ons op die regte tyd oes. Laat ons dan, terwyl ons die geleentheid het, aan almal goed doen, maar veral aan die huisgesin van die geloof. ” (Gal. 6: 9-10)).

Stof tot nadenke: Menslike perspektiewe…

Toe Jesus opkyk en sien dat daar ‘n groot skare na Hom op pad is, sê Hy vis Fillipus “Waar sal ons brood te koop kry om hierdie mense te laat eet? Hy het dit egter gsê om hom te toets – self het Hy immers reeds geweet wat Hy wou doen. Fillipus het Hom geantwoord: “Tweehonderd denarius se brood is nie genoeg om vir elkeen ‘n stukkie te laat kry nie. Een van sy dissipels, Andreas, die broer van Simon Petrus, sê vir Hom: “Hier is ‘n seun wat vyf garsbrode en twee visse het, maar wat is dit vir so baie mense. ”
Joh. 6: 5-8

Vanuit ons menslike perspektiewe is dit so dikwels om geen uitkoms te sien nie. Wie van ons sou kon sien wat Christus beplan het? Wie van ons se geloof sou sterk genoeg wees om te dink dat soveel mense gevoed kan word met die bietjie wat daar beskikbaar is, en dat mens nie ‘n groot klomp geld nodig het nie? Wie van ons sou gedink het om die bietjie wat ons het aan te bied in die versameling, en voed van die skares mense? Dit het na ‘n totale onmoontlikheid gelyk vanuit die menslike perspektief. Jesus Christus het geweet dat dit deel van God se plan was om Sy almag te toon, en Hy het uit die vyf garsbrode en die twee visse genoeg kos vir die skare voorsien, sodat daar nog oor gebly het (“Toe die mense die teken sien wat Jesus gedoen het, het hulle gesê: “Hy is waarlik die Profeet wat na die wêreld sou kom. Toe Jesus besef dat hulle op die punt staan om Hom met geweld te kom gryp met die doel om Hom koning te maak, het Hy weer teen die berg opgegaan, net Hy alleen.” (Joh. 6: 14-15)). Ons reageer so dikwels vanuit ons menslike perspektiewe op die totaal verkeerde manier. Ons verstaan nie altyd die doel van enige gebeure nie. Jesus moes letterlik vlug van hierdie menslike perspektiewe van dit wat mense geken het in aardse koninkryke.

Maar dwarsdeur die Bybyl is daar soveel insidente, waarvan ek maar na enkeles gaan verwys, wat die almag van God telkemale beklemtoon. Dat niks vir God onmoontlik is nie. Dat Hy in totale beheer is en reeds vooruit alles beplan het, sodat Sy almag vir ons mense duidelik kan word. Ons kan maar begin by die skepping van God, wat gesê het dat daar moet lig wees en daar was lig (“… en God het gesê: “Laat daar lig wees!” En daar was lig. God het gesien dat die lig goed was. God het toe die lig en die donker van mekaar geskei. God het die lig dag genoem en die donker het Hy nag genoem. En dit was aand en dit was oggend – dag een.” (Gen. 1: 3-5)). Tot vandag nog, het ons die voordeel van hierdie beplanning van God. Ons geniet nog steeds die ewigdurende wisseling tussen dag en nag. Dit reël ons tyd, dit reël ons uitvoering van ons pligte, en dit reël ons elke dag se lewe. God het geweet dat ons hierdie sikliese ritme sou nodig hê, sodat ons ook tot ruste kan kom elke dag.

Wanneer ons die verhaal van Israel se trek uit Egipte ondersoek, vind ons weereens die versorging van God vir Sy volk waarvoor Hy so lief was. Wie van ons sou kon trek met die belofte van kos elke dag? God het vir veertig jaar lank gesorg vir Sy volk. Gesorg dat hulle elke liewe dag genoeg gehad het om te eet, in omstandighede wat vanuit ons menslike perspektief na ‘n onmoontlikheid lyk (“Die Israeliete het die manna veertig jaar lank geëet, totdat hulle by bewoonde land gekom het. Die manna het hulle geëet totdat hulle by die grens van die land Kanaän aangekom het.” (Eks 16: 35): (“Die manna het opgehou die dag ná hulle van die vrug van die land geëeet het. Daar was nie meer manna vir die Israeliete nie. Hulle het in daardie jaar van die opbrengs van die land Kanaän geëet.” (Jos 5: 12)).

Wanneer ons kyk na die verhaal van Elia en die Baalprofete in 1 Kon. 18, waar Elia onder uiters vyandige toestande die Baalprofete uitgedaag het om te bewys dat hul God, geen krag het nie. Dat slegs ons Spepper God die mag het om werklik gebede te verhoor (“Toe slaan die vuur van die Here neer en verteer die brandoffer, die hout, die klippe en die los grond. Dit het selfs die water wat in die sloot was, opgelek. Toe die hele volk dit sien, val hulle neer met hulle gesigte teen die grond en sê: “Die Here, Hy is God! Die Here Hy is God!”” (1 Kon. 18: 38-39)). Die gebeure, van menslike perspektief gesien, sou vir ons na ‘n onmoontlikheid gelyk het, maar by God is niks onmoontlik nie (“’Ag Here, my Heer, kyk, dit is U wat die hemel en die aarde gemaak het deur U groot krag en uitgestrekte arm! Niks is vir U onmoontlik nie. U bewys troue liefde aan duisende…” (Jer. 32: 17-18)).

