Kategorie: Bybelstudie

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Kan ons die haat hanteer?

“As die wêreld julle haat, onthou: Hy het My voor julle gehaat. As julle aan die wêreld behoort het, sou die wêreld julle as sy eiendom liefgehad het. Omdat julle egter nie aan die wêreld behoort nie, maar Ek julle uit die wêreld uitgekies het, daarom haat die wêreld julle.”
Joh. 15: 18-19

Die lewe is maklik wanneer mense jou aanvaar en liefhet. Wanneer jy in ‘n lieffdevolle huis grootgeword het, is die begrip van haat een waarvan jy weet, maar waarmee jy nie in die alledaagse lewe gekonfronteer word nie. Dis daar ver, dis iets wat slegs onder afvalliges bestaan. Dit is egter deel van hierdie lewe so seker soos die suurstof wat ons inasem. Dis eers wanneer mens daarmee in aanraking kom dat jy die werklikheid daarvan besef. Ek is baie jare gelede hieraan blootgestel. Ek het ‘n vertrek ingestap en is met naakte haat ontvang. Daardeur kom mens tot die besef dat dit ‘n werklikheid is. Haat is ‘n emosie wat die ontvanger daarvan laat besef dat daar iemand is wat letterlik van hom of haar ontslae wil raak, en kan jou voete onder jou uitruk, letterlik en figuurlik.

God het reeds in Eksodus die onderskeid gemaak tussen wie hom liefhet en wie hom haat. Hy reken selfs die kinders die sondes van hulle vaders toe (“Ek reken kinders die sondes van hulle vaders toe, selfs tot in die derde en vierde geslag van die wat my haat.” (Eks. 23: 5); “Ek reken kinders die sondes van hulle vaders toe, selfs in die derde en vierde geslag van die wat my haat.” (Deut. 5: 9). Daar is ook duidelike voorskrifte vir wanneer iemand iets doelbewus doen, teenoor die geval van sonder opset (“As iemand ‘n ander uit haat stamp of hom doelbewus met iets gooi, sodat hy sterf, moet so iemand doodgemaak word;…” (Num. 35: 20); “Maar as iemand sonder opset en sonder vyandskap ‘n ander stamp of hom per ongeluk raakgooi of as iemand sonder dat hy kyk ‘n klip gooi wat die dood kan veroorsaak, en dit ‘n ander tref, sodat hy sterf…” (Num. 35: 22-23)). Die Ou Testment het dus duidelik onderskeid getref tussen opsetlike moord en nie opsetlike moord nie. Selfs die wraak soos toegelaat in daardie tye, is duidelik uiteengesit in Numeri 35. Dit is in totale kontras met die ‘humanitêre’ lewenswyse waaraan ons gewoond is.

Die gevoel van haat word kwistig in die Psalms gebruik teen allerhande mense wat vir die Psalmdigter ontstel het. Die haat van die goddeloses wat in opstand teen God is, is redelik duidelik die mees algemene haat wat beskryf word (“In die hart van die goddelose het die opstand teen God die laaste woord. Die goddelose het geen vrees vir God nie en praat net goed oor homself. Hy is daarop uit om kwaad te doen en om te haat. As hy praat is dit kwaadwillig en vals;…” (Ps. 36: 2-4); (“My vyande wens my net die ergste toe; “Wanneer gaan hy dood en verdwyn sy naam?” As iemand na my kom kyk, dink hy dis klaar met my. Hy kom kyk hoe sleg dit gaan en vertel dit buite rond.” (Ps. 41: 6-7); (“Dié wat my sonder rede haat, is meer as die hare op my kop. Dié wat my vir altyd wil stilmaak, is sterk. My vyande dwing my met vals beskuldigings om af te gee wat ek nie geroof het nie.” (Ps.69: 5)), maar dit is ook teen die Psalmdigter as persoon gemik.

Salomo wys ons op die sewe dinge wat God haat (“Die Here haat ses dinge, nee, sewe waaraan Hy ‘n afsku het: oë wat straal van hoogmoed, ‘n tong wat lieg, hande wat met bloed bevlek is, gedagtes wat met komplotte besig is, voete wat net een koers ken, dié van die kwaad, ‘n getuie wat lieg en iemand wat rusie stook tussen broers.” (Spr. 6: 16-19)). Die wyse raad van Salomo word dikwels vir ons gegee en daar is ook nie ‘n tekort aan die maniere van haat nie (“Om die Here te dien, is om te haat wat verkeerd is. Daarom haat ek hoogmoed en hofvaardigheid, ‘n verkeerde lewe en slinkse woorde. ” (Spr. 8: 13)). Haat het die vermoë om twis te verwek (“Haat verwek twis; liefde bedek alles wat aanstoot gee.” (Spr. 10: 12)) en agter die woorde van ‘n huigelaar skuil daar haat (“Agter die woorde van ‘n huigelaar sit daar haat; wie skinderstories versprei, is ‘n dwaas.” (Spr. 10: 18)). Ons moet dus bedag wees dat haat ‘n realiteit is en dit op baie maniere manifesteer (“Iemand kan sy haat verbloem met wat hy sê, maar binne hou hy sy valsheid.” (Spr. 26: 24); (“Hy verberg sy haat agter ‘n valse skyn. ” (Spr. 26: 26); (“’n Leunaar haat die wat hy seermaak;” (Spr. 26: 28); (“…iemand wat jou haat, is oordadig met sy soene.” (Spr. 27: 6)). Dit is nie ‘n maklike taak nie, maar God waarsku ons telkemale dat dit wel ‘n realiteit is.

Ook Paulus en Johannes waarsku ons teen die haat van die wêreld (“Hulle is een en al ongeregtigheid, slegtheid, hebsug en gemeenheid; hulle is vol jaloesie, moord, twis, bedrog en kwaadwilligheid. Hulle skinder en praat kwaad; hulle haat God, hulle is hooghartig, aanmatigend, verwaand; hulle is mense wat kwaad uitdink, ongehoorsaam aan hulle ouers; hulle is onverstandig, onbetroubaar, liefdeloos, hardvogtig. Hulle is mense wat die verordening van God ken dat dié wat sulke dinge doen, die dood verdien, en tog doen hulle nie net self hierdie dinge nie, maar hulle vind dit ook goed as ander dit doen.” (Rom. 1: 29-32); (“Broers, moenie verbaas wees as die wêreld julle haat nie.” (1 Joh. 3: 13)).

Jesus Christus self waarsku ons dat die wêreld ons sal haat omdat hy ons uitgekies het. In die voorafgane stuk wys dit na enkele van die moontlike maniere wat ons bewus kan maak van die haat van die wêreld, en wat ander mense, teen ons kan hê (“As die wêreld julle haat, onthou: Hy het My voor julle gehaat. As julle aan die wêreld behoort het, sou die wêreld julle as sy eiendom liefgehad het. Omdat julle egter nie aan die wêreld behoort nie, maar Ek julle uit die wêreld uitgekies het, daarom haat die wêreld julle. Onthou wat Ek vir julle gesê het: ‘n Slaaf is nie belangriker as sy eienaar nie. As hulle My vervolg het, sal hulle julle ook vervolg. As hulle my woorde ter harte geneem het, sal hulle julle s’n ook ter harte neem. Maar hulle sal dit alles aan julle doen omdat julle my Naam bely en hulle Hom nie ken wat My gestuur het nie. “As Ek nie gekom en met hulle gepraat het nie, sou hulle nie skuldig gewees het nie; maar nou het hulle geen verskoning vir hulle sonde nie. Wie My haat, haat ook my Vader. As Ek nie by hulle die werke gedoen het wat niemand anders gedoen het nie, sou hulle nie skuldig gewees het nie; maar nou sien hulle dit, en tog haat hulle My en my Vader. Maar die woorde wat in die Skrif geskrywe staan, moet vervul word: ‘Hulle het My sonder rede gehaat.’ ” (Joh. 15: 18-25); ““Die mense sal julle oorlewer om mishandel te word, en hulle sal julle doodmaak. Julle sal deur al die nasies gehaat word omdat julle my Naam bely. In daardie tyd sal baie mense van die geloof afvallig word, en hulle sal mekaar verraai en mekaar haat.” (Matt. 24: 9-10)). Kan ons hierdie soort van haat hanteer? Ons weet nou weereens verseker dat dit bestaan. Die teenvoeter vir die haat het Christus vir ons kom demonstreer, in Sy woorde en in Sy lewenswandel. Die opdrag aan die apostels en ook aan ons, is duidelik (“Dit beveel Ek julle: Julle moet mekaar liefhê” (Joh. 15: 17)). Daar kan geen twyfel daaroor bestaan nie.

Christus verseker ons ook dat Hy vir ons die Voorspraak, vir ons by God sal stuur, naamlik die Heilige Gees. (“Wanneer die Voorspraak kom wat Ek vir julle van die Vader af sal stuur, die Gees van die waarheid, wat van die Vader uitgaan, sal Hy oor My getuig. En julle moet getuig, want julle is van die begin af by My.” (Joh. 15: 26-27); (“Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld.”” (Hand. 1: 8)). Dis dan wanneer ons geseën sal word en onder God se beskerming sal staan (“Geseënd is julle wanneer die mense julle haat en julle verstoot en uitskel en julle naam vermy soos iets wat sleg is, alles ter wille van die Seun van die mens.” (Luk. 6: 22); (“Ek het u woord aan hulle gegee, en die wêreld haat hulle, omdat hulle nie tot die wêreld behoort nie, net soos Ek ook nie tot die wêreld behoort nie. Ek bid nie dat U hulle uit die wêreld moet wegneem nie, maar dat U hulle van die Bose moet bewaar. Hulle behoort nie tot die wêreld nie, net soos Ek ook nie tot die wêreld behoort nie. Laat hulle aan U toegewy wees deur die waarheid. U woord is die waarheid. Soos U My na die wêreld toe gestuur het, het Ek hulle ook na die wêreld toe gestuur; en ter wille van hulle wy Ek My aan U toe, sodat hulle ook deur die waarheid aan U toegewy kan wees.” (Joh. 17: 14-19)). Ons is juis in die kerklike tyd van afwagting vir die Hemelvaart herdenking. Die uitnemendheid en belangrikheid van die liefde word omonwonde vir ons deur God die Vader se liefdesdaad, Christus se bereidwilligheid en Die Heilige Gees se bystand in hierdie wêreld ook duidelik in 1 Kor. 13 uitgespel. Dit word selfs belangriker as geloof en hoop uitgelig. Dit is die liefde van Christus wat ons aan hierdie wêreld moet uitdra!

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Wonders en tekens

“Here, U is my God! Ek wil U prys en U Naam loof! U het wonders gedoen; dinge wat U lankal besluit het, het U volgens plan uitgevoer. ”
Jes 25: 1

Wanneer mens na die definisie van ‘n wonderwerk/wonder/tekens gaan kyk, word dit beskryf as ‘n verassende en welkome gebeurtenis, wat nie in wetenskaplike terme of natuurwette verklaar kan word nie. Dit is gebeure wat ons nie kan verstaan nie, of as onbegryplik ervaar. Dit word dus as die ingryp van ‘n goddelike wese beskou. Dit is buitengewone, hoogs onwaarskynlike gebeurtenisse wat verwelkom word met verligting en vreugde en word as ‘n goddelike ingryping beskou wat in ons menslike aangeleenthede manifesteer of in die skepping van God.

So dikwels hoor ons verhale van wonders; self in vandag se tyd, maar ons het gereeld ‘n skeptiese uitkyk op, of aanhoor van hierdie dinge, veral as ons dit nie self beleef het nie. Selfs wanneer die persoon wat vertel entoesiasties en met oortuiging vertel. Daarby is ons ook gewaarsku dat daar vals profete sal wees, wat ook wonders en tekens sal doen, tot so ‘n mate dat selfs gelowiges afvallig sal word (“Want vals christusse en vals profete sal na vore tree, en hulle sal groot tekens en wonders doen om, indien moontlik, selfs die uitverkorenes te mislei.” (Matt. 24: 24)). In hierdie teksvers kan ons onsself troos daaraan dat God ons nooit uit sy hand sal laat ruk nie (“Dié wat die Vader vir My gegee het, is die belangrikste van almal, en niemand kan hulle uit die hand van die Vader ruk nie.” (Joh. 10: 29)).

Wonderwerke, wonders of tekens is iets wat ons so dikwels in die Bybel raak lees. Die eerste noem van wonders is toe God besig was om die Farao te oortuig om die Israeliete te laat trek daar in Egipte (“Maar Ek sal die farao hardkoppig maak, sodat Ek baie tekens en wonders in Egipte kan doen.” (Eks.7: 3); (“Dan kan jy aan jou kinders en kleinkinders vertel wat Ek aan die Egiptenaars gedoen het en watter wonders Ek onder hulle verrig het om julle te laat besef dat Ek die Here is.” (Eks. 10: 2)). Dit is dus God se manier om mense te oortuig van Sy bestaan. God gebruik dus die wonders om Sy planne uit te voer. Jesus self het ook genoem dat ons nie glo as ons nie tekens en wonders sien nie (“Jesus sê toe vir hom: “As julle nie tekens en wonders sien nie, glo julle eenvoudig nie.”” (Joh. 4: 48)).

Van die vroegste tye is dit juis die teenwoordigheid van wonders en tekens wat ons elkeen oortuig om tot geloof te kom. Soos die verhaal van Daniël in die leeukuil (“Hy wat red en verlos en tekens en wonders doen in die hemel en oop die aarde, dit is Hy wat Daniël gered het uit die kloue van die leeus.” (Dan. 6: 28)). Die verskyning van Christus aan die dissipels by die see van Tiberias, toe Hy vir hulle gesê het om die net aan die anderkant van die skuit uit te gooi, en hulle so baie vis gevang het dat hulle bykans nie die nette aan land kon bring nie (“Hy sê toe vir hulle: “Gooi die net aan die regterkant van die skuit uit, dan sal julle iets kry.” Hulle het die net toe daar uitgegooi, en vanweë die groot klomp vis kon hulle hom nie weer intrek nie.” (Joh. 21: 6-7)).

Ons hele geloof is gebou op die wonders wat deur God, die Vader (“In die begin het God die hemel en die aarde geskep. Die aarde was heeltemal onbewoonbaar, dit was donker op die diep waters, maar die Gees van God het oor die waters gesweef.” (Gen. 1: 1)); “Toe sê die Here: “Op grond hiervan sal hulle glo dat die Here die God van hulle voorvaders, die God van Abrham, die God van Isak, die God van Jakob , aan jou verskyn het.” (Eks. 4: 6)), die seun Jesus Christus (“Hoewel Jesus so baie tekens in hulle teenwoordigheid gedoen het, Het hulle nie in Hom geglo nie, sodat die woord wat die profeet Jesaja uitgespreek het, vervul kon word: “Here, wie het ons boodskap geglo? En die arm van die Here, aan wie is dit geopenbaar? Hulle kon nie tot geloof kom nie, want Jesaja het ook gesê: “Hy het hulle oë verblind en hulle harte verhard sodat hulle nie met hulle oë kon sien en met hulle harte kon verstaan en kon terugdraai, en Ek hulle genees nie.” ” (Joh. 12: 37-40)) onder leiding van die Heilige Gees (“Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle moet my getuies wees in Jerusalem, in die hele Judea en Samaria, en tot aan die einde van die aarde.” (Hand. 1: 8)). Ook die apostels het wonders en tekens gedoen in die tyd na Christus se Hemelvaart (“Laat u hand genesing bring, en laat daar tekens en wonders plaasvind deur die Naam van u heilige dienaar, Jesus.” Nadat hulle gebid het, het die plek waar hulle bymekaar was, geskud. Hulle is almal met die Heilige Gees vervul en het meet met vrymoedigheid die woord van God verkondig. ” (Hand. 4: 30-31); (“Stefanus, aan wie God baie genade en krag gegee het, het groot wonders en tekens onder die volk gedoen. Party van die lede van die Sinagoge van die Vrygelate Slawe, soos dit genoem is, wat bestaan het uit Jode wat van Sirene en Aleksandrië afkomstig was, het toe saam met die Jode wat van die provinsies Silisië en Asië gekom het, met Stefanus begin redeneer. Hulle was egter nie opgewasse teen die wysheid wat hy van die Gees ontvang het en waarmee hy gepraat het nie.” (Hand. 6: 8-10); (“Toe die mense hoor wat Filippus verkondig en die wonders en tekens sien wat hy doen, het hulle aandagtig na sy prediking geluister. ” (Hand. 8; 6); (“Daarna het al die mense stilgebly en na Barnabas en Paulus geluister. Hulle het vertel van die tekens en wonders wat God deur hulle onder heidennasies gedoen het.” (Hand. 15: 12)).