Wanneer ons die verhaal van Gideon lees, sien ons die twyfel in sy gemoed, waar hy telkemale versekering by God soek om te weet dat wat hy beveel word om te doen wel God se wil is (“Toe sê Gideon vir God: “As U werklik deur my toedoen Israel wil verlos, soos U gesê het – kyk, ek sit ‘n pasgeskeerde vag op die dorsvloer, as daar net op die vag dou is, maar al die grond is droog, sl ek weet dat U Israel deur my toedoen gaan verlos, soos U gesê het.” Dit was toe so: Toe hy vroeg die volgende oggend die vag uitwring, het hy ‘n kom vol water uit die vg gepers. Toe sê Gideon: “Laat u toorn tog nie teen my ontbrand nie. Ek wil neet nog een keer praat. Ek wil asseblief net nog een keer met die vag ‘n toets doen. Laat dit tog net op die vag droog wees, terwyl daar oral op die grond dou is.” God het dit daardie nag so gedoen. Dit was net op die vag droog, terwyl dar oral op die grond dou was.” (Rig. 6: 36-40)).

Wanneer mens die verhaal van Sadrag, Mesag en Abednego lees, staan mens verstom op die totale vertrou op God. Om ter dood veroordeel te word, deur verbranding, moes ‘n ysingswekkende ervaring gewees het. Hulle het egter so in en op God vertrou, dat hulle bereid was om vir hulle geloof letterlik deur die vuur te loop (“Sadrag, Mesag en Abednego het geantwoord en vir koning Nebukadnesar gesê: “Ons het nie nodig om oor hierdie saak aan u ‘n antwoord te gee nie. As ons God wat ons dien ons kan red uit die vlammende vuuroond en uit u hand, o koning, sal Hy ons red. Indien nie, laat dit aan u bekend wees, o koning, dat ons u gode nie sal dien nie, en aan die goue beeld wat u opgerig het, nie eer sal betoon nie.” (Dan. 3: 16-18)).

So kom ons elkeen voor die keuse te staan om ons eie menslike perspektiewe te ondersoek en besluite te neem. Mag elkeen van ons in elke besluit ons keuse vir God die Vader, Jesus Christus ons Verlosser, en die leiding van die Heilige Gees maak. Want dit word keer op keer bewys, dat God almagtig is, asook ‘n liefdevolle en vergewensgesinde God is.

Stof tot nadenke: Vreugde en Vrede…

Mag God, die bron van hoop, julle deur julle geloof met alle vreugde en vrede vervul, sodat julle hoop al hoe sterker kan word deur die krag van die Heilige Gees!
Rom. 15: 13

‘n Vraag “Is ons te bang om na die stem van die Heilige Gees te luister?”, het my laat wonder hoekom ons dan bang sal wees? Kan ons bekostig om nie na die stem van die Heilige Gees te luister nie? (“Die Heilige Gees is die waarborg dat ons ook verder sal ontvang wat God belowe het, wanneer Hy almal wat aan Hom behoort, volkome sal verlos. Daarom moet ons sy grootheid prys.” (Eff. 1: 14)). Die stem van die Heilige Gees is die enigste wat ware vreugde kan gee en ook ‘n vrede (Rom. 15: 13) wat alle verstand te bowe gaan (“Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God. ” (Eff. 3: 19); (“En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus. ” (Fil. 4:7)). Die bang moet dus kom van die moontlike uitruk uit ‘n gemak sone waarin ons leef; en wat ons laat dink dat ons op ‘n goeie plek is. Die hier en nou. Die dink dat ons dalk meer van onsself sal moet gee as wat ons bereid is om te doen. Een van die sprekers by die getuienisnaweek het dit so goed gestel: “Al wat ons hemel toe kan vat is siele, ons het een lewe om te lewe, ons kan dit nie op onsself mors nie!”, dat dit ons in ons gemakstoele tot stilstand moet bring. Was dit God se bedoeling dat ons net vir onsself moet leef? Is dit waarvoor Jesus Christus vir ons aan die kruis kom sterf het? (“Maar toe het die goedheid van God ons Verlosser en sy liefde vir die mens verskyn. Hy het ons verlos, nie op grond van iets wat ons vir ons vryspraak gedoen het nie, maar op grond van sy eie ontferming. Dit het Hy gedoen deur die wedergeboorte wat die sonde afwas, en deur die Heilige Gees wat nuwe lewe gee. God het die Heillige Gees oorvloedig op ons uitgestort deur Jesus Christus ons Verlosser. So is ons dan deur sy genade vrygespreek en het ons erfgename geword van die ewige lewe wat ons verwag. Dit is ‘n betroubare woord. Daarom wil ek hê dat jy van hierdie dinge met groot nadruk moet getuig, sodat dié wat tot geloof in God gekom het, hulle op goeie werk kan toelê, werk wat goed en nuttig is vir die mense. Maar jy moet jou nie inlaat met dwase strydvrae en geslagregisters en met twis en stryery oor die wet van Moses nie, want dit is nutteloos en sinloos.” (Tit. 3: 4-9))