Dit is dus redelik duidelik dat wonders en tekens alleen onder die leiding van die Drie-enige God kan gebeur, en dat dit vir die hoofsaaklike doel is om ons mense te oortuig van Sy almag, en die uitbou van Sy koninkryk (“…deur kragtige tekens en wonders, in die krag van die Gees van God. EN so kon ek van Jerusalem af al verder tot in Illirikum my taak van die evangelie van Christus te verkondig, ten volle uitvoer.” (Rom. 15: 19); (“Daarby het God ook saam getuig deur tekens en wonders en ook deur allerhande kragtige dade en gawes van die Heilige Gees, soos Hy dit toebedeel het volgens sy wil.” (Heb. 2: 4); (“Dan sal die Gees van die Here kragtig in jou werk. Jy sal saam met hulle as profeet optree en ‘n ander mens word. Wanneer hierdie tekens oor jou kom, moet jy doen wat jou hand vind om te doen, want God is by jou. ” (1 Sam. 10: 6-7)). Dan sal ons ook in die woorde van Nebukadneser kan juig en getuig oor die grootheid en almag van God (“Hoe groot is sy tekens, hoe magtig sy wonders! Sy koninkryk is ‘n ewige koninkryk, sy heerskappy duur van geslag tot geslag.” (Dan. 4: 3)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Waarop steun ons?

“Wat help dit ‘n mens as hy die hele wêreld as wins verkry, maar homself verloor of te gronde gaan.”
Luk. 9: 25

Elkeen van ons leun of steun op iemand of iets in hierdie wêreld. As kinders is ons vertroue ten volle op ouers, hetsy of hulle liefdevol is of nie. Later begin mens draai na vriende, familie, eggenote, werksplekke, kollegas, aansien, rykdom, aanvaarding deur mense, eie krag in sterkte of verstandelike vermoëns. Selfs verslawing van enige aard en dwelmgebruik neem toe omdat mense dink dat dit hulle kan steun in moeilike tye. So dikwels staan mens teleurgesteld wanneer jy na die vernietigende resultate in nabetragting kyk. Niemand kyk na hierdie wêreld deur dieselfde oë as jy nie. Elkeen se lewenservarings en ondersteunings bronne was en is verskillend. Mense is so dikwels ingestel op hulle manier van dink en doen, dat hulle nie ‘n ander se manier van doen, eienskappe en gawes kan verstaan of raaksien nie. Prediker stel dit so goed: “Ek het gesien dat al die inspanning en al die kundigheid waarmee gewerk word, naywer is van die een teenoor die ander. Ook dit is sinloos en ‘n gejaag na wind. Die dwaas vou sy hande en vernietig homself. ‘n Handvol rus is beter as ‘n dubbele hand vol inspanning, en ‘n gejaag na wind.” (Pred. 4: 4-6). Wanneer mens na die wêreld kyk wonder mens wanneer gaan mense besef dat hulle in ‘n herhalende siklus van vernietiging leef, omdat hulle nie die enigste bron van steun en krag kan of wil ontdek nie!

In Korinthiers gee Paulus ons leiding in hoe ons as mense mekaar moet ondersteun en help (“As die goeie wil daar is en iemand gee volgens wat hy het, neem God die gawe aan. Hy verwag nie van hom wat hy nie het nie. Ek bedoel nie dat julle gebrek moet ly om ander te kan help nie; maar sodat daar ewewig sal wees,…” (2 Kor. 8: 12)). Paulus wys ons op die boodskap van Christus se sterwe aan die kruis (“Die boodskap van die kruis van Christus is wel onsin vir dié wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God. Daar staan tog geskrywe: “Die wysheid van die wyses sal Ek vernietig, en die geleerdheid van die geleerdes sal Ek tot niet maak”. ” (1 Kor. 18-19)).

Ondersteuning van mekaar is dus net moontlik uit die krag en ondersteuning van God, Die Vader, die Seun en die Heilige Gees, en moet in liefde en opregtheid aan ‘n ander betoon word, en nie in naywer en afguns nie (“Die liefde moet opreg wees. Verafsku wat sleg is en hou vas aan wat goed is. Betoon hartlike broederliefde teenoor mekaar; bewys eerbied teenoor mekaar en wees daarin tot voorbeeld. Moenie in julle toewyding verslap nie, bly altyd geesdriftig, dien die Here. Verbly julle in die hoop; staan vas in verdrukking; volhard in gebed. Help die medegelowiges in hulle nood en lê julle toe op gasvryheid. Seën julle vervolgers, ja, seën hulle, moet hulle nie vervloek nie. Wees bly saam met dié wat bly is en treur saam met dié wat treur. Wees eensgesind onder mekaar. Moenie hooghartig wees nie, maar skaar julle by die nederiges. Moenie eiewys wees nie. Moenie kwaad met kwaad vergeld nie. Wees goedgesind teenoor alle mense. As dit moontlik is, sover dit van julle afhang, leef in vrede met alle mense. Moenie wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: “Dit is mý reg om te straf; Èk sal vergeld, sê die Here. As jou vyand honger is, gee hom iets om te eet; as hy dors is, gee hom iets om te drink; want deur dit te doen, maak jy hom vuurrooi van skaamte. Moet jou nie deur die kwaad laat oorwin nie, maar oorwin die kwaad deur die goeie. ” (Rom. 12: 9-21)).

In Kronieke word ons krag en sterkte bekelemtoon (“Die Here het sy oë oral op die aarde sodat Hy dié kan help wat met hulle hele hart op Hom vertrou.” (2 Kron. 16: 9)). Jesaja vra ons om op God alleen te steun (“Wie van julle dien die Here en luister na sy dienaar? Wie in die donker loop en geen lig sien nie, moet op die Here vertrou, moet op sy God steun.” (Jes. 50: 10)). Ook Dawid noem dat God hom sterk maak soos ‘n olyfboom, want sy steun is op die regte plek (“Maar ek staan sterk soos ‘n welige olyfboom; ek is in die huis van God en ek steun altyd daarop dat Hy vir my sorg.” (Ps. 52: 10); (“Laat my lewe dat ek U kan loof, laat u bepalings my steun wees.” (Ps. 119: 175)). Koning Hiskea het op God vertrou, en dis aangeteken dat daar geen ander koning soos hy was nie (“Op die Here, die God van Israel, het hy vertrou. Ná hom was daar onder al die konings van Juda niemand soos hy nie, ook niemand onder dié wat voor hom daar was nie. Hy het aan die Here vasgehou en nie van Hom weggedraai nie…” (2 Kon. 18: 5-6)). Vir ons is daar net een kragbron (“Die Here is my krag en my beskerming, Hy het tot my redding gekom. Hy is my God, Hom roem ek, die God van my voorvadders, Hom prys ek.” (Eks. 15: 2)), een steunpilaar (“Sommige vertrou op strydwaens en ander op perde, maar óns, ons vertrou op die Here ons God. Húlle sal struikel en val, maar óns sal regop en vas bly staan.” (Ps. 20: 8-9); “…op U het hulle vertrou en hulle is nie beskaam nie.” (Ps. 22: 6)) en een hoop (“Die Here is goed vir wie op Hom bly hoop, vir die mens wat sy wil vra;” (Kla. 3: 25); (“…en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en dié hoop beskaam nie, want God het sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.” (Rom. 5: 4-5)).

Laat ons dan elke dag opnuut die steun van God vra, want daarin alleen sal ons in hierdie wêreld kan staande bly en leef; en ‘n verskil kan maak deur ander te steun, waar dit ookal vir ons moontlik is om dit te doen (“Moenie bang wees nie, Ek is by jou, moenie bekommerd wees nie, Ek is jou God. Ek versterk jou, Ek help jou, Ek hou jou vas, met my eie hand red Ek jou.” (Jes. 41.10); (“As dit is om mense te bemoedig, laat ons hulle bemoedig. As ons gee, laat dit sonder bybedoelings wees. As ons leiding gee, dan met toewyding. As ons ander help, dan met blymoedigheid.” (Rom. 12: 8)). Laat ons oorwinnaars in Jesus Christus wees (“Wat help dit ‘n mens tog om die hele wêreld as wins te verkry en sy lewe te verloor?” (Mark. 8: 23) & sien ook Luk. 9: 25).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Wat is ware geluk?

“Gelukkig is mense wie se krag in U lê!”
Ps 84: 6

Almal van ons soek deur ons hele lewe daarna om gelukkig te wees. Ons dink as ons maats ons sal aanvaar, sal ons gelukkig wees; as ons mooi is, soos die tydskrifte ons wys, sal ons gelukkig wees; as ons deur mense geliefd is, sal ons gelukkig wees; as ons in ‘n pragtige huis met al die toebehore leef, soos die media en advertensieborde ons wys, sal ons gelukkig wees; as ons die vinnigste motor ry of as ons die rykste is, sal ons gelukkig wees. Maar helaas, die geluk wat aardse goed vir ons bring is van korte duur, en dan soek ons weer verder na nog iets wat ons gelukkig kan maak, maar dit voel altyd asof dié geluk net altyd buite ons bereik is. Miskien is dit omdat ons gedurig op die verkeerde plekke na geluk soek!

Ons as Christene het die een bron van inligting wat die Waarheid is (“Heilig hulle deur die waarheid – u woorde is die waarheid.” (Joh. 17: 17); (“Jesus sê vir hom: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe; niemand kom na die Vader behalwe deur my nie.” (Joh. 14: 6)), en vir ons as riglyn moet dien deur ons hele lewe. Dit is in hierdie waarheid waar ons ware geluk sal vind. Ons moet Jesus Christus se woorde ter harte neem en ons lewens daarvolgens inrig. Die leef in die liefde van God, die aanvaarding dat Jesus Christus die Verlosser is, en onder leiding van die Heilige Gees kan ons die woord van God as Waarheid aanvaar. Ons kan gerus Salomo en Dawid se raad aanvaar en navolg (“Gelukkig is ‘n mens wat voortdurend ontsag koester vir God! Maar wie sy hart verhard, stort in die ellende.” (Spr. 28: 14); (“Troue liefde en waarheid moet jou nooit verlaat nie. Bind dit om jou nek, skryf dit op die tafel van jou hart, dan sal jy guns en goeie begrip vind in die oë van God en die mense. Vertrou op die Here met jou hele hart – op jou eie insig moet jy nie staatmaak nie. Ken Hom in al jou weë, en Hy sal jou paaie reguit maak. Moenie wys wees in jou eie oë nie. Jy moet ontsag hê vir die Here, bly weg van die kwaad.” (Spr. 3: 3-7); (“Heer, Heerser oor alle magte, gelukkig is mense wat op U vertrou” (Ps. 84: 13); (“Gelukkig is elkeen wat vir die Here ontsag het, wat sy paaie volg!” (Ps. 128: 1); (“Gelukkig is die mens wat die God van Jakob as sy hulp het, wie se hoop gevestig is op die Here, sy God –” (Ps. 146: 5)).

In die Bergpredikasie het Jesus vir ons verduidelik wat dit is wat mense ware geluk, vreugde en vrede sal gee. (“Hy het begin praat en hulle geleer en gesê: ‘Gelukkig is die armes van gees, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemele. Gelukkig is dié wat treur, want hulle sal vertroos word. Gelukkig is die sagmoediges, want hulle sal die aarde erf. Gelukkig is dié wat honger en dors na geregtigheid, want hulle sal versadig word. Gelukkig is die barmhartiges, want hulle sal barmhartigheid ontvang. Gelukkig is dié wat suiwer van hart is, want hulle sal God sien. Gelukkig is die vredemakers, want hulle sal kinders van God genoem word. Gelukkig is dié wat vervolg word ter wille van geregtigheid, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemele. Gelukkig is julle wanneer die mense julle om My ontwil beledig en vervolg en vals beskuldig van alles wat sleg is. Wees bly en jubel, omdat julle beloning groot is in die hemele. Hulle het immers die profete vóór julle net so vervolg.”” (Matt. 5: 2-12)). Hierdie beskrywings vir gelukkige mense sluit ons almal in. Daar is ‘n gepaste beskrywing vir ‘n ieder en elk van ons, waarin ons ooreenkomste met dinge in ons lewe kan vind. Dit is dus in elkeen van ons se vermoë om ware geluk te hê!

Salomo lei ons verder met sy woorde van lofprysing aan die Wysheid en wat ‘n mens gelukkig kan maak (“Gelukkig is die mens wat na my luister deur dag ná dag by my deure te waak, by die kosyne van my ingange wag te hou. Ja wie my vind, het die lewe gevind; hy geniet die goedkeuring van die Here” (Spr. 8: 34-35)). Ook in die woorde van Christus, na sy opstanding, aan Thomas (“Gelukkig is hulle wat nie gesien het nie, en tog tot geloof gekom het.” (Joh. 20: 29)) kan ons aanklank vind, want ons leef in ‘n tyd waar ons nie gesien het nie, en die van ons wat glo kan dus gelukkig wees in die wete dat God vir ons Sy Woord nagelaat het sodat ons die Waarheid kan weet en ontdek. Ook Jakobus verseker ons dat as ons vashou aan wat Jesus Christus ons geleer het, sal ons gelukkig wees in wat ons doen (“Maar wie diep in die volmaakte wet van vryheid inkyk en daaraan hou, sal gelukkig wees in wat hy doen, omdat hy nie ‘n vergeetagtige hoorder is nie, maar ‘n doener.” (Jak. 1: 25)). Selfs al word ons ter wille van Christus beledig, lei dit tot die ware geluk (“As julle ter wille van Christus se Naam beledig word – gelukkig is julle, omdat die Gees van heerlikheid, dit is die Gees van God, op ons rus.” (1 Pet. 4: 14)).

Johannes verseker ons dat ons in die Seun, Jesus Christus moet glo; want dan sal ons in liefde met mekaar kan leef, en kan sekerheid hê dat ons in Jesus Christus bly (“En dit is sy gebod: Ons moet in sy Seun, Jesus Christus, glo en ons moet mekaar liefhê ooreenkomstig die gebod wat Hy ons gegee het. Wie sy gebooie gehoorsaam, bly in God en God in hom. Hiéraan weet ons dat Hy in ons bly: Hy het ons sy Gees gegee.” (1 Joh. 3: 23-24)). Waar daar liefde is, is daar niks om te vrees nie (“Waar liefde is, is daar geen vrees nie, maar volmaakte liefde verdryf vrees, want vrees verwag straf, en wie nog vrees, het nie volmaakte liefde nie. Ons het lief omdat God ons eerste liefgehad het.” (1 Joh. 4: 18-19)). Ook Dawid, in al sy swakheid, het geweet waar ware geluk en troue liefde is (“Want ek hou U troue liefde voor oë en ek leef volgens u waarheid” (Ps. 26: 3)).

Mag ons dan in verootmoediging op die Here, ons God, die almagtige skepper en Vader wag soos Jesaja ook getuig (“Om dié rede wag die Here om aan julle genade te betoon; om dié rede rig Hy Hom op om Hom oor julle te ontferm. Want God van reg is die Here; gelukkig is almal wat op Hom wag.”(Jes. 30: 18)). God het Sy belofte aan ons nagekom, deur Jesus Christus. Hy het Sy volmaakte ware liefde aan ons betoon. Mag God ook oor elkeen van ons voel, soos Paulus gevoel het oor Fillipus, wanneer Hy aan ons dink en saam met ons leef en wandel (“Elke keer as ek bid, dink ek aan jou en dank ek my God omdat ek hoor van die liefde en trou wat jy aan die Here Jesus en al die gelowiges bewys. My bede is dat die gemeenskap wat jy deur die geloof met ons het, jou dieper insig sal gee in al die goeie dinge wat ons vir Christus kan doen. Jou liefde het vir my groot vreugde en bemoediging gebring, omdat jy, broer, die harte van die gelowiges verkwik het.” (Fil. 1: 4-7)).

Daardie ware geluk wat elkeen van ons soek, is dus nie te vinde in aardse plesier, eiendom en goed nie, maar wel in die die lewe in nabyheid, onder leiding van die Heilige Gees, van God, die Vader en in die navolging van die voorbeeld van die Seun, Jesus Christus, ons Verlosser.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: “Hoe glo ons?”