Ons is nie almal sendelinge wat kan uitgaan na vreemde lande nie, maar ons kan hier en nou die liefde van Jesus Christus begin uitleef, sodat die mense waarmee ons in aanraking kom, kan weet dat ons nakomelinge en volgelinge van Jesus Christus is. Ons sal ook begin besef dat dit soveel vreugde en vrede in die gemoed gee, wanneer ons bereid is om van onsself of ons goed te gee, sonder om enigiets terug te verwag. Ons moet ook ons kinders leer om te gee, nie om iets terug te verwag nie, maar uitsluitlik as gevolg van hierdie genoegdoening of plesier wat ons daaruit kan kry. Dit is nie noodwendig ‘n selfsugtige aksie nie, maar om die vreugde en dankbaarheid van ontvangs te ervaar, is ‘n onvervangbare vreugde wat mens diep in die hart raak. Sodat ons in vrede en vreugde kan leef, omdat Jesus Christus vir ons ‘n Genadegawe gegee het, wat so groot is dat ons dit nie altyd begryp nie; en sodat ons in vreugde kan leef wat van die Heilige Gees kom (“Broers, ons weet dat God julle wat Hy liefhet, uitverkies het, want die evangelie wat ons aan julle verkondig het, het nie bloot met woorde tot julle gekom nie, maar ook met krag en deur die Heilige Gees en met volle oortuiging. En julle het ons voorbeeld gevolg en volgelinge van die Here geword. In baie moeilike omstandighede het julle die woord aangeneem met ‘n blydskap wat van die Heilige Gees kom.” (1 Tess. 1: 4-6)).

Laat ons nie die Heilige Gees bedroef nie, want Hy het ons verseël as eiendom van God (“En moenie die Heilige Gees van God bedroef nie, want Hy het julle as die eiendom van God beseël met die oog op die verlossingsdag. Moet nooit verbitter of opvlieënd wees of woedend word nie; moenie vloek of skel nie; moet niks doen wat sleg is nie. Wees goedgesinf en hartlik teenoor mekaar, en vergewe mekaar soos God julle ook in Christus vergewe het.” (Eff. 4: 30-32)). Paulus wys ons ook daarop hoe om te lewe, vir ons is dit nie altyd maklik met ons verskillende persoonlikhede en agtergronde nie, maar dit is doenbaar deur die leiding van die Heillige Gees (“Wees altyd bly. Bid gedurig. Wees in alle omstandighede dankbaar, want dit is wat God in Christus Jesus van julle verwag. Moenie die werking van die Heilige Gees teenstaan nie. Moenie profesieë gereingskat nie, maar toets dit alles, behou wat goed is, en bly weg van alles wat sleg is.” (1 Tess. 5: 16-22); (“Ons het onberispelik opgetree, met begrip, met verdraagsaamheid. Dit alles het ons gedoen deur die Heillige Gees, deur opregte liefde, deur die woord van die waarheid en deur die krag van God. Ons wapen vir aanval en verdediging is om die wil van God te doen.” (2 Kor. 6: 6-7)).

Laat daar van ons gesê word dat ons nie hardkoppig is nie, maar dat ons die wil van God doen (“Daarom word daar gesê: “Vandag as julle sy stem hoor, moet julle nie hardkoppig wees nie, soos julle voorvaders toe hulle in opstand gekom het nie.”” (Heb. 3: 15)). Laat ons toelaat dat dit wat ons weet is die waarheid, en wat ons van die begin af gehoor het, binne-in ons bly (“Wat julle betref, wat julle van die begin af gehoor het, moet in julle bly. As wat julle van die begin af gehoor het in julle bly, sal julle ook in die Seun en in die Vader bly. En dit is wat die Seun ons belowe het: die ewige lewe. Dit het ek aan julle geskrywe oor die mense wat vir julle wil mislei. Wat júlle egter betref, die Gees waarmee Hy julle gesalf het, bly in julle, en julle het niemand anders nodig om julle te leer nie. Sy Gees leer julle alles, en wat Hy julle leer, is die waarheid en geen leuen nie. Ja, soos Hy julle geleer het, moet julle in die Seun bly.” (1 Joh. 2: 24-27)). Ons moet nie onsself sus dat daar nie gevolge sal wees as ons die waarheid aanvaar het, en dan afvallig geword het nie (“Wanneer mense een keer deur die Gees verlig is, die hemelse gawe ontvang en deel gekry het aan die Heillige Gees, die goeie woord van God leer ken het en die kragte van die toekomstige wêreld ondervind het en dan nogtans afvallig geword het, is dit onmoontlik om hulle weer tot bekering te bring. In hulleself kruisig hulle immers weer die Seun van God en maak hulle Hom in die openbaar tot ‘n bespotting. Dit is soos met grond wat die reën indrink wat dikwels daarop val. As dit bruikbare gewasse voortbring vir dié wat dit bewerk, word dit deur God geseën. Maar as dit doringstruike en dissels oplewer, is dit waardeloos.” (Heb. 6: 4-8)).

Laat ons in oorgawe na die leiding van die Heilige Gees gaan lewe, en die vreugde en vrede van God se genade sal ons metgesel wees.