“Met die een wat in My glo, is dit soos die Skrif së: Strome lewende water sal uit sy binneste vloei. Hiermee het Hy na die Gees verwys, want die mense wat tot geloof in Hom kom, sou die Gees ontvang…”
Joh. 7: 38-39

Hoe glo ons? Wie kan ons glo? Waarin moet ons glo? Is die vrae wat by mens opkom deur jou hele lewe. Mense het ander agendas as wat hulle voorgee om te hê, Mense bedrieg mekaar en vertel leuens oor ander. Alles terwille van wat vir hulle belangrik is. Maar dan verseker Jesus Christus ons dat ons die Waarheid sal kan eien en weet waarin, en wie om te glo (“Jesus het vir hom gesê: Ek is die weg en die waarheid en die lewe.” (Joh. 14: 6); (“”Wanneer die Voorspraak kom wat Ek vir julle van die Vadder af sal stuur, die Gees van die waarheid, wat van die Vader uitgaan, sal Hy oor My getuig.”” (Joh. 15: 26)). Selfs die apostels het hiermee gesukkel. Hulle wat saam met Jesus Christus geleef het en Hom die beste geken het van almal hier op aarde. Ook tussen hulle was daar verskille van opinies, maar dit alles is en word gevoed deur die belange van die eie ek (“Ek is nie gesteld op die eer wat mense bewys nie, maar Ek ken julle en Ek weet dat julle nie liefde vir God in julle het nie. As iemand anders in sy eie naam kom, sal julle hom aanvaar. Hoe kan julle ook in My glo terwyl julle gesteld is op die eer wat julle van mekaar ontvang en nie die eer soek wat van die enigste God af kom nie?” (Joh. 5: 41-44); (“Die vrou het vir Hom gesê: “Meneer, gee vir my van daardie water, sodat ek nie weer dors sal kry en hier hoef te kom water haal nie.’” (Joh. 4: 15))!

Hoe angswekkend was dit vir die dissipels toe Jesus sterf. Hulle wat geglo het dat Hy hier op aarde ‘n menslike Koninkryk gaan skep, en op aardse wyse gaan regeer. Hulle het nie herwaarts of derwaarts geweet nie, en het almal saam in ‘n vertrek geskuil, omdat hulle bang was vir dit wat die mense teen hulle sou doen (“Daardie Sondagaand was die dissipels bymekaar. Alhoewel die deure gesluit was omdat hulle bang was vir die Jode, het Jesus gekom en tussen hulle gaan staanen vir hulle gesë: “Vrede vir julle!”” (Joh. 20: 19)). Hulle het ook nie vir Maria Magdalena (“Nadat sy dit gesë het, het sy omgedraai en vir Jesus daar sien staan, maar sy het nie geweet dat dit Hy is nie. Jesus vra haar toe: “Mevrou, waarom huil jy? Vir wie soek jy?” Sy het gedink dis die tuinopsigter, en sy het vir hom ges:”Meneer, as u Hom weggevat het, sê vir my waar u Hom begrawe het, en ek sal Hom daar gaan haal.”Jesus het vir haar gesp: Maria!…”” (Joh. 20: 14-16)), wat die eerste was om Jesus na sy opstanding by die leë graf gesien het nie, te glo oor wat sy vertel het nie. Net soos Thomas wat eers die wonde gesien en gevoel het, het ook hulle uiteindelik besef dat dit Jesus Christus is (“Nadat Hy dit gesê het, wys Hy sy hande en sy sy vir hulle. Die dissipels was baie bly toe hulle die Here sien. ” (Joh. 20: 20)). Na hierdie gebeure het Jesus Christus hulle die sendingopdrag gegee (“”Vrede vir julle!” sê Hy weer vir hulle. “Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook.” (Joh. 20: 21)).

Jesus het telke male vir ons kom wys in sy manier van mense hanteer, en met die menige wondertekens wat Hy gedoen het, wat om te glo. Hy het ons verseker dat Hy die Waarheid is. Hy het ons gemaan om soos kinders te glo (“Maar Jesus het die kindertjies nader geroep en gesê: “Laat die kindertjies na My toe kom en moet hulle nie verhinder nie, want die koninkryk van God is juis vir mense soos hulle. Dit verseker Ek julle: Wie die koninkryk van God nie soos ‘n kindjie ontvang nie, sal daar nooit ingaan nie.” (Luk. 18: 16-17)); Hy het vir die dissipels en ook vir ons Sy Vader en Sy eie ondersteuning verseker, selfs wanneer Hy nie meer daar was nie (’…maar wie van die water gedrink het wat Ek hom sal gee, sal in alle ewigheid nooit dors kry nie. Nee, die water wat Ek hom gee, sal in hom ‘n fontein wees met water wat opborrel en vir hom die ewige lewe gee”’ (Joh. 4: 14)). In die tyd na Sy opstanding het hy die dissipels verder onderrig nadat die Heilige Gees oor hulle uitgeblaas is (“Nadat Hy dit gesê het, blaas Hy oor hulle en sê: “Ontvang die Heilige Gees!…” (Joh. 20: 22)), sodat hulle beter begrip kon hê vir Sy woorde tydens hulle nabye kontak met Hom voor Sy kruisiging (“Jesus het die twaalf oopsy geneem en vir hulle gesê: “Kyk, ons gaan nou Jerusalem toe, en alles wat die profete oor die Seun van die mens geskryf het, sal daar bewaarheid word. Hy sal uitgelewewr word aan die heidene; Hy sal bespot en beledig word; hulle sal op Hom spoeg, Hom gesel en Hom daarna doodmaak. En op die derde dag sal Hy uit die dood opstaan.” Maar van hierdie dinge het hulle niks begryp nie. Die woorde was vir hulle duister, en hulle het nie verstaan waaroor Hy praat nie.” (Luk. 18: 31-34)).

Ook Paulus moes die lig sien, sodat hy van sy vervolging van gelowiges kon afsien. Hy was tot stilstand geruk, deur die ervaring op die pad na Damaskuk, en het soos hand omkeer verander, tot hy deur die Waarheid aangeraak is. Tot so ‘n mate dat hy nie verder kon stilbly oor Jesus Christus se roeping en evangelie hier op aarde nie. Hy was geroepe tot die lyding van die tronk en tot die dood toe. Hy het elke geleentheid gesien as ‘n geleentheid om God, die Vader, die Seun en die Heilige Gees te verkondig sodat hy sy opdrag, wat van God gekom het, kon uitvoer (“”Terwyl ek hieroor na Damaskus toe op reis was, met volmag en in opdrag van die priesterhoofde, het ek U Majesteit, helder oordag langs die pad ‘n lig gesien wat uit die hemel gekom het. Dit was helderder as die son en dit het op my en my reisgenote geskyn. Ons het almal op die grond neergeval, en ek het ‘n stem in Hebreeus vir my hoor sê: ‘Saul, Saul, waarom vervolg jy My? Jy maak jou net seer deur jou te verset. ‘Wie is U, Here?’ vra ek toe. ‘Ek is Jesus’ sê die Here. ‘Dit is vir My wat jy vervolg. Maar staan regop. Ek het aan jou verskyn om jou as dienaar aan te stel. Jy moet getuie wees van wat jy van My gesien het en van wat Ek jou nog sal laat sien. Ek sal jou beskerm teen die volk Israel en teen die heidennasies na wie toe Ek jou stuur.’” (Hand. 26: 12-17); “Ek skaam my nie oor die evangelie nie, want dit is die krag van God tot redding van elkeen wat glo, in die eerste plek die Jood, maar ook die nie-Jood.” (Rom. 1: 16)).

Hoe moeilik is dit soms vir ons as nietige mense om te dink dat dit so eenvoudig is om te glo…jy moet sonder twyfel, soos ‘n klein kindjie in sy ouers glo, jou volle vertroue in die liefde van God, die Vader se hande plaas. Jy moet aanvaar en ten volle glo dat Jesus Christus ook vir jou, met al jou foute, swakhede en genadegawes, liefhet, en verlos het deur Sy lyding en oorwinning van die dood. Jy moet jou hande in afhanklikheid oopsprei na God toe, sodat jy ook die Heilige Gees in jou lewe kan innooi (“Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.” (Joh. 1: 12); (“As jy met jou mond bely dat Jesus die Here is, en met jou hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, sal jy gered word. Met die hart glo ons, en ons word vrygespreek; en met die mond bely ons, en ons word gered. Die skrif sê tog: “Niemand wat in Hom glo, sal teleurgestel word nie.”” (Rom. 10: 9-11)). Dit is dan wanneer ons die lewenswyse en opdragte van God in liefde kan uitdra na ander. Dis dan wanneer ons kan besef dat ons nooit alleen is en nooit alles op ons eie hoef te doen of aan te pak nie. Dit is dan wat ons besef dat ons ‘n doel in hierdie lewe het, naamlik om tot eer van die Here elke dag aan te pak, in dankbaarheid en met die wete dat ons nooit uit Sy hand sal wegraak nie (“Dié wat my Vader vir My gegee het, is die belangrikste van almal, en niemand kan hulle uit die hand van die Vader ruk nie. Ek en die Vader is een.”” (Joh. 10: 29-30)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: “Dit is Volbring! “

“Dié wat afgode maak, staan almal verleë, teleurgestel in hulle verwagting, hulle kom bedroë daarvan af. Maar Israel word deur die Here gered met ‘n blywende redding. Hulle sal nie verleë staan nie en nooit teleurgestel word nie.”
Jes. 45: 16-17

Dis Paasnaweek, en ons staan in herinnering aan wat Christus vir ons gedoen het; ons wat sondig en nietig is. God se plan vir die kruisiging en lyding van Christus is reeds duisende jare voor die tyd uitgespel in Jesaja 54. Die Here het geweet dat ons as mens nie die straf kan dra nie, omdat ons nie vlekkeloos is nie. Maar Hy het ons, wat sy skepsels is, so lief gehad, dat Hy bereid was om ons des ondanks te red! (“1 Wie sal ons glo as ons hiervan vertel? Wie sal die mag van die Here hierin kan raaksien? 2 Die dienaar was soos ‘n loot wat voor ie Here uitspruit, soos ‘n wordtel skiet in die droë grond. Hy het nie skoonheid of prag gehad dat ons na hom sou kyk nie, nie die voorkoms dat ons van hom sou hou nie. 3 Hy was verag en deur die mense verstoot, ‘n man van lyding wat pyn geken het, iemand vir wie die mense die gesig wegdraai. Hy was verag, ons het hom nie geken nie. 4 Tog het hy óns lyding op hom geneem, óns siektes het hy gedra. Maar ons het hom nie beskou as een wat gestraf word, wat deur God geslaan en gepynig word. 5 Oor óns oortredings is hy deurboor, oor óns sondesis hy verbrysel; die staf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sý wonde het daar vir ons genesing gekom. 6 Ons het almal gedwaal soos skape, ons het elkeen sy eie pad geloop, maar die Here het ons almal se sonde op Hom laat afkom. 7 Hy is mishandel, maar hy het geduldig gebly, hy het nie gekla nie. Soos ‘n lam wat na die slagplek toe gelei word en soos ‘n skaapwat stil is as hy geskeer word, het hy nie gekla nie. 8 Terwyl hy gely het en gestraf is, is hy weggeneem, en wie van sy mense het dit ter harte geneem dat hy afgesny is uit die land van die lewendes? Hy is gestraf oor die sonde van my volk. 9 Hy het ‘n graf gekry by goddeloses, hy was by sondaarsin sy dood al het hy geen midaad gepleeg nie en al was hy nooit vals nie. 10 Dit was die wil van die Here om Hom te verbrysel, om hom die pyn te laat ly. As hy sy lewe as skuldoffer gee, sal hy ‘n nageslag hê en nog lank lewe, deur hom sal die wil van die Here sy dorl bereik. 11 Ná sy bitter lyding sal hy weer die lig sien en hy sal die Here ken. My dienaar, die regverdige, sal baie mense regverdig maak: hy sal die staf vir hulle sondes dra. 12 Daarom gee Ek vir hom ‘n ereplek onder die grotes. Hy sal saam met magtiges die oorwinning vier omdat hy hom in die dood oorgegee het en as misdadiger beskou is, omdat hy die sondes van baie op hom geneem heten vir oortreders gebid het.” (Jes 54: 1-12)).

Met die kruisiging nagmaal Vrydag is ons weereens herinner aan hierdie ongelooflike bereidwilligheid van Christus, die Seun van die Almagtige God en Vader. Met Sy kruis woorde “Ek is dors”, het Hy geweet dat alles klaar volbring is, sodat die Skrif vervul kon word (“Hierna het Jesus, met die wete dat alles klaar volbring is en sodat die Skrif vervul kan word, gesê: “Ek is dors.”” (Joh. 19: 28)). Sy woorde aan die kruis: “Dit is Volbring” (“Nadat Jesus die suur wyn gekry het, het Hy gesê: “Dit is Volbring!” Toe het Hy sy kop vooroor laat saak en die laast asem uitgeblaas.” (Joh. 19: 39)), is die teken dat die voorspelling van Jes. 54 afgehandel is. Christus het besef dat die ergste afgehandel is. Die smaad en hoon wat hy aan mense hande moes beleef is verby. Hy het gedoen wat die Vader van Hom gevra het. Van hier af wag daar nou vir Hom net verheerliking aan die sy van die Vader! (“4 Ek het U op aarde verheerlik deur die werk te volbring wat U My gegee het om te doen. 5 Verheerlik U My nou ook by U Vader, met die heerlikheid waat Ek by U gehad het voordat die wêreld bestaan het.” (Joh. 19: 30)). Die begrawe en opstanding moes vir Hom soos ‘a walk in the park’ gevoel het. Hy is deur die ergste, en kon nou volkome op God vertrou om die res van die plan in werking te stel, en sodat ons veresker kan weet dat ons verlos is, wanneer ons in Hom glo (“4 wat Homself vir ons sondes gegee het om ons te verlos uit hierdie goddelose wêreld en so die wil van God ons Vader te volbring. 5 Aan God kom die heerlikheid toe tot in alle ewigheid” (Gal. 1: 4-5)).

Dit wat Jesus Christus vir ons gedoen het, is nie te danke aan hoe groot, goed, mooi of intelligent ons is nie, maar is te danke aan die Liefde wat God vir ons, sy skepsels, het. Dit is die werk van die Almagtige en Skeppende God (“Kom na My toe dat julle gered kan word, almal op die aarde, want Ek is God, daar is geen ander nie” (Jes. 45:22); (“Ook tot in julle ouderdom is Ek die Here, tot in julle grysheid sal Ek julle dra. Ek het julle gemaak en Ek sal julle vashou, julle dra en julle red.” (Jes. 46: 4)). Ook in Jes. 48 verseker God dat Hy ons ken, en daarom weet dat ons vir Jesus Christus nodig het om by Hom uit te kom (“8 Julle het nog niks daarvan gehoor nie en julle weet nog niks daarvan nie. Julle kon dit nie vantevore hoor nie, want Ek het geweet dat julle nie vertrou kan word nie, dat julle van julle geboorte af al as oortreders bekend is. 9 Ter wille van my Naam bedwing Ek my toorn ter wille van my eer tree Ek nie op teen julle nie dat julle nie vernietig word nie. 10 Ek het jou gelouter, maar nie soos silwer gelouter word nie, Ek het jou gelouter in die smeltkroes van ellende. 11 Ter wille van Myself en daarom alleen doen Ek dit, Ek laat my Naam nie oneer aandoen nie. Ek gee die eer wat My toekom, aan niemand anders nie” (Jes. 48: 8-11)).

Ons weet verseker vandag dat Jesus Christus opgestaan het uit die dood! Daar is genoeg getuienis en bewyse dat Hy leef. Die graf is leeg en Hy is gesien deur vele ooggetuienis, wat gelukkig vir ons, nie kon stilbly oor wat hulle beleef het nie. Daarmee het die lig in hierdie lewe gekom, sodat ons ook kan weet dat Jesus Christus vir ons sondes kom ly het, gesterf het, en ook die dood oorwin het! Dit was en is vandag nog God se wil dat dié lig aan die uithoeke van die aarde verkondig sal word. Ook dit is reeds in Jesaja 49 duidelik aan ons utgespel (“Hy het gesê: Dit is nie genoeg dat jy my dienaar is om die stamme van Jakob te herstel en om die Israeliete wat gered is, terug te bring nie; Ek maak jou die lig vir die nasies sodat die redding wat Ek bewerk, die uithoeke van die aarde sal bereik. ” (Jes. 49: 6)).

Laat ons dan nou nie hierdie ongelooflike reddings daad van God die Vader, Die Verlosser Seun en die Heilige Gees, Trooster terwyl ons in hierdie wêreld is, laat verlore gaan nie. Laat ons die Liefde van God uitleef en die redding wat daar is vir ellke mens verkondig op ‘n daadwerklike manier.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Wie is in Beheer?

“Ek is die Here, Ek het die reg lief, Ek haat roof en misdaad. In my trou sal Ek my volk gee wat Ek beloof het, Ek sal ‘n ewige verbond met hulle sluit.”
Jes. 61: 8

Ons is in die laaste, sewende en groot lydensweek, wat ons herinner aan die week voor Jesus Christus se kruisiging. Vir Christus was dit ‘n donker week, want Hy het geweet wat op Hom wag. Hy wat as die Seun van God spesiaal gestuur is na hierdie aarde, om as mens vir ons sondes te sterf. Dit was in God se raadsplan so beskik. Hierdie week wil ek kyk na van die mense wat uitgestaan het in die laaste week van Jesus Christus se mense bestaan.

Die week is ingelei deur die dood van Lasarus, die broer van Maria, wat Jesus se voete met reukolie gewas (Gesalfde) en sy voete met haar hare afgedroog het. Jesus het beide Maria en Lazarus liefgehad, maar Hy het tog vertoef nadat Hy die nuus gekry het van Lasarus se dood. Hy het geweet dat dit die inleiding tot Sy eie kruisiging is (“Toe Jesus dit hoor, het Hy gesê: Hierdie siekte sal nie op die dood uitloop nie maar op die openbaring van die mag van God sodat die Seun van God daardeur verheerlik kan word” (Joh. 11: 4)). By Sy aankoms in Judea, waar die Jode Hom wou stenig, het Hy genoem dat Lasarus slaap, maar die disipels het verkeerd verstaan. Lasarus was dood, maar die uitstel vir Jesus om op te daag, was sodat hulle in Jesus Christus kon glo (“…en om julle ontwil is Ek bly dat Ek nie daar was nie sodat julle in My kan glo. Maar kom ons gaan na hom toe. ” (Joh. 11: 15)). Beide Marta en Maria was bitter hartseer en effens verwytend, maar Jesus bemoedig hulle deur Sy woorde. (“Toe sê Jesus vir haar: “Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe nen in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie. Glo jy dit?” “Ja: Here,” sê sy vir Hom, “ek glo vas dat U die Christus is, die Seun van God, die Een wat na die wêreld toe moes kom” (Joh. 11: 25-27)). Daar aangekom het Jesus ‘n graf gevind wat soortgelyk was as die een waarin Hy begrawe sou word, ter voorbereiding. Lasarus se opstanding het tot gevolg gehad dat baie van die Jode wat medelye met Maria kom bewys het, tot geloof in Hom gekom.

In hierdie tyd was Kajafas die hoëpriester, by wie die Fariseërs en priesterhoofde kom kla het (uit jaloesie en beangsdheid om hule posisies te verloor?) omdat Jesus soveel aanhangers begin kry het, en omdat hulle geglo het dat dit tot hulle ondergang sou lei. Kajafas het hulle egter daarop gewys dat dit beter is dat een mens sterf (“Een van hulle, ‘n sekere Kajafas, wat daardie jaar hoëpriester was, het egter vir hulle gesê: “Julle verstaan niks, en julle besef ook nie dat dit tot julle voordeel is dat een man vir die volk sterwe en nie die hele nasie verlore gaan nie. Dit het hy nie uit sy eie gesê nie, maar omdat hy daardie jaar hoëpriester was, het hy geprofeteer dat Jesus vir die nasie sou sterwe. Hy sou nie net vir die nasie sterwe nie, maar ook om die kinders van God wat oor die hele aarde versprei is, tot een volk bymekaar te bring.” (Joh 11: 49-52)). Dit is weereens ‘n bevestiging vir ons dat Jesus Christus vir almal wat in Hom glo sou sterf.

Dan was daar Judas, Iskariot, die verraaier, wat uit gierigheid, vir Jesus Christus verraai het aan Sy vyande, wat hom uit die weg wou ruim. (“Jesus het geweet wie Hom sou verraai; daarom het Hy gesê: “Julle is nie almal skoon nie.”” (Joh. 13: 11); (“”Ek praat nie van julle almal nie; Ek weet wie Ek uitgekies het. Maar die skrif moet vervul word: ‘Hy wat van my brood eet, het My in die rug gesteek.’ Ek sê dit nou al voordat dit gebeur, sodat wanneer dit gebeur, julle kan glo dat Ek is wat Ek is. Dit verseker Ek julle: Wie iemand ontvang wat Ek stuur, ontvang My; en wie My ontvang, ontvang Hom wat My gestuur het. Na hierdie woorde het Jesus hewig ontsteld geword en openlik verklaar: “Dit verseker Ek julle: Een van julle sal My verraai.” (Joh. 13: 18-21)).

Die menigte mense (die manteldraaiers) wat Jesus toegejuig en vereer het met sy inkoms in Jerusalem op die donkie, was grotendeels toe te skryf aan Lasarus se opstanding, wat hulle almal in verwondering gelaat het (“Die mense wat by Jesus was toe Hy vir Lasarus uit die graf geroep het, het gedurig daaroor gepraat. Daarom het die menigte vir Jesus tegemoet gegaan: hulle het gehoor dat Hy hierdie wonderteken gedoen het. Die Fariseërs het toe vir mekaar gesê:”Sien julle, julle rig niks uit nie! Kyk, die hele wêreld gaan agter hom aan!” (Joh. 12: 17-19)). Hierdie selfde menigte het ‘n paar dae later saam met die Skrifgeleerdes en Fariseërs geskreeu: “Kruisig Hom!”. Daar was ook Grieke wat gevra het om Jesus Christus te ontmoet, omdat hulle van Hom gehoor het (“Daar was ook ‘n aantal Grieke onder die mense wat fees toe gekom het om te aanbid. Hulle het na Fillipus, wat van Betsaida in Galilea afkomstig was, gegaan en vir hom gevra: “Meneer, ons wil Jesus graag ontmoet.”” (Joh. 12: 20-21)).

God het almal se oë blind gemaak, want hulle het nie verstaan dat Jesus Christus moes sterf nie, dat Hy nie verewig ‘n menslike Koningkryk hier op aarde kom vestig nie (“God het hulle oë blind gemaak en hulle verstand laat afstomp sodat hulle nie met oë kan sien en met hulle verstand kan verstaan en hulle bekeer en Ek hulle gesond kan maak nie.” (Joh. 12: 40); (“Wie My verwerp en nie My woorde aanneem nie, het reeds iets wat hom veroordeel: die woorde wat Ek gespreek het, sal hom op die laaste dag veroordeel. Ek het nie uit my eie gepraat nie, maar juis die Vader wat My gestuur het, het My opgedra wat Ek moet sê en wat Ek moet praat. En Ek weet dat Sy opdrag die ewige lewe beteken.” (Joh. 12 48-50)).

Dan was daar ook die geliefde dissipels (“Voor die viering van paasfees het Jesus reeds geweet dat die tyd vir Hom gekom het om van hierdie wêreld af na die Vader oor te gaan. Hy het sy eie mense wat in die wêreld is liefgehad, Hy het hulle tot die uiterste liefgehad.” (Joh. 13: 1)), wat die laaste week, voor Hy gevang is, met Hom deurgebring het, en hulle het Hom binne hulle vermoë bygestaan. Vir hulle het Jesus ‘n laaste blyk van waardering betoon deur hulle voete te was…almal na gelyke maat (“Jesus het geweet dat die Vader alles in sy hande gegee het en dat Hy van God gekom het en na God terruggaan. Toe het Hy sy bokleed uitgetrek en ‘n handdoek gevat en om Hom vasgemaak. Daarna het Hy water in ‘n wasskottel gegooi en begin om sy dissipels se voete te was en dit dan af te droog met die handdoek wat Hy omgehad het.” (Joh. 13: 3-5)). By hierdie geleentheid gee Jesus die dissipels die nuwe gebod van die liefde in ooreenstemming met God die Vader se verbond (“Ek gee julle ‘n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.” (Joh. 13: 34-35); (“Berge kan padgee, heuwels kan wankel, maar my liefde vir jou sal nooit verdwyn nie, my vredeverbond met jou sal nooit wankel nie, sê die Here, wat jou liefhet. ” (Jes. 54: 10)).

Die soldate, wat Jesus gevange geneem het, het Hom na Annas, die vader van die hoëpriester, Kajafas, geneem. Hy is toe onder valshede en leuens as misdadiger aan Pilatus voorgehou. Pilatus wat na ondervraging geen aanklag kon bring teen Jesus Christus nie! (“Die waarheid het verdwyn, wie ophou om kwaad te doen, word daaroor vervolg. Die Here het dit gesien en dit is verkeerd in Sy oë dat daar geen reg is nie.” (Jes. 59: 15)). Daarmee saam het die manteldraaier menigte verkies om die misdadiger, Barabbas, vry te skeld van sy booshede, en liewer die onskuldige Jesus Christus te laat kruisig. En Christus is weggelei, want baie gelowiges het verkies om eerder deur mense geëer te word as deur God (“Nietemin het selfs baie van die lede van die Joodse Raad tog ook tot geloof in Hom gekom, maar uit vrees vir die Fariseërs het hulle dit nie openlik bely nie, sodat hulle nie uit die sinagoge geban sou word nie; want hulle het verkies om liewer deur mense geëer te word as deur God.” (Joh. 12: 42-43)).

Wanneer ons vrae: “Wie is in beheer?”, is dit duidelik dat God elke persoon in Jesus Christus se pad geplaas het vir ‘n spesifieke doel (“En Jesus antwoord hom (Pilatus): “U sou geen gesag oor My gehad het as dit nie van Bo aan u gegee was nie. Daarom het Hy wat My aan u uitgelewer het, groter skuld.” (Joh. 19: 11)). God wat ons beter ken as onsself. God die Vader, wat ons so liefhet, dat Hy nie die sonde kon ontsien nie. As gevolg daarvan het elkeen van ons skuld aan daardie gebeure meer as 2000 jaar gelede. Jesus Christus, die Seun het vir ons sondes kom sterf! Hy het die sonde oorwin, laat ons dan in Sy lig bly lewe (“Toe sê Jesus vir hulle:”Nog net ‘n kort tydjie is die lig by julle, Lewe in die lig terwyl julle dit het sodat die duisternis julle nie oorval nie. Wie in die duisternis lewe, weet nie waar hy gaan uitkom nie. Terwyl julle die lig het, moet julle in die lig glo, sodat julle mense van die lig kan wees.” (Joh. 12: 35-36)), onder leiding van die Voorspraak, die Heilige Gees (“Ek sal die Vader vra, en Hy sal vir julle ‘n ander Voorspraak stuur om vir ewig by julle te wees, naamlik die Gees van die waarheid. Die wêreld kan Hom nie ontvang nie, omdat hulle Hom nie sien en Hom nie ken nie. Maar julle ken Hom, omdat Hy by julle sal bly en in julle sal wees.” (Joh. 14: 16-17))!

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Struikelblokke

“Wie een van hierdie kleintjies wat in My glo, laat struikel, dit is vir hom beter dat ‘n maalklip van ‘n donkie om sy nek gehang word en hy wegsink in die dieptes van die see. Wee die wêreld as gevolg van die struikelblokke. Struikelblokke sal onvermydelik kom, nogtans, wee die mens deur wie die struikelblokke kom.”
Matt. 18: 6-7

Baie kras woorde uit die mond van Jesus Christus, maar Hy het dit met oortuiging gesê en bedoel. Hy wat mens geword het om vir ons sondes te sterf. Hy het gesien hoe mense vir mekaar struikelblokke op hulle pad kom sit. Hy wat as Seun van God ook geweet het wat in mense se harte is, en wat hulle ware bedoelings is. Hy wat weet dat vir die reines van hart, alles rein is, maar vir die besoedeldes en ongelowiges is niks rein nie (“Vir die reines is alles rein, maar vir die besoedeldes en ongelowiges is niks rein nie, want hulle verstand en hulle gewete is besoedel” (Tit. 1: 15)).

Wat beteken dit om ‘n struikelblok op iemand anders se pad te sit? Ons doen tog nie sulke dinge nie! Ons sit elke dag en bedink die dinge van God. Die beste voorbeeld is seker die Fariseërs wat Christus wou vastrek en ‘n slinkse plan beraam het om Hom te kry om ‘n verkeerde antwoord te gee na hulle ‘n vrou wat owerspel gepleeg het en na Hom toe gebring het, en Hy sy baie bekende antwoord gegee het (“Laat die een wat sonder sonde is, eerste ‘n klip na haar gooi” (Joh. 8: 7). Hulle het regtig gedink dat hulle Jesus kan versoek, met ander woorde hulle het gedink hulle is slinks genoeg om ‘n struikelblok in Jesus Christus se pad te plaas.

Die Bybel is vol van voorbeelde, wat tereg nie direk as struikelblokke vir mense genoem word nie, maar elkeen van ons wat al daarmee gekonfronteer is, weet watter struikelblok dit in jou lewe kan word, indien jy nie daarop bedag is nie. Dinge soos haat, afguns, leuens en gemene dade. Dinge wat so in die alledaagse lewe as normaal en bruikbaar geadverteer word (“Wie onder julle is wys en verstandig? Laat hy deur goeie gedrag sy dade met sagmoedige wysheid toon. Maar as daar bittere afguns en selfsug in julle harte is, moet julle dan nie op wysheid beroem, en teen die waarheid lieg nie. Dit is nie wysheid wat van bo kom nie, maar aards, nie-geestelik en demonies. Want waar afguns en selfsug heers, kom wanorde en allerlei gemene dade voor. Maar die wysheid van bo is in die eerste plek suiwer, en verder ook vredeliewend, bedagsaam, inskiklik, vol deernis en goeie vrugte, onpartydig en ongeveins. En die vrug van geregtigheid word in vrede gesaai vir hulle wat vrede maak.” (Jak. 3: 13-18)). In Levitikus word daar van die vroegste tye af gewaarsku teen baie bedrywe, wat ons nog steeds in ons hedendaagse tyd beleef (“Julle mag nie steel nie, julle mag nie lieg nie, en julle mag as volksgenote mekaar nie bedrieg nie. Julle mag nie in my Naam ‘n vals eed aflê en so die Naam van julle God ontheilig nie. Ek is die Here. Jy mag nie jou naaste uitbuit en beroof nie. Jy mag nie die loon van ‘n dagloner deur die nag by jou hou tot die oggend nie. Jy mag ‘n dowe nie vervloek nie en voor ‘n blinde nie ‘n struikelblok lê nie. Jy moet vir jou God ontsag hê. Ek is die Here. “’Julle mag nie onreg pleeg in die regspraak nie. Jy mag nie partydig wees vir armes of voorkeur gee aan belangrikes nie. Oordeel jou volksgenoot regverdig. Jy mag nie as kwaadstoker tussen jou mense rondgaan nie; jy mag nie jou medemens se lewe in gevaar stel nie. Ek is die Here. Jy mag nie jou broer in jou hart haat nie. Wys jou volksgenoot openhartig tereg. Jy mag nie ‘n misstap teen hom bly hou nie. Jy mag nie haatdraend wees en ‘n wrok koester teen die kinders van jou volk nie. Jy moet jou naaste liefhê soos jouself. Ek is die Here.“ (Lev. 19: 11-18)). Ons word ook gemaan om nie te sweer nie, nie by die hemel en ook nie by die aarde nie (“Bo alles, my broers, moenie sweer nie – nie by die hemel nie, en nie by die aarde nie – en moet ook geen ander eed aflê nie. Maar laat julle “ja” ‘n “ja” wees, en julle “nee” ‘n “nee”, sodat die oordeel julle nie tref nie.” (Jak. 5: 12)).