Stof tot nadenke: Keuses…

Toe het Jesus vir sy dissipels gesê: “As iemand My wil navolg, moet hy homself verloën en sy kruis opneem en My volg. Want wie sy lewe wil red, sal dit verloor, maar wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit vind.
Matt. 16: 24-25

Deur mens se hele lewe word jy voor keuses geplaas. Waar jy heen moet gaan, wat jy moet aantrek, wie jy in jou lewe moet toelaat of nie, watter beroep jy moet kies, ‘n lewensmaat wat jy moet kies, wat jy nodig het om gemaklik en met aansien te leef. Al hierdie keuses neem ons lewens totaal in beslag, sodat ons, so dikwels, die heel belangrikste en enigste noodsaaklike keuse in die lewe miskyk. Soveel mense soek op die verkeerde plek na die Ewige Lewe, maar met die persepsie dat dit hier op aarde moet wees. Hier waar hulle hulself kan verdrink in die aardse plesiertjies…sonder die besef dat dit alles net tydelik is. Vir hierdie kort rukkie wat ons op aarde gegun word. Ek het eenmaal raak gelees: “In this life, nothing is more certain than death.”, wat na ons aardse bestaan verwys het. Dit maak nie saak watter aardse besluite mens neem nie, ons is almal oppad na hierdie seker vleeslike dood. Dit is hoekom dit so belangrik is watter keuses ons hier en nou maak!

Die enigste werklike belangrikste keuse wat mens moet maak is: ‘Vir of teen Christus?’. Dit alleen is die enigste keuse wat jou lewe vir ewig kan verander. Jesus self stel dit so goed in Matt. 16: 24-25. Elkeen van ons word die keuse gegee om rein of onrein te leef (“Jesus het die skare nader geroep en vir hulle gesê: “Luister en verstaan dan: Dit is nie wat by die mond ingaan wat ‘n mens onrein maak nie; maar wat by die mond uitgaan, dit maak ‘n mens onrein.” (Matt. 15: 10-11); (“Alles is rein vir dié wat rein is, maar vir die besoedeldes en ongelowiges is niks rein nie: sowel hulle denke as hulle gewete is besoedel. Hulle bely dat hulle God ken, maar weerspreek dit met hulle dade; hulle is afstootlik en versetlik, onbekwaam om enigiets goed te doen.” (Tit. 1: 15-16)). Ons keuses bepaal ook of ons goeie of slegte vrugte dra (“Óf julle beskou die boom as goed en sy vrugte as goed, óf julle beskou die boom as sleg en sy vrugte as sleg. Aan sy vrugte word die boom immers geken. Addergeslag! Hoe kan julle iets goeds sê as julle sleg is? Want wat die hart van vol is loop die mond van oor. Die goeie mens bring nuit die goeie skatkamer goeie dinge na vore, en die slegte mens mens bring uit die slegte skatkamerslegte dinge na vore. Ek sê vir julle, van elke onbesonne woord wat mense kwytraak, sal hulle op die dag van oordeel rekenskap moet gee. Want op grond van jou woorde sal jy geregverdig word, en op grond van jou woorde sal jy veroordeel word.” (Matt. 12: 33-37)). So dikwels besef mense nie dat wat hulle doen en sê meer van hulle self sê, en ‘n weergawe is van hoe hulle ‘skatkamer’ lyk nie. Die persoon of aksie wat onder bespreking is, of teenoor wie gereageer word, het geen relevansie nie. Ook hier kan mens die keuse maak om stil te bly, of te werk aan die aansien van jou skatkamer sodat dit na ‘n ‘goeie skatkamer’ kan verander (“Sal ‘n wyse antwoord met sinlose kennis, en sy binneste met die oostewind vul? Kan hy sy saak verdedig met ‘n argument wat nie sin maak nie, met woorde waarmee hy niks uitrig nie? Jy is boonop die een wat ontsag vir God ondermyn; jy skat oorpeinsing voor God gering. Ja, jou sondeskuld vuur jou mond aan; jy kies die taal van geslepenes. Jou eie mond verklaar jou skuldig – nie ek nie; jou lippe getuig teen jou.” (Job. 15: 2-6)).

Nog steeds bly die een groot keuse van jou lewe: “Wil ek soos Jesus Christus wees?” As ons die keuse vir Christus gemaak het, moet ons as gesante van Hom optree (“Ons tree dan op as gesante ter wille van Christus, asof God self deur ons ‘n beroep op julle doen. Ons pleit by julle, om Christus ontwil: Laat julle met God versoen!” (2. Kor. 5: 20); (“Weet julle nie dat atlete wat in ‘n stadion aan ‘n wedloop deelneem, wel almal hardloop, maar net een die prys ontvang nie? Hardloop dan só dat julle dit ontvang. Almal wat deelneem, pas in alle opsigte dissipline toe – hulle nogal om ‘n verganklike oorwinningskrans te ontvang, maar ons ‘n onverganklike. Ek hardloop daarom so, dat dit nie doelloos is nie; ek boks so, dat ek nie in die lug slaan nie. Maar ek dissiplineer my liggaam en maak dit diensbaar, sodat ek nie, terwyl ek vir ander gepreek het, dalk self gediskwalifiseer word nie.” (1 Kor. 9: 24-27)), en voluit met dissipline vir God se koninkryk moet leef en werk.