Daar is soveel toepaslike voorbeelde van struikelblokke in die Bybel, asook in hierdie hedendaagse lewe, dat ons ‘n hele boek daarvan kan volmaak (“Hulle silwer sal hulle in die strate weggooi, hulle goud sal as onrein afval beskou word. Hulle silwer en goud – dit kan hulle nie red op die dag van die Here se gramskap nie. Hulle eetlus sal hulle nie daarmee kan stil nie, hulle ingewande nie kan vul nie. Want dit was die struikelblok.” (Eseg. 7: 19)). Esegiël maan ons om ons te bekeer van al ons oortredinge en bydrae tot struikelblokke vir ander (“die uitspraak van die Heer, die Here. “Bekeer julle! Draai weg van al julle oortredings, sodat dit nie vir julle ‘n struikelblok word wat sondeskuld meebring nie. Werp al julle oortredings van julle af weg, dit waarmee julle oortree het, en maak vir julle ‘n nuwe hart en ‘n nuwe gees.” (Eseg. 18: 30-31)). Selfs die goedbedoelende Petrus, wat as die rots van Jesus Christus se evangelie beskou word, was ook ‘n struikelblok van Jesus self (“Petrus het Hom eenkant geneem en Hom begin teregwys: “Mag God dit verhoed, Here, dit sal beslis nie met U gebeur nie! Maar Hy het omgedraai en vir Petrus gesê: “Gaan weg agter my , Satan! Jy is vir My ‘n struikelblok, want jy bedink nie die dinge van God nie, maar die dinge van mense.” (Matt. 16: 22-23)).

Daar is ook selfs verwysing na regverdige mense wat van hulle regverdige lewe afwyk, soos ons deesdae dikwels van hoor. Vir hulle is daar reeds in Esegiël die waarskuwing van ‘n struikelblok waardeur hulle sal sterf. Hierdie struikelblok verwys na Jesus Christus self (“Wanneer ‘n regverdige van sy regverdige lewe afwyk en onreg pleeg, en Ek ‘n struikelblok voor hom neersit, sal hy sterf. As jy hom nie waarsku teen sy sonde nie, sal hy sterf, sy regverdige dade wat hy gedoen het, sal nie onthou word nie. Sy bloed sal Ek egter van jou hand eis. En jy, as jy ‘n regverdige waarsku om nie te sondig nie, en hy, die regverdige, sondig nie, sal hy beslis bly leef, omdat hy hom laat waarsku het; en jy, jy het dan jou eie lewe gered.” (Eseg. 3: 20-21)). Ons moet besef dat God wel die oordeel sal vel oor die wat nie in Hom glo nie; dit is ook ‘n waarskuwing wat na ons toe kom (“Al weet julle al hierdie dinge, wil ek julle daaraan herinner dat, hoewel die here een maal sy volk uit Egipte verlos het, Hy tog daarna dié wat nie geglo het nie, laat omkom het.” (Jud. 1: 5)).

Net soos in Pauus se woorde, laat daar nie van ons gesê word dat ons afgodsbeelde en ander struikelblokke in mense se pad lê nie (“Julle moenie vir Jode of Grieke of die gemeente van God ‘n struikelblok wees nie. Net soos ek ook probeer om alle mense in alle opsigte in ag te neem, en om nie my eie voordeel nie, maar dié van die meerderheid, na te streef, sodat julle verlos mag word.”(1 Kor. 10: 32-33)). Laat ons versigtig wandel en nie ‘n struikelblok wees vir enigiemand wat in sekere opsigte swakker as onsself is nie (“Pasop dat hierdie vryheid van julle nie vir die swakkes ‘n struikelblok word nie. Want as iemand jou, wat die kennis het, in ‘n afgodstempel aan tafel sien, sal hy nie, omdat sy gewete swak is, aangemoedig word om afgodsoffers te eet nie?” (1 Kor. 8: 9-10)). Ons het ‘n verantwoordelikheid teenoor alle ander mense, hetsy Jode of nie-jode, hetsy sterk mense of die swakkeres; want ons glo en verkondig die waarheid (“Ons egter, verkondig ‘n gekruisigde Christus. Vir Jode is dit ‘n struikelblok en vir nie-Jode ‘n dwaasheid. Maar vir diegene wat geroep is, Jode sowel as Grieke, is Christus die krag van God en die wysheid van God.” (1 Kor. 1: 23-24); (“Julle het goed gehardloop. Wie het julle verhinder om aan die waarheid gehoorsaam te bly? Dié oorrreding kom nie van Hom wat julle roep nie.’n Bietjie suurdeeg maak al die deeg suur. Wat julle betref: Ek is in die Here daarvan oortuig dat julle nie anders as ek sal dink nie, maar die een wat julle in verwarring bring, sal die straf dra, wie hy ookal mag wees.” (Gal. 5: 7-10)).

Die enigste Een wat toegelaat word om ‘n struikelblok, wel tot hulle redding mag wees, is die Seun, Jesus Christus (“Wat sal ons dan sê? Dat die heidene die geregtigheid wat hulle nie nagejaag het nie, verkry het, naamlik die regverdiginge deur die geloof, terwyl Israel, wat geregtigheid deur die wet nagejaag het, die eis van die wet nie kon nakom nie? Waarom nie? Omdat hulle dit nie op grond van geloof wou verkry nie, maar op grond van hulle dade. Hulle het oor die struikelblok gestruikel, soos daar geskryf staan: “Kyk, Ek sit in Sion ‘n klip neer waaroor ‘n mens kan struikel, ja, ‘n rots wat jou kan laat val; maar wie in Hom glo, sal nie beskaamd staan nie.” (Rom. 9: 30-33)). Laat ons gaan lewe tot voordeel van ander en nie struikelblokke in enigiemand se lewe wees nie!

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Gawes

“Ons het gawes wat van mekaar verskil, volgens die genade wat aan ons gegee is…”
Rom. 12: 6

Elkeen van ons het gawes ontvang, wat deur God aan ons gegee is. Dit is nie noodwendig van die begin van ons bestaan reeds in ons besit nie. Deur ons lewenspad wat God vir ons gewil het, word elkeen van ons in uniekheid geskep, net soos deur die pottebakker elke unieke klei eindproduk vorm op die pottebakkerswiel. Elkeen van ons word dus voorberei om deel van God se koningkryk te word, en elkeen van ons het ‘n spesifieke doel, daar gestel deur die genade en God gegewe gawes, wat ons langs die pad ontvang. Dit laat mens met die vraag: “Nou wat is my gawes? Hoe weet ek waar God wil hê ek moet inpas in Sy raadsplan? Waar wil God hê ek moet my gawes gebruik? Hoe weet ek wanneer om my gawes te gebruik?”

Daar is so ‘n verskeidenheid van gawes, dat dit haas onmoontlik is om alles op te noem. Die mees bekende gawes waarvan ons hoor is om te profeteer, te predik, geestelike leiding te neem, om te dien, om onderrig te gee; en so kan ons aangaan (“Ons het gawes wat van mekaar verskil, volgens die genade wat aan ons gegee is: As dit die gawe van profesie is, beoefen dit dan in ooreenstemming met die geloof; as dit is om ander te dien, gebruik dit dan vir dienswerk. Wie onderrig kan gee, moet onderrig; wie kan bemoedig, moet bemoediging gee; wie mededeelsaam kan wees, moet die met opregtheid doen; wie leiding kan gee moet dit met toewyding doen; wie barmhartigheid kan betoon, moet dit met blydskap doen.” (Rom. 12: 6-8)). Wat ons gawes ookal mag wees, moet ons dit in opregtheid en met blydskap doen. As ons na 1 Kor. 12 kyk, word die verskeidenheid van gawes nog verder uitgebou, en word ons duidelik daarop gewys dat die gawes deur die Heilige Gees in ons bewerkstellig word (“Daar is ‘n verskeidenheid genadegawes, maar dit is dieselfde Gees; en daar is ‘n verskeidenheid dienste, maar dit is dieselfde Here; en daar is ‘n verskeidenheid aktiwiteite, maar dit is dieselfde God wat al hierdie dinge in almal bewerk. Aan elkeen egter word die openbaring van die Gees gegee, met die oog op wat bevorderlik is. Aan een word ‘n woord van wysheid deur die Gees gegee, aan ‘n ander ‘n woord van kennis deur dieselfde Gees; aan een geloof deur dieselfde Gees; aan ‘n ander gawes van genesing deur die één Gees; aan een dinamiese kragte, aan ‘n ander weer die gawe van profesie; aan een die onderskeiding van geeste, aan ‘n ander verskillende soorte tale, en aan nog ‘n ander die uitleg van tale. Een en dieselfde Gees bewerkstellig al hierdie dinge, wat Hy aan elkeen afsonderlik uitdeel volgens sy wil. Want soos die liggaam ‘n eenheid is, maar uit baie ledemate bestaan, en al die ledemate van die liggaam, alhoewel hulle baie is, een liggaam vorm, so I dit ook met Christus.” (1 Kor. 12: 4-12)). Ons gawes moet dus tot bervordering van God se koningkryk ingespan word en dit moet bevorderlik wees vir die koningkryk van God. Paulus wys ons ook op die heel belangrikste gawe in die bekende 1 Kor 13, naamlik die liefde en ook profesie (“Jaag die liefde na, en streef na die gawes van die Gees, veral om te profeteer.” (1 Kor. 14: 1); “Julle lê julle toe op die belangriker genadegawes, maar ek wys julle die heel beste weg.” (1 Kor. 12: 31)).

Hoekom is die gawes wat ons ontvang so belangrik? Paulus wys ons duidelik dat die hoofdoel is om die gemeente en samehorigheid van die gelowiges te bevorder (“So ook moet julle, aangesien julle julle beywer vir die gawes van die Gees, streef daarna om uit te munt met die oog op die uitbou van die gemeente.” (1 Kor. 1: 12)). Ons moet ook ons verganklikheid onder oë hou (“Elke mens is soos gras, en al sy prag soos ‘n veldblom; die gras verdroog en die blom val af; maar die woord van die Here bly tot in ewigheid.” (1 Pet. 1: 24)), want ons elkeen is net hier vir ‘n kort tydjie, daarom moet ons alles insit wat ons het, in die tyd wat aan ons gegee word.

Daar is een gawe wat ons saambind hier op aarde, naamlik die genadegawe wat Jesus Christus vir ons tot uitvoering gebring en vir ons tot werklikheid laat kom het. Dit is die genadegawe vir ons, indien ons glo, dat Hy deur Sy dood, die ewige lewe in die palm van ons hand kom gee het (“Want die loon van die sonde is die dood; maar die genadegawe van God is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here.” (Rom. 6: 23); (“Maar die genadegawe is nie soos die oortreding nie. Want as deur die oortreding van een mens baie gesterf het, het die genade van God, ja, die genadegawe wat deur die een mens, Jesus Christus, gekom het, vir baie mense nog soveel oorvloediger geword. En die gawe is nie soos die gevolg van een mens se sonde nie; want die oordeel oor een mens se oortreding het tot veroordeling gelei, maar die genadegawe het tot vryspraak van baie oortredings gelei. ” (Rom. 5: 15-16)).

Vind uit wat jou gawes is. Dit wat jou in harmonie met God stel. Daar waar jy voel dat jy ‘n verskil kan maak, omdat die Heilige Gees ‘n rustigheid in jou gemoed bring, omdat jy die lewe ly wat God wil hê dat jy moet ly en omdat jy doen wat vrede bring in jou lewe. Laat ons dus gaan lewe in beskeidenheid (“Maar doen dit met beskeidenheid en met eerbied vir God. Sorg dat julle gewete skoon bly, sodat dié wat julle oor julle goeie lewenswandel in Christus belaster, daaroor skaam kan kry dat hulle kwaad van julle gepraat het.” (1 Pet. 3: 21)) in die wete dat God die Vader ons so lief gehad het, dat Hy ons ‘n genadegawe in Jesus Christus gegee het, en omdat ons sekerheid het dat die Heilige Gees in ons werk en ons bewus maak van wat die wil van God vir ons lewe is. So kan ons tot eenheid in geloof en kennis van die Seun van God en tot volwassenheid in die geloof kom (“totdat ons almal kom tot eenheid in geloof en kennis van die Seun van God, en tot volwassenheid wat in ooreenstemming is met die volgroeide gestalte van die volheid van Christus. ” (Eff. 4: 13)), sodat ons in liefde aan die waarheid kan vashou en nader aan Jesus Christus kan groei (“maar dat ons eerder, terwyl ons in liefde aan die waarheid vashou, in alle opsigte na Hom toe sal groei. Hy, Christus, is die Hoof uit wie die hele liggaam, harmonieus saamgevoeg en saamgebind, deur die ondersteuning van elke gewrig , volgens die werking van elke deel afsonderlik, die groei van die liggaam bewerk tot sy eie opbou in liefde. ” (Eff. 4: 15-16)). Laat ons in eensgesingheid, goedgesind wees teenoor mekaar, en mekaar aanvaar met elkeen se eie unieke eienskappe en gawes wat deur God in ons lewens bewerkstellig is (“Laat vaar alle bitterheid en woede en gramskap en geskreeu en gelaster, saam met elke vorm van kwaad. Wees goedgesind teenoor mekaar, met innige meelewing, terwyl julle mekaar vergewe, soos God in Christus julle ook vergewee het.”(Eff. 4: 31-32)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Geloof, Genade en Gewete

“Hou vas aan die geloof en behou ‘n goeie gewete. Omdat sommige hulle gewete onderdruk het, het hulle geloof skipbreuk gely”.
1 Tim. 1: 19

Waar kom ons vermoë vandaan om ‘n goeie gewete te hê? Hoe behou ons ‘n goeie gewete? Paulus verseker ons in 1 Tim. 1: 19, dat ons geloof en ons gewete gekoppel is. Dis wanneer ons geloof tot niet gaan, wat ons gewete ook by die deur uitvlieg. Dan onderdruk ons ons gewete, en redeneer dat die dinge wat ons doen goed en reg is. Dis dan wat dit waar word van mense dat hul gewete toegeskroei is (“Hierdie dwaalleraars is skynheilige leuenaars wie se gewete toegeskroei is. ” (1 Tim. 4: 2)). Ons moet ons nie besig hou met verdigsels en eindelose geslagregisters nie, aangesien die dinge aanleiding gee tot twis en verwydering (“Hulle moet hulle nie met verdigsels en eindelose geslagregisters besig hou nie. Sulke dinge gee eerder aanleiding tot twisgesprekke as dat dit die vorming bevorder wat God deur die geloof gee. Die doel van hierdie opdrag is om liefde te wek wat uit ‘n rein hart, ‘n goeie gewete en ‘n opregte geloof kom.” (1 Tim. 1: 4-5)). Mense sonder gewete het duidelik teen Christus besluit (“Wie die goeie voor oë het, soek aanvaarding, maar wie kwaad nastreef – dit haal hom in.” (Spr. 11: 27); “…en met elke vorm van goddelose misleiding vir hulle wat verlore gaan, omdat hulle nie die liefde vir die waarheid aanvaar het om verlos te kan word nie. ” (2 Tes. 2:10)). Daar is dus ‘n duidelike konneksie tussen geloof en ‘n mens se gewete.

Jesus Christus wys die fariseërs wat met verskuilde agendas kom om Hom uit te lok, sodat hulle iets kon kry om Hom aan te kla, op hulle skuldige gewetes. Jesus het rustig Sy antwoord geformuleer en hulle daarop gewys dat hulle nie skoon gewetes het nie; Hy het geweet dat hulle met agteraf idees gekom het om Hom te versoek (“Dit het hulle gevra om Hom uit te lok, sodat hulle iets kon kry waaroor hulle Hom kon aankla. Maar Jesus het gebuk en met sy vinger op die grond geskrywe. Toe hulle aanhou om Hom te vra, het Hy regop gekom en vir hulle gesê: “Laat die een van julle wat ‘n skoon gewete het, eerste ‘n klip op haar gooi.”” (Joh. 8: 6-7)). Ons moet dus waak daarteen dat ons nie ‘n geveinsde vroomheid in ons lewens laat posvat nie, wat ons ‘n valse sekuriteit in geloof gee nie. Want as ons saam met Christus in ons sondige natuur gesterf het, is ons nie meer deel van hierdie wêreld nie (“As julle saam met Christus die kosmiese elemente afgesterf het, waarom is julle, asof julle nog as deel van die wêreld leef, steeds gebonde aan voorskrifte soos: “Moenie daaraan vat of proe of raak nie?” Dit is alles dinge wat deur gebruik tot niet gaan, en gebaseer is op mensgemaakte voorskrifte en leringe. Hoewel hierdie voorskrifte met hulle selfopgelegde godsdienspligte, geveinsde nederigheid en ligaamlike kastyding, die skyn van wysheid het, is dit heeltemal nutteloos, maar dien tot bevrediging van die sondige aard. ”(Kol. 2: 20-23)).

Ons gewete is dus nou gekoppel aan ons geloof, en daamee saam moet ons soos Paulus besef dat dit alles deur die genade van God die Vader, die verlossing van die Seun, Jesus Christus en onder leiding van die Trooster, die Heilige Gees vir ons moontlik is om met ‘n skoon gewete te leef. Dit is nie uit eie krag nie, maar omdat God ons so lief gehad het, en toe ons die keuse gemaak het om Hom te volg, het Hy belowe dat Hy ons nooit sal verlaat nie. (“teenoor Christus Jesus ons Here is ek dankbaar: Hy het my krag gegee en my betroubaar geag om my in diens te stel, al het ek Hom voorheen belaster, vervolg en beledig. Maar God was genadig teenoor my omdat ek in my ongeloof nie geweet het wat ek doen nie. Ons Here het my oorlaai met sy genade en met geloof en liefde wat ons deel is in Christus Jesus.” (1 Tim. 1: 12-14); (“Hoeveel te meer sal die bloed van Christus ons gewete bevry van die las van dade wat tot die dood lei, sodat ons die lewende God kan dien! Hiervoor het Christus immers Homself as volkome offer deur die ewige Gees aan God geoffer” (Heb. 9: 14); (“…laat ons tot God nader met ‘n opregte hart en met volle geloofsekerheid. Ons harte is immer gereinig van ‘n skuldige gewete, en ons liggame is gewas met skoon water.” (Heb. 10:22)). Dit is dus vir elke mens moontlik om ook soos Paulus, wat ook ‘n feilbare mens was, net soos elkeen van ons, te kan getuig dat hy ‘n skoon gewete het (“Paulus het die lede van die Joodse Raad vierkantig in die oë gekyk en gesê: “Broers, ek het heeltemal ‘n skoon gewete oor hoe ek tot vandag toe my lewe in diens van God gelei het.”” (Hand. 23: 1)). Dit is ook deur die dankbaarheid vir die genade wat ons ontvang het, dat ons alles in ons vermoë moet doen om ‘n skoon gewete te hê (“Daarom doen ek ook my uiterste bes om altyd ‘n skoon gewete voor God en die mense te hê. ” (Hand. 24: 16)).

Hoe behou ons ‘n skoon gewete? Ook hierin is daar vir ons riglyne vasgelê in die Bybel, en kry ons leiding (“In my verbondenheid met Christus praat ek die waarheid, ek lieg nie; en my gewete, wat deur die Heilige Gees gelei word, getuig saam met my dat daar by my groot droefheid en voortdurende hartseer is oor my broers, my eie volkgenote. Ek sou self vervloek wou wees, afgesny van Christus, as dit tot hulle voordeel kon wees” (Rom. 9: 1-3)). Ons moet besef dat ons dienaars van God is, en dat dit nie belangrik is wat mense van ons sê of oordele oor ons uitspreek nie. Ons kan onsself nie eers beoordeel nie, want dit kom God toe; in die woorde van Paulus. (“So moet julle ons dan sien: ons is dienaars van Christus en bestuurders aan wie die geheiminisse van God toevertrou is. Van ‘n bestuurder word veral vereis dat hy betroubaar moet wees. Maar vir my is dit nie van die minste belang of my betroubaarheid deur julle of deur ‘n menslike regbank beoordeel word nie. Trouens, ek beoordeel dit self nie eens nie. Daar is ook niks waaroor my gewete my aankla nie, maar dit beteken nog nie dat ek vrygespreek is nie. Dit is die Here wat my beoordeel. Daarom moet julle nie te vroeg, voordat die Here kom, ‘n oordeel uitspreek nie. Hy sal ook die dinge wat in duisternis verborge is, aan die lig bring en die bedoelings van die hart blootlê. Elkeen sal dan van God die lof ontvang wat hom toekom. ” (1 Kor. 4: 1-6)).

Ons moet ook besef dat ons soms verantwoordlik is vir ‘n ander se gewete, veral die wat reeds ‘n swak gewete het. Paulus waarsku ons dat ons nie enigiemand moet laat struikel nie, en dat ons ons van sekere dinge moet onthou, sodat ons nie die val van iemand anders sal veroorsaak nie. (“As jy wat hierdie kennis het, in ‘n afgodstempel gaan eet en iemand met ‘n swak gewete sien jou, sal dit hom dan nie aanmoedig om die vleis as afgodsoffer te eet nie? Dan gaan die swakke verlore deur hierdie kennis van jou, en dit ‘n broer vir wie Christus gesterf het. Deur so teen die broers te sondig en ‘n las op hulle swak gewetens te lê, sondig julle teen Christus. Daarom, as ek deur wat ek eet, my broer laat struikel, sal ek nooit weer vleis eet nie: ek wil nie my broer se val veroorsaak nie” (1 Kor. 8: 10-13)). Deur so te leef voel ons dat ons van ons vryheid beroof word (“Ek bedoel nou nie jou gewete nie, maar dié van die ander man. “Waarom,” sou jy vra, “moet my vryheid beperk word deur ‘n ander man se gewete? As ek iets met danksegging geniet, waarom word daar van my kwaadgepraat oor iets waaroor ek God dank?” Of julle eet en of drink of wat julle ookal doen, doen alles tot eer van God. Moenie aanstoot gee nie, nie aan die Jode of aan die Grieke of aan die gemeente van God nie. Maak soos ek: probeer om almal in alles tegemoet te kom. Ek soek nie my eie belang nie maar dié van ander, sodat hulle gered kan word.” (1 Kor. 10: 29-33)).

Laat ons ook soos Paulus kan sê dat ons trots is op ons gewete, in die wete dat dit in diep afhanklikheid is van God, die Vader, Jesus Christus se Verlossing en die leiding en bystand van die Heilige Gees (“Daar is een ding waarop ons trots is: ons gewete verseker ons dat ons oor die algemeen, en teenoor julle in die besonder, opgetree het met die openhartigheid en eerlikheid wat van God kom. Daarin is ons nie deur die wysheid van mense gelei nie, maar deur die genade van God” (2 kor. 1:12)). Laat ons lewe nie net lippetaal wees nie, maar laat ons die liefde van God leef (“Liewe kinders, ons liefde moenie net woorde en lippetaal wees nie, maar moet met die daad bewys word, en dan in opregtheid. Hierdeur kan ons ook te wete kom dat ons aan die ware God behoort en dat ons gewete voor Hom tot rus bring. As ons gewete ons veroordeel – God is groter as ons gewete, en Hy weet alles. Geliefdes, as ons gewete ons nie veroordeel nie, het ons vrymoedigheid om na God te gaan;” (1 Joh. 3: 18-21)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Waarop moet ons let?

“Maar julle geliefdes, moet die dinge onthou wat die apostels van ons Here Jesus Christus voorheen reeds vir julle geleer het. Hulle het vir julle gesê: “Daar sal in die laaste dae mense wees wie se lewe deur hulle eie goddelose begeertes beheers word, en hulle sal met julle die spot dryf.””.
Jud. 1: 17-18

Hoe weet ons wie is vals leraars en mense wat nie saam met God wandel nie? Hoe verstaan ons die listige tonge wat die waarheid so maklik kan verdraai deur fyn woord nuanses? Waarop moet ons bedag wees? Waarteen moet ons waak? Wie kan ons nog in hierdie dae na luister en glo wat hulle verkondig? In Jud. 1 word hierdie mense redelik duidelik beskryf. (“Maar hierdie mense praat lasterlik oos dinge waarvan hulle geen kennis het nie. Hulle is soos verstandlose diere: al waarvan hulle kennis het, is hulle natuurlike drange, en juis dit is hulle ondergang. Verskriklik sal hulle lot wees, want hulle het dieselfde pad as Kain geloop, vir geld het hulle dieselfde bedrog as Bileam gepleeg, soos Korag het hulle in opstand gekom, en dit was hulle ondergang. Hulle besoedel julle liefdesmaaltye met hulle skaamtelose uitspattighede en sorg net vir hulleself. Hulle is wolke wat geen reën bring nie en deur die wind verby gewaai word. Hulle is bome wat selfs in die seisoen nog geen vrugte het nie, wat ontwortel en morsdood is. Hulle is woeste golwe van die see; hulle laat hulle skande soos skuim opspat. Hulle is sterre wat uit hulle baan geslinger is. God hou vir hulle plek gereed in die duister dieptes, waar hulle ewig sal bly. Dit is oor hierdie mense dat Henog, wat van die sewende geslag na Adam was, geprofeteer het. Hy het gesê: “Kyk, die Here kom met sy duisende heilige engele en Hy sal oor almal oordeel. Hy sal al die goddelose dinge wat hulle in hulle goddeloosheid gedoen het, en oor al die lasterlike dinge wat hulle teen Hom gesë het”. Hierdie mense kla gedurig en is altyd ontevrede met hulle lot. Hulle leef net volgens hulle eie begeertes, praat groot en sê vleiende dinge van mense om daaruit vir hulleself voordeel te trek” (Jud. 1: 10-16)). Is daar iemand wat jy herken uit hierdie bybelboek van Judas. Dan het jy reeds ‘n blik waarop jy bedag moet wees wanneer jy mense ontmoet, en weet dat jy versigtig moet trap om diesulkes, want Jesus Christus het ons geleer en ons reeds duisende jare gelede getoon waarteen ons moet waak (Jud.1: 17-18).

Hierdie mense bring verdeeldheid en hou van chaos. Hulle is nie onder leiding van die Heilige Gees nie (“Hierdie mense bring verdeeldheid; hulle word deur hulle natuurlike drange beheers en nie deur die Gees van God nie.”(Jud. 1: 19)). Paulus waarsku ons in Fillipense om versigtig te wees vir mense wat kwaad stig en klem lê op betekenislose dinge. Dinge wat nie so belangrik is dat dit die moeite werd is om daaroor af te stig of ‘n nuwe gemeenskap van gelowiges te begin nie (“Pas op vir daardie dwaalleraars; pas op vir daardie mense wat kwaad stig; pas op vir daardie betekenislose besnydenis! Ons het die ware besnydenis, óns wat God deur sy Gees dien, óns wat ons op Christus Jesus beroem en nie op die uiterlike dinge vertrou nie” (Fil. 3: 2-4)). Ook in 1 Timoteus word ons gewaarsku dat daar vals leerstellinge van bose magte sal wees, leerstellinge van mense sonder gewete; mense wat allerhande onsinnige reëls en regulasies sal neerlê wat sonder enige betekenis of navolgenswaardig is (“Die Gees sê uitdruklik dat in die eindtyd sommige afvallig sal word van die geloof. Hulle sal misleidende geeste navolg en die leerstellings van bose geeste aanhang. Hierdie dwaalleraars is skynheilige leuenaars wie se gewete toegeskroei is. Hulle verbied mense om te trou en om bepaalde soorte kos te eet. Maar God het die voedsel gemaak, sodat dié wat glo en tot kennis van die waarheid gekom het, dit met danksegging kan gebruik. Alles wat God gemaak het, is immers goed. Niks wat met danksegging ontvang word, is verwerplik nie, want dit word deur die woord van God en deur die gebed geheilig” (1 Tim. 4: 1-5); Sien ook Kol. 2: 20-23). Ook in Openbaring word ons gewaarsku teen die dwaalleraars, wat valsheid liefhet, onsedelik leef, mense wat geen waarde aan lewe heg nie en allerhande afgode aanhang (“Buitekant is die dwaalleraars, die bedreërs en die onsedelikes, die moordenaars en die afgodsdienaars en almal wat valsheid liefhet en doen” (Open. 22: 15)). Ook die Psalmdigter het reeds eienskappe van die dwaalleraars of goddeloses uitgelig, naamlik dat hulle meer waarde heg aan hulle hartsbegeertes as aan die Skepper van hemel en aarde (“Ja, ‘n goddelose spog oor sy hartsbegeertes, en terwyl hy wins maak, vervloek en verag hy die Here” (Ps. 10: 3)).

Hoe moet ons dan reageer op al hierdie gevaar tekens waarop ons moet let? Ook hier is daar vir ons aanduidings, neergelê in die Bybel, van hoe ons moet reageer op die aanslae van hierdie aardse bestaan; riglyne wat ons moet volg en wat ons kan help om ligvoets deur valshede te stap. In 1 Johannes waarsku Paulus ons om nie die dinge van hierdie wêreld lief te kry nie, want dit dryf ‘n wig tussen ons en God (“Moenie die sondige wêreld liefhê nie. As iemand die wêreld liefhet, is die Vader se liefde nie in hom nie. Die wêreldse dinge – alles wat die sondige mens begeer, alles wat sy oë sien en begeer, al sy gesteldheid op besit – kom nie van die Vader nie, maar uit die wêreld. En die wêreld met sy verleidelike dinge gaan verby, maar wie die wil van God doen, bly ewig lewe.” (1 Joh. 2: 15-17)). Ons moet voortgaan om ons lewens voort te bou in geloof, gebed en afhanklikheid van God, die Vader, die Seun en die Heilige Gees (“Julle geliefdes, moet egter voortgaan om julle lewe te bou op julle allerheiligste geloof. Bid altyd deur die krag van die Heilige Gees. Bly in die liefde van God. Vestig steeds julle verwagting op die barmhartigheid van ons Here Jesus Christus wat die ewige lewe aan julle sal gee” (Jud. 1 20-21)). In 1 Johannes wys Paulus ons op die leuenaars wat Jesus Chris tot leuenaar wil maak, terwyl hulle self die pad totaal byster is. (“Wie is die leuenaar anders as hy wat nie wil erken dat Jesus werklik die Christus is nie? Hy is die antichris, hy wat nie die Vader en die Seun wil erken nie” (1 Joh. 2: 22)). Ons moet egter bly vashou aan die waarheid en ons moet besef dat ons niks anders nodig het nie (“Wat julle betref, wat julle van die begin af gehoor het, moet in julle bly. As wat julle van die begin af gehoor het, in julle bly, sal julle ook in die Seun en in die Vader bly. En dit is wat die Seun ons belowe het: die ewige lewe” (1 Joh. 2: 24-)), want die Gees bly in ons en gee ons daagliks leiding (“Wat julle egter betref, die Gees waarmee Hy julle gesalf het, bly in julle, en julle het niemand anders nodig om julle te leer nie. Sy Gees leer julle alles, en wat Hy julle leer, is die waarheid en geen leuen nie. Ja, soos Hy julle geleer het, moet julle in die Seun bly.” (1 Joh. 2: 27)).

Ons moet egter ook daarop let dat indien daar twyfel is om ons, moet ons alles in ons vermoë doen om ons oor hulle met versigtigheid te ontferm en hulle na die regte pad te help lei (“Oor dié wat in twyfel verkeer, moet julle julle ontferm. Ander moet julle red deur hulle uit die vuur te ruk. Oor ander moet julle julle met versigtigheid ontferm…” (Jud. 1: 22-23); (“Moet hom egter nie soos ‘n vyand behandel nie, maar wys hom tereg soos ‘n broer.” (2 Tess. 3: 15)). Ons moet ook vir almal bid, ongeag of hulle vriend of vyand is. Wees egter verseker dat as jy alles in jou vermoë gedoen het om ‘n persoon wat afgedwaal het te waarsku oor sy verkeerde weë, en hy nie ag slaan op jou waarskuwings nie, en ook die geloof in Jesus Christus nie sy eie gemaak het nie, sal jy jou deel gedoen het, en het jy geen verdere skuld daaraan nie (“Maar as jy ‘n goddelose waarsku, en hy bekeer hom nie van sy goddeloosheid en sy goddelose lewenswyse nie, sal hy deur sy sondeskuld sterf, en jy, jy het dan jou eie lewe gered” (Eseg. 3: 19); “God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal kan hê.” (Joh. 3: 16)). Aan God kom alle eer toe! Want Hy bewaar ons, lei ons en begenadig ons (“Lof aan God. Aan Hom wat magtig is om julle van struikeling te bewaar en julle onbevlek en met vreugde sy heerlikheid te laat aanskou, aan die enigste God, ons Verlosser deur Jesus Christus ons Here, aan Hom behoort die heerlikheid en die majesteit, die krag en die mag, van alle ewigheid af, ook nou en tot in alle ewigheid!” (Jud. 1: 23-25)).

Kom ons lewe bedag op moontlike struikelblokke in ons pad deur dit versigtig te benader, ons plig in alle opsigte te doen, en die verleidelikheid van die wêreld ligvoets te vermy.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Lydenstyd, ondersteuning en uitbou.