Wanneer ons die keuse vir Jesus Christus gemaak het, kan ons met die gerustheid leef dat ons rus sal ontvang soos Jesus beloof in Matt. 28-30 (“Kom na my toe, almal wat vermoeid en belas is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle, en leer van My, omdat Ek sagmoedig en nederig van hart is, en julle sal rus vind vir julle gemoed. Want my juk is draaglik en my las is lig.” (Matt. 11: 28-30). Ons word vermaan om die smal pad te soek en daarby te hou, met ander woorde ons moet die keuse maak om nie die wye pad, wat na die verderf lei, te kies nie (“Gaan deur die nou poort in. Die poort wat na die verderf lei, is wyd en dié wat daardeur ingaan, is baie. Maar die poort wat na die lewe lei, is nou en die pad daarheen smal, en dié wat dit kry is min.” (Matt. 7: 13-14)). Paulus en Timotheus wys ons op die keuses wat ons moet maak, sodat God met ons sal wees (“Verbly julle altyd in die Here! Ek herhaal: Verbly julle! Laat julle vriendelikheid aan alle mense bekend word. Die Here is naby. Moet oor niks bekommerd wees nie, maar maak in alles julle versoeke deur gebed en smeking met danksegging aan God bekend. En die vrede van God, wat alle begrip oortref, sal in Christus Jesus oor julle harte en gedagtes waak. Verder broers, alles wat waar is, alles wat eerbaar is, alles wat reg is, alles wat rein is, alles wat lieflik is, alles wat lof verdien, ja, watter deug of watter prysenswaardige saak daar ook mag wees: rig julle gedagtes daarop. Wat julle van my geleer en ontvang en gehoor en in my gesien het: hou aan om dit te doen. En die God van vrede sal met julle wees.” (Fil. 1: 4-9)).

Ons kan ook met die versekering leef dat in sy Liefde sal ons nooit verlaat word nie soos so mooi gestel in Paulus se woorde (“Wat sal ons van die liefde van Christus skei? Swaarkry of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? Soos daar geskrywe staan: “Ter wille van U word ons die hele tyd aan die dood uitgelewer, word ons as slagskape beskou.” Maar in dit alles is ons selfs meer as oorwinnaars deur Hom wat sy liefde aan ons bewys het. Ek is immers daarvan oortuig dat nóg dood, nóg lewe, nóg engele, nóg magte, nóg teenswoordige, nóg toekomstige gebeure, nóg hoogte, nóg diepte, nóg enigiets anders in die skepping ons sal kan skei van die liefde van God in Christus Jesus on Here.” (Rom. 8: 35-39)). Die woord van God is baie kragtig en laat ons onsself vul met die vaste spyse wat vir ons gegee word, sodat ons keuses kan maak tussen wat goed is, en wat kwaad is (“Want die woord van God is lewend en kragtig, en skerper as anige tweesnydende swaard. Dit dring deur tot by die raakpunt tussen siel en gees, tussen gewrig en murg, en beoordeel die hart se voornemens en gedagtes. Ja, niks wat geskape is, is vir Hom verborge nie, maar alles is oop en bloot voor sy oë, Hom teenoor wie ons ons moet verantwoord.” (Heb. 4: 12-14): (“Maar vaste kos is vir volwassenes, vir hulle wat oor die aanvoeling beskik, deur gewoonte geoefen, om te kan onderskei tussen goed en kwaad.” (Heb. 5: 14)). Laat ons dan ‘n keuse maak vir Jesus Christus, wat deur Sy verlossingsdaad dit vir ons moontlik gemaak het om deur die leiding van die Heilige Gees te leef.

Stof tot nadenke: Luister, dink daaroor, doen en praat…

As iemand dink dat hy godsdienstig is en nie sy tong kan beheer nie, mislei hy homself; so ‘n mens se godsdiens is vergeefs.
Jak. 1: 26

In my verlede was die motto “If you can’t say something nice, don’t say it” (uit die hand vertaal in Afrikaans: “As jy nie iets mooi kan sê nie, bly stil”) in my ingedril. Groot was my verstomming toe ek, wat in ‘n baie beskutte, dog streng ouerhuis groot geword het, die eerste keer met iemand te doen kry wat presies die teenoorgestelde uitgeleef het. ‘n Mens wat juis praat wanneer die woorde soos ‘n lem deur ‘n ander kan sny. Wanneer sulke nydige of kwetsende woorde mens tref, word jy woordeloos gelaat. Daar is nie antwoorde reg, wanneer mens so beskermend grootgeword het nie. Miskien ook maar goed, want wanneer ons die Bybel deursoek na raad teen hierdie soort van aanvalle op jou lewensbestaan, besef mens dat dit ook die beskermende hand van God se Heillige Gees is wat jou beskerm en bewaar om aan die tong vrye teuels te gee (“Die tong is ook ‘n vuur, ‘n wêreld van ongeregtigheid. Die tong is deel van ons ledemate, maar besoedel die hele liggaam. Dit steek die hele lewensloop aan die brand, en word uit Gehanna (soms vertaal as hel) aangesteek. Want elke soort wilde dieren voël, en kruipende dier en seedier, word en is getem deur die mensdom. Maar geen mens kan die tong tem nie; dit is ‘n onbestendige kwaad, vol dodelike gif. Daarmee loof ons die Here en Vader, en daarmee vervloek ons mense wat na die beeld van God geskep is. Uit dieselfde mond kom seën en vervloeking. Dit, my broers, behoort nie so te wees nie. ‘n Fontein laat tog uit dieselfde oog vars en bitter water uitborrel nie? ‘n Vyeboom, my broers, kan tog nie olywe dra, of ‘n druiwestok vye nie? ‘n Brak fontein kan ook nie soet water gee nie.” (Jak. 3: 6-12); (“Wie ‘n vals hart het, vind nie die goeie nie, en wie bedrieglik met sy tong is, beland in die moeilikheid.” (Spr. 17: 20)).