“Julle, geliefdes, moet egter voortgaan om julle lewe te bou op julle allerheiligste geloof. Bid altyd deur die krag van die Heilige Gees. Bly in die liefde van God. Vestig steeds julle verwagting op die barmhrtigheid van ons Here Jesus Christus wat die ewige lewe aan julle sal gee”.
Jud. 1: 20-21

Dit is reeds die tweede week van die kerklike Lydenstyd, waar ons herinner word aan Jesus Christus se werk hier op aarde, wat Hy onder leiding van God die Vader kom voltooi het. Ons is reeds besig om onsself voor te berei vir die herdenking van Christus se kruisdood, wat die middelpint is van ons geloof en die verlossing van ons sondes. Ons moet egter waak daarteen dat ons onsself nie blindstaar teen hierdie lydenstyd nie, want Jesus Christus het reeds die verlossing gebring. Hy het reeds duisende jare gelede die dood oorwin. Ons moet eerder onsself beywer om die uitbou van die koninkryk, deur die wêreld te wys hoe die liefde van God, die Vader, deur die Verlosser, Jesus Christus, en die bystand en krag van die Heilige Gees, ons lewens verryk en vreugde en omgee verskaf. Dan sal ons ook soos Paulus voorskryf in Hand 20: 35 (“Deur my voorbeeld het ek in elke opsig vir julle gewys dat ons hard moet werk sodat ons die armes kan help. Onthou die woorde van die Here Jesus. Hy het self gesê: Om te gee, maak mens gelukkiger as om te ontvang”) hard moet werk aan die uitbou van die Koninkryk.

In Jesus se eie woorde help dit ons niks om ‘Here, Here’ te sê, maar ons doen nie wat Hy vir ons gesê het nie. (“Watter sin het dit dat julle My aanspreek met ‘Here, Here!’ en nie doen wat Ek sê nie? Elkeen wat na My toe kom en na my woorde luister en doen wat Ek sê – Ek sal vir julle verduidelik soos wie hy is: Hy is soos ‘n man wat by die bou van sy huis die grond diep uitgrawe en die fondament op die rotsbodem gelê het. Toe daar ‘n oorstroming kom en die vloedwater die huis tref, kon dit hom nie beweeg nie, want die huis was goed gebou”(Luk. 6: 46-48)). Kan ons alleen staande bly sonder die kragtige werking van die Heilige Gees? Stellig nie! (“Die Here het my egter ondersteun en my versterk, sodat ek die verkondiging kon voltooi, en al die heidene dit kon hoor; en ek is uit die bek van die leeu gered. Die Here sal my van elke bose daad red, en Hy sal my verlos, met die oog op sy hemelse koninkryk. Aan Hom die heerlikheid vir ewig en ewig! Amen” (2 Tim. 4: 17-18); “So kom die Gees ons ook in ons swakheid tot hulp, want ons weet nie mooi waarvoor ons behoort te bid nie; maar die Gees tree self vir ons in met versugtinge wat nie verwoord kan word nie. Hy wat die harte deurgrond, weet wat die bedoeling van die Gees is, dat Hy volgens die wil van God vir die Heiliges intree” (Rom. 8: 26-27)), in die woorde van Paulus.

Laat ons die werk wat Jesus Christus hier op aarde begin het, nie tot stilstand bring nie! Laat ons in vrede en liefde met ander leef, sodat God verheerlik kan word en die Koninkryk van God hier op aarde na die hele wêreld kan rysmier. Ons kan daartoe bydra as ons die aanbevelings in 1 Tes. 5: 12-22 navolg (“Maar ons vra julle, broers, om respek te betoon aan diegene wat ywerig onder julle werk, en julle in die Naam van die Here voorgaan en teregwys, en om, op grond van hulle werk, in liefde en met die hoogste agting teenoor hulle op te tree. Leef in vrede met mekaar. En ons moedig julle aan, broers, om die leegleërs aan te spreek; bemoedig die moedeloses; ondersteun die swakkes; wees geduldig teenoor almal. Sorg dat niemand kwaad met kwaad vergeld nie, maar streef altyd na wat goed is vir mekaar en vir alle mense. Wees altyd bly; bid sonder ophou; wees in alle omstandighede dankbaar; want dit is God se wil vir julle in Christus Jesus. Moenie die Gees blus nie; moenie profesieë geringskat nie, maar ondersoek alle dinge; behou die goeie; vermy elke vorm van boosheid”(1 Tes. 5: 12-22)). Ons word gemaan om te alle tye nugter te bly (“Maar bly in alles nugter, verduur jou lyding, doen jou werk as verkondiger van die evangelie, beoefen jou bediening voluit” (2 Tim. 4: 5)), en in die woorde van Johannes die Doper om vrugte te dra wat aan die hele wêreld kan wys dat jy bekeer is (“Dra liewer vrugte wat bewys dat julle bekeer is” (Matt. 3: 8)).

Laat ons dan in hierdie Lydenstyd periode in herinnering leef onder die ondersteuning van die drie-enige God (“Die Here ondersteun almal wat val, en help almal regoop wat neergboë is. ” (Ps. 145: 14); “En as ‘n aantal takke van die mak olyfbome uitgebreek is, en jy, die wilde olyf, tussen die takke ingeënt is, en so aan die voedingskrag van die mak olyfboom se wortel deel gekry het, moet jy nie teenoor die ander takke spog nie. As jy wel spog – jy ondersteun nie die wortel nie, maar die wortel jou. ” (Rom. 11: 17-18)). Laat ons voortbou op wat Jesus Christus duisende jare gelede vir ons moontlik gemaak het. Laat ons voortbou op die rots, sodat die bose magte ons nie sal kan oorweldig nie (“En ek sê vir jou: Jy is Petrus, en op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie.” (Matt. 16: 18)). Laat ons op God vertrou, want Jesus is groter as enige mens (“Maar nou vertrou ek julle aan God toe en aan die woord van sy goeie dade. Die woord is magtig om julle op te bou en julle in die seëninge te laat deel wat Hy aan al die gelowiges as erfdeel belowe het. ” (Hand. 20: 32); (“Maar Jesus is groter heerlikheid waardig geag as Moses, net soos die een wat ‘n huis bou, meer eer waardig is as die huis. ” (Heb. 3: 3); (“Toe al die mense hulle laat doop het, is Jesus ook gedoop, en terwyl Hy staan en bid, het die hemel oopgegaan en het die Heilige Gees in sigbare gestalte soos ‘n duif op Hom neergedaal. Daar was ook ‘n stem uit die hemel: “Jy is my geliefde Seun. Oor jou verheug Ek My.”” (Luk. 3: 21-22)). In hierdie Lydenstyd kan ons soos die Psalmdigter sing vir God se ondersteuning, sodat ons vol vreugde kan wees (“Laat my weer die vreugde oor u verlossing ervaar, laat ‘n gewillige gees my ondersteun. ” (Ps. 1 18-19): (“Ja, ek sal voortdurend bly wees, want ek weet dat dit alles tot my verlossing sal lei, omdat julle vir my bid, en die Gees van Jesus Christus my ondersteun. ” (Fil. 1: 18-19)).

Laat ons in ootmoed en dankbaarheid dink aan wat God, die Vader, die Seun, Jesus Christus, en die Heilige Gees vir ons moontlik gemaak deur Christus se werk en lyding hier op aarde!

Gepubliseer op

Aswoensdag

Valentynsdag op Aswoensdag.
Aswoensdag is die merker in ‘n Christen en die kerk se lewe dat die begin van lydenstyd aangebreek het. Ons betree ‘n nuwe seisoen in die kerklike jaar waar ons nader aan die kruis beweeg. Hierdie jaar val Aswoensdag en Valentynsdag op dieselfde dag.

Lees meer “Aswoensdag”
Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Wie se aanvaarding?

“Hy het gekom na wat syne was en tog het sy eie mense Hom nie aanvaar nie. Maar aan almal wat Hom aanvaar het, het Hy die reg gegee om kinders van God te word – hulle wat in sy Naam glo”.
Joh. 1: 11-12

Elkeen van ons soek aanvaarding. Hetsy of dit van ons ouers, broers, susters, eggenote, vriende of kollegas in die werksplek, is. Ons wil aanvaarbaar wees sodat ons deel van die menslike soiale sisteem kan wees. Is dit haalbaar? Is mense bereid om elkeen van ons te aanvaar soos wat ons is? Soos wat God ons gevorm het deur ons lewe en op die lewenspad waarop Hy ons begelei het? Wat is dit wat ons aanvaarbaar maak vir mense? Is dit wat ons het in die vorm van goed en finansieële onafhanklikheid? Die groote en aansig van jou huis? Die klere wat jy kan bekostig, ter wille van ewigdurende veranderde modegiere? Die motor wat jy ry?

Besef ons nie dat die verering deur mense nie deur God aanvaarbaar is nie? (“”Ek aanvaar nie verering deur mense nie, maar Ek ken julle – julle het nie die liefde van God in julle nie. Ek (Jesus) het in die Naam van my Vader gekom, maar julle aanvaar My nie. As iemand anders in sy eie naam kom, sal julle hom aanvaar. Hoe kan julle glo terwyl julle van mekaar eer wil ontvang, maar nie die eer soek wat van die enigste God kom nie?” Moenie dink dat Ek julle by die Vader sal aankla nie; dit is Moses, die een op wie julle julle hoop gevestig het, wat julle aankla. As julle Moses geglo het, sou julle My geglo het; hy het tog oor My geskryf. Maar as julle sy geskrifte nie glo nie, hoe sal julle my woorde glo?” (Joh 5: 41-47)). Jesus Christus se een groot stryd hier op aarde was die feit dat die mense wat al vir jare bekend was met die feit dat Hy sou kom, Hom nie wou glo toe Hy hierheen gekom het nie, en dit terwille van ons! Die Vader is ewig en opreg. By Hom is daar skuilplek en krag en volle aanvaarding. Hy aanvaar nie omkoop geskenke of is partydig nie (“Daarom laat vrees (ontsag) vir die Here julle lei. Tree nougeset oop, want by die Here ons God is daar geen onreg, partydigheid of aanvaarding van omkoopgeskenke nie.” (2 Kron. 19: 7)).

Christus wys ons op die swakheid van mense, en hoe dikwels hulle oordeel nie reg is nie. Ons as mense probeer eerder die fout in alles sien, as om die wonderlike geleenthede raak te sien in mense en geleenthede. Dit is soveel makliker om te kritiseer, net soos Jesus Christus ook ervaar het (“Maar met wie kan ek hierdie geslag vergelyk? Hulle is soos kindertjies wat op die markpleine sit en na mekaar roep. “Ons het vir julle fluit gespeel, maar julle wou nie dans nie; ons het ‘n treurlied gesing, maar julle wou nie weeklaag nie!’ “Want Johannes het gekom, en hy eet en drink nie, “ en hulle sê “Hy is van ‘n demoon besete.’ “Die Seun van die mens het gekom, en Hy eet en drink, “en hulle sê, “’Kyk, Hy is ‘n vraat en ‘n suiplap, ‘n vriend van tollenaars en sondaars.’ “Maar die wysheid word deur haar dade reg bewys.” (Matt. 11: 16-19)). Die Woord spel dit duidelik uit oor hoe ons teenoor ander mense moet optree (“Daarom aanvaar mekaar, soos Christus julle ook aanvaar het, tot eer van God” (Rom. 15:7); “Aanvaar die een wat swak in die geloof is, sonder om oor verskille te argumenteer. Die een glo dat ‘n mens alles mag eet, maar die ander een wat swak in die geloof is, eet net groente. Die een wat eet, moenie neersien op die een wat nie eet nie; en die een wat nie eet nie, moet die een wat wel eet nie veroordeel nie – want God het hom aanvaar. Wie is jy om oor iemand anders se huisbediende te oordeel?” (Rom. 14: 1-4))

Ons moet besef dat die getuienis van God groter is as die getuienis van mense (“As ons die getuienis van mense aanvaar – die getuienis van God is vir seker groter, omdat dit die getuienis van God is wat Hy oor sy Seun gelewer het.” (1 Joh 5: 9); “Die Een wat van bo af kom, is bo almal; hy wat uit die aarde is, is uit die aarde en praat uit die aarde. Hy wat uit die hemel kom, is bo almal. Wat Hy gesien en gehoor het, dit getuig Hy, maar niemand aanvaar sy getuienis nie. Wie sy getuienis aanvaar het, het plegtig bevestig dat God waaragtig is.” (Joh. 3: 31-33)). Dit is dus God se aanvaarding van elkeen van ons, wat belangrik is. Wat mense dink en of hulle jou aanvaar is nie belangrik nie. Dit maak dit nie maklik nie, maar dit is waar. Want in God is ons toevlug en Hy maak ons sterk (“…want U is hulle kragtige sieraad. Deur u aanvaarding het U ons sterk gemaak.” (Ps. 89: 18)). Laat daar nie van ons gesê kan word dat ons die Bybel bestudeer net omdat ons dink dat die Ewige lewe daarin te vinde is nie (“Julle ondersoek die Skrifte, omdat julle dink dat die ewige lewe daarin te vinde is. En dit is juis hulle wat oor My getuig. Maar julle wil nie na My kom, sodat julle die lewe kan hê nie.” (Joh. 5: 39-40)).


Laat ons in die liefde van God, die Vader, deur die verlossing van die Seun en deur die werking van die Heilige Gees in ons lewens, mekaar ondersteun en aanvaar vir wie elkeen is, sodat die wêreld kan weet dat ons God se kinders is.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Eensgesindheid?

“En mag God, die bron van alle standvastigheid en bemoediging, gee dat julle eensgesind onder mekaar sal wees soos Christus Jesus dit wil hê. Dan kan julle almal eensgesind uit een mond lof toebring aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus”.
Rom. 15: 5-6

Wat beteken dit vir elkeen van ons om eensgesind te wees? Is dit vir ons moontlik om te alle tye eensgesind te wees? Laat ons ons weg lei van dit wat regtig belangrik is, deur mense wat verskuilde agendas het? Deur mense wat daarvan hou om die menslike geslag op te deel en in klein benoude dosies met naamplaatjies aan te bêre? Deur mense wat die leuen tot ‘n fyn kuns vervolmaak het? Of is ons besig om die punt van eensgesindheid heeltemal te mis, deur ons menslike idees van wat dit beteken?

Kan ons eensgesind wees wanneer daar mense is wat vir elkeen van ons ‘n naamplaatjie wil omhang. Hetsy of dit as vroom, losbandig, krimineel, goed, wit, swart, man of vrou is? Daarmee word daar noodwendig eienskappe toegedig wat heel moontlik nie akkuraat is nie? Sommige van hierdie eienskappe kan eienskappe wees wat God vir ons gegee het met ‘n doel. Elkeen van ons het genade gawes ontvang, nie deur ons eie toedoen nie, maar deur die werking van die Heilige Gees in ons lewens. Daarom waarsku Paulus ons teen geestelike hoogmoed; waar een persoon dink hy is meer belangrik as ‘n ander in God se werk. Deur eenstemmig te wees, kan ons verseker dat daar nie verdeeldheid onder ons sal wees nie (“Ek pleit by julle broers in die Naam van ons Here Jesus Christus, dat julle almal eenstemmig sal wees, en dat daar nie verdeeldheid onder julle sal wees nie, maar dat julle volkome eensgesind mag wees, met dieselfde denkwyse en dieselfde oortuiging” (1 Kor. 12: 10)).

Sodra iemand ‘n naamplaatjie vir iemand anders om die nek hang, spreek dit heel moontlik van ‘n gevolg dat mense gedurig vergelyk word. Dit is een van die mees sinlose dinge wat enigiemand kan doen! Dit spreek van ‘n innerlike jaloesie, omdat mense teen mekaar opgeweeg word. Dit is sinloos, want God het elkeen van ons uniek gemaak, mens kan jouself nie met iemand anders vergelyk nie, want elkeen van ons se hele wese is deur God geskep deur Sy leiding deur elkeen van ons se lewens. Met die ervaring wat jy beleef het langs die pad, dit alleen maak jou uniek en enig van jou soort. Niemand anders het die pad beleef en geloop soos jy gedoen het nie. God het jou nodig net soos jy is! Wanneer ons neersien op ‘n ander se gawes, waarvan niemand s’n dieselfde is nie, is dit nie ‘n goeie rede om op mekaar neer te sien of met mekaar te wedywer nie, want al het jy ook die beste gawes ontvang (gemeet aan menslike terme), maar daar is geen liefdesgesindheid waarmee jy dit uitleef nie, beteken jy vir die gemeente en die Here niks (“Daarom, soos daar geskryf staan: “Wie hom op iets wil beroem, moet hom op die Here beroem.”” (1 Kor. 12: 31)).