Jakobus gee ons goeie raad (“Let op, my geliefde broers, elke mens moet flink wees om te luister, stadig om te praat, stadig om kwaad te word. Want die woede van ‘n mens bewerk nie geregtigheid voor God nie.” (Jak. 1: 19-20)). Ook Salomo se wysheid wys op die krag van ‘n tong wat nie luiddrugtig gebuik word nie (“Met geduld word ‘n aanvoerder oorreed, en ‘n sagte tong breek gebeentes.” (Spr. 25: 15)). Maar ons mense het ‘n ewige stryd teen hierdie ledemaat wat ons so sukkel om te beheer (“Waarom spog jy oor ‘n bose daad, krygsheld? God se troue liefde is die hele dag daar. Jou tong beplan vernietiging, soos ‘n skeerp mes skeermes, jy wat bedrog pleeg. Jy hou meer van die slegte as die goeie, van leuens meer as om te sê wat reg is. Jy hou van allerhande lasterlike woorde, van ‘n tong wat bedrieg.” (Ps. 52: 3-6): (“Here, bevry my lewe, van lippe wat lieg, van ‘n tong wat bedrieg. Wat moet Hy jou gee, en wat moet Hy vir jou byvoeg, bedrieglike tong?” (Ps. 120: 2-3)). Die verwysing na mense wat goed kan praat, “They have the gift of the gab”, is dalk nie noodwendig so ‘n groot gawe, soos wat mense, wat nie so maklik die regte woorde kry nie, gedink het nie. Dit kan ook ‘n vloek raak vir ‘n mens (“Want met die oordeel waarmee julle oordeel, sal julle geoordeel word, en met die maat waarmee julle meet, sal vir julle afgemeet word.” (Matt. 7: 2); (“Ek sê vir julle, van elke onbesonne woord wat mense kwytraak, sal hulle op die dag van oordeel rekenskap moet gee.” (Matt. 12: 36)).

Ook in Openbaring word ons telke male gemaan om te luister wanneer die Heilige Gees met ons praat (“Laat die wat ore het, luister na wat die Gees aan die gemeentes sê” (Open. 2: 7; Open. 2: 11; Open. 2: 17); Open.2: 29; Open. 3: 6; Open. 3:13; Open. 3: 22 ); (“As iemand ore het laat hy luister:” (Open. 13: 9)). Dit is dus baie duidelik dat ons moet luister na die Woord van God en veral na die woorde van die Heilge Gees. Na hierdie Getuienisnaweek, waar ons na mense, wat ongetwyfeld met die Heilige Gees begeester is (“Petrus en Johannes het hulle egter geantwoord en gesê: “Of dit reg is voor God om eerder na julle te luister as na God, moet julle self oordeel; want ons kan nie swyg oor wat ons gesien en gehoor het nie.” (Hand. 4: 19-20); (“‘Is u dan tog ‘n koning?” het Pilatus gevra. Jesus antwoord hom: “U sê dat Ek ‘n koning is. Hiervoor is Ek gebore en hiervoor het Ek na die wêreld gekom: om oor die Waarheid te getuig. Elkeen wie se bestaan in die waarheid gegrond is, luister na my stem. ” (Joh. 18: 37)) geluister het, is dit ook duidelik waar ons die krag sal ontvang om ons tonge onder beheer te kry. Dit is nie in ons om die beheer van die tong oor te neem nie. Dit is alleenlik onder beheer van die Heilige Gees se leiding en totale beheer van ons lewe, wat ons tonge in ‘n positiewe rigting gedryf word, sodat ons onder beheer van die Gees, en deur die Liefde van God, gedryf word, om nie anders te kan, as om God se Jesus Evangelie na die wêreld om ons, naby en ver, te bring (“En Hy het vir hulle gesê: “ ‘n Lamp word tog nie gebring om onder ‘n maatemmer of bed gesit te word nie? Is dit nie bedoel om op ‘n lampstaander geplaas te word nie. Laat dié wat ore het om te hoor, luister!” (Mark. 4: 21-23)). Laat ons luister na die Heilige Gees se leiding en roepstem. Daar is wel tyd om daaroor te besin, want God laat die keuse aan jou oor om te luister na jou roeping in hierdie wêreld. Maar as jy jou keuse vir Christus gemaak het, moet jy begin reageer op daardie roepstem. Volg hierdie Woord van Waarheid en weet dat jy God volkome kan vertrou. Laat ons, ons woelige tonge aan die beheer van die Heilige Gees oorgee (“Immers , wie die lewe wil liefhê, en goeie dae wil beleef – laat hy sy tong weerhou van wat sleg is, en sy lipp daarvan om bedrog te spreek, en laat hy afwyk van die kwaad, en die goeie doen, laat hy vrede soek en dit najaag; want die oë van die Here is op die regverdiges, en sy ore is oop vir hulle gebedsversoeke, maar die aangesig van die Here is teen dié wat verkeerde dinge doen.” (1 Pet. 3: 10-12)). Laat ons ook soos Job kan getuig, dat ons in die weë van die Here bly glo en dit nagevolg het, want nêrens anders is daar so ‘n Waarheid vasgevang in een Boek, nl. Die Bybel, nie (“…ja, solank as wat my asem nog in my is, die lewensasem wat God gee, nog in my neus is – my lippe sal geen onreg spreek nie, en my tong geen bedrag kwytraak nie. Ek sal julle nooit gelyk gee nie! Totdat ek te sterwe kom, sal ek nie van my onberispelike optrede afsien nie. Aan my onskuld hou ek vas, ek sal dit nie los nie; my gewete pla my nie oor enige van my lewensdae nie.” (Job 27: 3-6)).

Laat ons wanneer ons praat, elke woord wat by ons mond uitkom, asook ons doen, tot eer en verheerliking van God die Vader, die Seun en die Heilige Gees wees. Of ons hier naby, of in verafgeleë lande leef, woon of werk; laat ons ‘n lig wees vir ander mense, sodat hulle Jesus Christus se liefde in ons kan sien. Dit is vir ons moontlik, maar alleen uit genade en onder beheer van die Een wat die Hemel, die aarde, en alles daarin en daarop, geskape het (“Wanneer hulle julle gevange neem en julle oorlewer, moet julle julle nie vooraf bekommer oor wat julle moet sê nie, maar wat ookal op die oomblik aan julle gegee word, dit moet julle sê; want dit is nie julle wat praat nie, maar die Heillige Gees.” (Mar. 13: 11)). Laat ons goed luister, dit bedink en doen op aandrang, voordat ons ons tonge vrye teuels gee…laat ons wag op die woorde wat die Heilige Gees vir ons gee.

Stof tot nadenke: Loop die pad net eenmaal…

Laat dan die gesindheid wat daar in Christus Jesus was, ook in julle wees: Hoewel Hy in die gestalte van God was, het Hy gelykheid aan God nie beskou as iets om aan vas te klem nie, maar Hy het Homself daarvan leeggemaak, deur die gestalte van ‘n slaaf aan te neem…
Fil. 2: 5-7

Elkeen van ons se paaie verskil. Lewens ervarings laat ons elkeen ‘n unieke pad stap, wat nie regtig met mekaar se paaie vergelyk kan word nie, maar ons kom so dikwels in situasies waar ons kan help. En tog draai ons so dikwels ons rug, of dink ons ons sal volgende keer help, wanneer ‘n soortgelyke situasie by ons verby kom. Daar is altyd iets wat ons dring om tog te reageer op wat oor ons pad kom. Tog bly daardie knaende skuldgevoel, wanneer mens nie na die innerlike stem geluister het, en reageer het op dit waartoe jy gedring was nie. Ons besef nie dat die pad wat ons stap, elke oomblik, elke geleentheid wat verby kom, waar ons kan help, net eenmaal op die spesifieke manier gebeur nie. Daar is geen herhaling van situasies waar die presiese omstandighede weer voorkom nie. Dit wat jy beleef het, sou die ideale geleentheid gewees het om oombliklik te reageer, maar heeltemal te dikwels laat ons dit by ons verbygaan in hierdie gejaagde lewe wat ons lei. In Suid Afrika waar ons so dikwels gekonfronteer word met ondankbaarheid, afjakke of onverstaanbare teen-reaksies van mense, maak dat dit volgende keer vir ons moeiliker is om te help, waar ons wel kon. Daarteenoor is dit soms, wanneer ons tog reageer op daardie innerlike stem van die Heilige Gees wat ons dring, met ‘n heerlike, verassende aanvaarbare erkentlikehheid wat ons ontvang, dat dit die volgende keer makliker is om na daardie innerlike stem te luister.

Die aangehaalde voorneme (ek weet nie wie die oorspronklike krediet hiervoor moet kry nie) waarvolgens mens moet leef het my opgeval in ‘n vriend se huis, en my daaroor laat dink oor hoe mens dit sou kon uitleef.

Ek verwag om net eenmaal deur hierdie wêreld te gaan; enige goeie daad wat ek derhalwe kan doen, of enige vriendelikheid wat ek aan my medemens kan bewys, laat ek dit nou doen; laat ek dit nie uitstel nie, want ek sal hierdie pad nie weer bewandel nie. ”

As Christene wil ons meer en meer soos Jesus Christus wees. Ons wil so graag op elke geleentheid wat verbykom, help waar dit binne ons vermoë is om te help. Op hierdie pad wat ons net eenmaal bewandel. Ons moet dus Christus se voorbeeld navolg. Ons moet ons leegmaak van enige selfwaan, en die gestalte van dienende mense aanleer. Dit is nie iets wat sommer net vanself gebeur nie, en dit is nie maklik nie. Die enigste manier om dit te probeer regkry, is om biddend tot God te nader (“Moet oor niks bekommerd wees nie, maar maak in alles julle versoeke deur gebed en smeking met danksegging aan God bekend. En die vrede van God, wat alle begrip oortref, sal in Christus Jesus oor julle harte en gedagtes waak.” (Fil. 1: 6-7)) en die daaglikse bystand van die Heilige Gees te vra om ons elke dag, die geleenthede waar ons ‘n verskil kan maak, te wys en ons dring om wel iets te doen wat ‘n verskil aan iemand anders kan maak. Jesus wys ons duidelik dat mense wat ‘gesond’ is en Hom ken nie ‘n dokter nodig het nie (“Toe Jesus dit hoor, het Hy gesê: “ Gesonde mense het nie ‘n dokter nodig nie, maar wel die siekes. Gaan leer wat beteken, “Ek wil barmhartigheid hê nie offerhande nie”. Ek het immers nie gekom om regverdiges te roep nie, maar sondaars.” (Matt. 9: 12-13)). Jesus waarsku ook dat ons nie barmhartigheid moet doen, sodat die mense ons kan raaksien nie, want dan het ons reeds ons beloning ontvang (“Wanneer jy liefdadigheid beoefen, moet dit nie uitbasuin soos die skynheilliges in die sinagoges en in die strate maak, sodat hulle deur mense geëer kan word nie. Amen, Ek sê vir julle: Hulle het reeds hulle volle beloning ontvang. Maar wanneer jy liefdadigheid beoefen, moet jou linkerhand nie weet wat jou regterhand doen nie, sodat jou liefdesdaad verborge kan bly. En jou Vader wat sien wat verborge is, sal jou beloon.” (Matt 6: 2-4)). Dit is sekerlik vir ons as mense een van die moeilikste dinge, om nie te vertel waarmee jy jou besig hou nie; maar God sien elke ding wat jy doen, elke goeie en slegte daad wat jy doen. By God is niks verborge nie, want Hy is by ons; elke tree, elke hartseer oomblik, elke vreugde oomblik, elke oomblik van wanhoop.

Op Jesus Christus se pad hier op aarde het Hy vir ons kom wys hoe om in soveel omstandighede te reageer. Hy het aan elke persoon wat by Hom verby gekom het ‘n permanente herinnering gegee. Soms was dit skrikwekkend vir die mense wat aan die ontvangkant was (“Maar Jesus het hom skerp aangespreek: “Bly stil en gaan uit hom uit.” Die onrein gees het die man stuiptrekkings laat kry, hard geskreeu en toe uit hom gegaan.” (Mark. 1: 25-26)), maar die meeste van die tyd het Hy ‘n genesende en blywende indruk op mense gelaat (“Hy het baie siekes wat allerhande kwale gehad het, gesond gemaak en baie bose geeste uitgedrywe.” (Mark. 1: 34)). Ons moet leer om geduldig te luister, ook na mense wat ons versoek (“En dit het hulle gesê om Hom te versoek, sodat hulle iets kon hê om Hom te beskuldig; maar Jesus het neergebuk en met die vinger op die grond geskrywe. Maar toe hulle aanhou om Hom te vra, het Hy Hom opgerig en vir hulle gesê: mLaat dié een van julle wat sonder sonde sonde is, die eerste klip gooi.” (Joh. 8: 6-7)), ons moet tyd maak vir mense (“Hy het rondom Hom gekyk om te sien wie dit gedoen het. Die vrou het geskrik en gestaan en bewe, want sy het besef wat met haar gebeur het . Sy het toe voor Hom op haar knieë kom val en vir Hom haar hele geskiedenis vertel. Daarna sê Hy vir Haar: “Dogter jou geloof het jou gered. Gaan in vrede…” (Mark. 5: 32-34)), ons moet mense ‘n bestaansreg gee (“Daar kom toe ‘n melaatse man na Hom wat smekend op sy knieê voor Hom neerval en vir Hom sê: “As U wil, kan U my gesond maak.” Jesus het hom jammer gekry, sy hand uitgesteek en hom aangeraak. Hy sê toe vir hom: “Ek wil. Word gesond!”” (Mark. 140-41)), selfs al verskil hulle hemelsbreed van hoe ons is, lewe, of wat vir ons aanvaarbaar is.

Oral waar Jesus beweeg het, het Hy die mense verbied om oor Hom te praat (“Jesus het die mense belet om dit vir iemand anders te vertel, maar hoe meer Hy hulle belet het, hoe meer het hulle dit verkondig. Hulle is geweldig aangegryp en het gesê: “Alles wat Hy doen, is goed: die dowes laat Hy hoor en die stommes laat Hy praat.”” (Mark. 7: 36-37)), maar die dinge wat Hy gedoen het was wonderwerke wat die mense nie kon verstaan nie, en die stories het geloop. So kan ons voortgaan om voorbeelde van al Christus se wonderwerke aan te haal en hoe Hy by niemand verbygegaan het, sonder om ‘n blywende indruk te laat. Tot so ‘n mate dat mense nou nog, meer as tweeduisend jaar na Hy ons kom verlos het, nie kan ophou praat nie!

Laat ons dan Fil. 1: 4-9 (“Verbly julle altyd in die Here! Ek herhaal: Verbly julle! Laat julle vriendelikheid aan alle mense bekend word. Die Here is naby. Moet oor niks bekommerd wees nie, maar maak in alles julle versoeke deur gebed en smeking met danksegging aan God beken. En die vrede van God, wat alle begrip oortref, sal in Christus Jesus oor julle harte en gedagtes waak. Verder broers, alles wat waar is, alles wat eerbaar is, alles wat reeg is, alles wat rein is, alles wat lieflik is, alles wat lof verdien, ja watter deug of watter prysenswaardige saak daar ook mag wees: rig julle gedagtes daarop. Wat julle van my geleer en ontvang en gehoor en in my gesien het: hou aan om dit te doen. En die God van vrede sal met julle wees”) uitleef, en geen geleentheid by ons laat verby gaan waar ons ‘n verskil kan maak aan enigiemand anders om ons.