Die eensgesindheid waarvan Paulus praat in 1 Kor. 1: 10 (“Ek doen ‘n beroep op julle almal, broers, in die Naam van ons Here Jesus Christus, om eensgesind te wees. Daar moet geen verdeeldheid onder julle wees nie. Julle moet een wees in dieselfde gesindheid en met dieselfde oortuiging.”). Selfs Paulus het reeds ervaar dat daar verdeeldheid onder gelowiges is deurdat hulle verskillende predikers aangehang het. Paulus het gerugte gehoor van verdeeldheid onder die Korinthiërs. (“Wat ek bedoel is dat elkeen van julle sê: “Ek is vir Paulus”; een: “Ek is vir Apollos”; een: “Ek is vir Sefas”; en een: “Ek is vir Christus.” Is Christus verdeel? Paulus is tog nie vir julle gekruisig nie? Of is julle dan in die naam van Paulus gedoop?” (1 Kor. 1: )). Paulus se antwoord is baie duidelik: Dit gaan nie om enigiemand hier op aarde nie, maar om die evangelie van Christus. Dit is waar ons eensgesindheid gesetel moet wees (“Christus het my immers nie gestuur om te doop nie, maar om die evangelie te verkondig. – nie met wysheid van woorde nie, sodat die kruis van Christus nie van sy krag ontneem word nie.” (1 Kor. 1: 16-17)). Hierdie eensgesindheid wat bepleit word is gesentreer op die genade van die Hemelse Vader deur Jesus Christus. Alleen wanneer ons die belang van die woord van God as prioriteit het, soos deur Jesus Christus aan ons gedemonstreer, en deur die leiding van die Heilige Gees, kan ons die eensgesindheid bereik (“Wees almal eensgesind, medelydend, liefdevol, goedhartig, nederig. Moenie kwaad met kwaad vergeld of belediging met belediging nie. Inteendeel, antwoord met ‘n seënwens, want daartoe is julle geroep, sodat julle die seën van God kan verkry”(1 Pet. 3: 8-9)).

Laat ons ons ook nie vir die evangelie skaam nie, want dit is die krag van God tot verlossing vir elkeen wat in Hom glo (“Ek skaam my immers nie vir die evangelie nie, want dit is die krag van God tot verlossing vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood, maar ook vir die Griek. Want daarin word geopenbaar dat die geregtigheid van God geheel en al op geloof berus, soos daar geskryf staan: “Die regverdige op grond van geloof sal leef.”” (Rom. 1: 16-17)). Laat ons in eensgesindheid leef in die sekerheid dat Jesus Christus ons Verlosser is en laat ons niks uit selfsug of uit eie eer doen nie. Laat ons mekaar dien soos wat Jesus Christus ons geleer het om te dien (“Aangesien julle die troos in Christus ondervind het, die aansporing deur die liefde, die gemeenskap deur die Gees, die innige meegevoel en meelewing – maak dan nou my blydskap volkome deur eensgesind te wees; een in liefde, een van hart, een in strewe. Moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself. Julle moenie net elkeen aan sy eie belang dink nie, maar ook aan dié van ander.” (Fil. 2: 1-4)).Laat ons ons weerhou om kwaad te praat van enigiemand, want ons weet nie waar God met ‘n ander oppad is nie (“Daar staan geskrywe: “As iemand die lewe liefhet en ‘n lang lewe begeer om die goeie te geniet, moet hy sy tong weerhou van kwaadpraat en sy lippe van leuens. Bly weg van die kwaad af en doen wat goed is, soek vrede en jaag dit na! Die Here sorg vir die opregtes en luister na hulle hulpgeroep, maar Hy tree op teen dié wat kwaad doen”” (1 Pet. 3: 10-12)).

Laat dit waar wees van ons dat die getuienis van Jesus Christus sterk in ons gevestig is sodat ons standvastig in geloof kan bly (“…en vir die die genade van God, wat aan julle gegee is in Christus Jesus. Want deur Hom is julle in alle opsigte verryk in elke woord en in alle kennis. Net so is die getuienis oor Christus stewig onder julle gevestig, sodat julle, terwyl julle wag op die openbaarmaking van ons Here Jesus Christus, nie in enige genadegawe tekort skiet nie. Hy sal julle ook tot aan die einde standvastig maak, sodat julle sonder blaam sal wees op die dag van ons Here Jesus Christus. God is getrou, deur wie julle geroep is tot verbondenheid met sy Seun, Jesus Christus, ons Here” (1 Kor. 1: 4-9)). Laat die Pelgrimslied van Dawid waar word in ons gemeenskap en gemeente deurdat ons eensgesind sal wees. (“Hoe goed, hoe mooi is dit as broers eensgesind saam woon! Dit is soos reukolie wat van die kop af in die baard afloop, die baard van Aäron, af tot by die soom van sy klere. Dit is soos die dou van Hermonberg wat op die berge by Sion val. Waar broers so saam woon, skenk die Here seën: ‘n lang, lang lewe.” (Ps. 133: 1-3)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Getrou in geloof

“Daarop het die toesighouers en satrape (provinsiale goewerneurs in die ou Persië) na ‘n rede vir ‘n aanklag teen Daniël gesoek in verband met die koninkryk, maar hulle kon geen rede of fout vind nie, omdat hy betroubaar was. Geen nalatigheid of fout is by hom gevind nie.”
Dan. 6: 5

Hoe getrou is ons in ons geloof? Dwaal ons maklik af na die verleidings en aanvalle van hierdie wêreld? Of sal daar van ons gesê kan word soos van Daniël, dat ons betroubaar is? Waar het Daniël se betroubaarheid so duidelik uitgekom? Dit vind ons in Dan. 6: 11 (“Toe Daniël te wete kom dat die bevelskrif (om die Koning alleen te aanbid) geskryf is, het hy sy huis binnegegaan. Hy het in sy bovertrek oop vensters gehad in die rigting van Jerusalem; en hy het drie keer op ‘n dag daar op sy knieë gegaan, gebid en voor God lof uitgespreek, soos hy voorheen gedoen het.”). So het hy aan sy hele wêreld gewys dat hy aan God getrou sal bly, ten spyte van die moontlike gevolge. Reeds in Eks. 19: 5 (“As julle dan nou getrou luister na My stem en my verbond nakom, dan sal julle onder al die volke my persoonlike eiendom wees, al behoort die hele aarde aan My”) beloof God dat as ons getrou na Sy stem sal luister en Sy verbond sal nakom, dat ons onder die volke Sy persoonlike eiendom sal wees. Ons weet dat alhoewel hierdie belofte aan die Isreliete gemaak is dit ook op ons van toepassing, wanneer ons in Jesus Christus glo (“Maar God is getrou – ons woorde aan julle is nie tegelyk ‘ja’ en ‘nee’ nie; want Jesus Christus , die Seun van God, wat deur ons aan julle verkondig is, deur my (Paulus) en Silvanus en Timoteus, was nie ‘ja’ én ‘nee’ nie- inteendeel, in Hom het dit ‘ja’ geword” (2 Kor. 1: 18-19))

Sien ons kans om getrou in ons geloof aan Jesus Christus dit so ten toon te stel, selfs in ‘n wêreld wat ons smaad en hoon omdat “die wetenskap” alles ‘wat ons glo’ verkeerd bewys het? Of is die hele wetenskap wêreld op soek na antwoorde om beter te verstaan wat God sonder moeite geskep het? Die Bybel verseker ons dikwels van die getrouheid van God (“Maar die Here is getrou; Hy sal julle versterk en van die Bose bewaar” (2 Tes. 3: 3)). Daniël se geloof was getrou aan God, en hy het geweet dat God hom sal bewaar, so het hy die leeukuil oorleef, omdat hy geweet het dat God hom sal bewaar. Ook Sadrag, Mesag en Abednego, vriende van Daniël, het geweier om die goue beeld van Nebukadneseer te aanbid en moes ‘n vuurdoop deurgaan terwille van hulle getrouheid aan God (Dan. 3). So het hulle God se almag vir die wêreld ten toon gestel, en Konings omgehaal om die almag van God te erken. (“Moenie vir enigiets wat jy nog gaan ly, bang wees nie. Kyk, die Duiwel gaan sommige van julle in die tronk laat gooi, sodat julle getoets kan word. Tien dae lank sal julle verdruk word. Wees getrou tot die dood toe, en Ek sal aan jou die oorwinnaarskrans van die lewe gee.” (Open. 2: 10)).

Ons weet dat ons nie uit eie krag getrou kan bly nie, al is die wil daar om aan God getrou te bly, want God is getrou en sal ons nie bo ons vermoë laat versoek nie (“Geen versoeking het oor julle gekom, behalwe ‘n menslike een nie. God is egter getrou. Hy sal nie toelaat dat julle bo julle vermoë versoek word nie, maar sal saam met die versoeking ook die uitkoms gee, sodat julle dit kan verduur” (1 Kor. 10: 13)). God het dit alles moontlik gemaak vir ons deurdat Hy vir Jesus Christus gestuur het, wat vir ons almal gesterf het en sodoende die sonde oorwin het. (“En Hy het vir almal gesterwe, sodat dié wat lewe, nie meer vir hulleself moet lewe nie, maar vir Hom wat vir hulle gesterf het en uit die dood opgewek is.” (2 Kor. 5: 15)).

Laat ons almal getrou in geloof bly aan God die Vader, die Seun as Verlosser en die Heilige Gees, sodat God oor ons sal voel soos Petrus oor die mense in Antiogië gevoel het (“Toe hy daar aankom en die genade van God sien, was hy bly en het almal aangemoedig om met vaste voorneme van hart aan die Here getrou te bly” (Hand. 11: 23)); of soos Paulus gevoel het oor die Korinthiërs (“Ek dank my God altyd oor julle vir die genade wat Hy in Christus Jesus aan julle geskenk het, want in Hom het God julle in alles ryklik geseën, veral in die gawes van woord en kennis” (1 Kor. 1: 4-5)). Laat ons dus nie wanneer God aan ons deur kom klop , versuim om dit oop te maak nie (“Kyk Ek staan by die deur en Ek klop. As iemand My stem hoor en die deur oopmaak, sal Ek ingaan na hom toe, en saam met hom eet, en hy saam met My” (Open. 3: 20-21); en “Laat dié wat ore het, luister na wat die Gees aan die gemeente sê” (Open. 3: 22)).

Laat elkeen van ons die stem van God hoor en soos Jesaja antwoord (“Toe hoor ek die stem van my Heer wat sê: “Wie sal Ek stuur en wie sal vir ons gaan?” Ek sê toe: “Hier is ek, stuur my!” (Jes. 6: 8)). Laat ons nie in ons tente sit en mor, en 40 jaar mense word nie! (“Hulle het in hulle tente gemor en nie na die stem van die Here geluister nie.” (Ps. 106: 25)). Of laat ons nie so dwaas soos die farao redeneer nie (“Maar die farao het gesê: “Wie is die Here, dat ek na sy stem moet luister om Israel te laat gaan? Ek ken nie die Here nie, en Israel sal ek ook nie laat gaan nie” (Eks. 5: 2)). Laat daar eerder van ons gesê word dat ons na die woord van God geluister het (“Ek het na die stem van die Here my God geluister. Ek het opgetree net soos U my beveel het” (Deut. 26: 14)), sodat die Psalmdigter se woorde ook vir ons waar kan wees (“Selfs al gaan ek deur donker dieptes, sal ek nie bang wees nie, want U is by my. In U hande is ek veilig ” (Ps. 23: 4)). Dis dan wanneer ons ook getrou in geloof kan wees soos Daniël en sy vriende van ouds.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Op watter stoel sit jy?

“Dit het Ek vir julle gesê, sodat julle in My vrede mag vind. In die wêreld ervaar julle swaarkry, maar hou moed. Ek het reeds die wêreld oorwin”
Joh. 16: 33

In hierdie wêreld is daar baie teenstrydighede. Daar is woede en kwaadpratery. Daar is mooi praat, vleitaal en leuens; en daar is direkte aanvalle. Daar is baie afleidings en daar is baie mense en dinge wat mens weglei van die waarheid van Christus af. Daar is mense wat spog met hulle boosheid soos duidelik uit Ps. 52: 3-4 blyk (“Waarom spog jy oor ‘n bose daad, krygsheld? God se troue liefde is die hele dag daar. Jou tong beplan vernietiging, soos ‘n skerp skeermes, jy wat bedrog pleeg”) en in Spr. 17: 4 maak Salomo ons bewus daarvan om op die uitkyk vir boosheid te wees (“’n Kwaaddoener gee aandag aan lippe vol boosheid; ‘n leuenaar spits sy oor vir ‘n tong vol vernietiging”). Die Psalmdigter waarsku ook teen die leuen (“Maar hulle het Hom probeer oorreed met die mond en het vir Hom bly lieg met die tong” (Ps. 78:36)).

Christus verseker ons egter dat Hy reeds hierdie wêreld en sy boosheid oorwin het (Joh. 16: 33). Wanneer ons reeds in God gebore is, het ons reeds die wêreld oorwin, omdat die Heilige Gees wat in ons is, groter as die leuenaar van die wêreld is (“Julle kinders, is uit God, en het julle oorwin, omdat Hy wat in julle is, groter is as hy wat in die wêreld is.” (1 Joh. 4: 4)). Elkeen van ons wat Jesus Christus as ons Verlosser aanvaar het, is wedergebore deur die werking van die Heilige Gees. Dis alleen deur hierdie geloof wat ons die wêreld kan oorwin (“…want elkeen wat uit God gebore is, oorwin die wêreld; en dit is die oorwinning wat die wêreld oorwin – ons geloof. Wie anders oorwin die wêreld as hy wat glo dat Jesus die Seun van God is? Hy, Jesus Christus, is die Een wat deur die water en bloed gekom het – nie net deur die water nie, maar deur die water én die bloed. Die Gees is die Een wat getuig, want die Gees is die waarheid. ” (1 Joh. 5: 5-6)).

Kan die wêreld sien in jou lewe dat jy hierdie waarheid van Jesus Christus glo? Of is jy soos een wat nie kan besluit op watter stoel jy sit nie? Klink jy soos die wêreld omdat jy nog nie heeltemal besluit het of jy in die lig of in die duisternis wil leef nie? Besef jy wat dit beteken dat die koninkryk van God reeds gekom het? Christus het dadelik die leuen kon erken en beheer oor onrein geeste gehad (“Hy beveel selfs die onrein geeste, en hulle gehoorsaam Hom” (Mark. 1: 27)). Christus het ook beheer oor siektes gehad (“…het baie siekes met allerlei kwale gesond gemaaken baie demone uitgedryf. Hy het die demone nie toegelaat om te praat nie, omdat hulle Hom geken het” (Mark. 1: 34)). Johannes waarsku ons daarteen om na vals gerugte te luister deur dit teen die Woord van God te toets (“Geliefdes, moenie elke gees glo nie, maar toets die geeste of hulle van God kom, want daar is reeds baie vals profete in die wêreld. Hieraan ken julle die Gees van God: Elke gees wat bely dat Jesus Christus vlees geword het, is uit God, en elke gees wat dit nie bely nie, is nie uit God nie, maar is die gees van die antichris, van wie julle gehoor het dat hy kom, en wat nou reeds in die wêreld is.” (1 Joh 4: 1-4)). Laat ons dan die goeie raad van Rom. 12: 21 aanvaar (“Moenie dat die kwaad jou oorwin nie, maar oorwin die kwaad met die goeie”).

Laat ons die wêreld wys op watter stoel ons sit. Laat ons die lig van Jesus Christus aan die wêreld vertoon deur nie afbrekende woorde te uiter nie, maar ander opbou deur die liefde wat deur die Vader, die Seun en die Heilige Gees in ons lewens bewerk is (“Nie ‘n enkele afbrekende woord moet uit julle mond kom nie, maar eerder ‘n woord wat goed is vir noodsaaklike opbou, sodat dit voorspoed mag bring vir diegene wat dit hoor” (Eff. 4: 29)). Ons hoef nie te vrees nie, want soos Job noem, hoef ons nie te vrees vir die verwoesting, wanneer ons op die stoel van geloof sit nie (“Wanneer die tong gesel, word jy weggesteek, jy hoef nie te vrees vir verwoesting wanneer dit kom nie” (Job 5: 21)). Laat daar nie van ons gesê kan word dat ons God slegs eer met die lippe nie, maar hulle harte is ver van My af (“Hierdie volk eer My met die lippe, maar hulle harte is ver van My af; tervergeefs vereer hulle My, want hulle onderrig as leerstellings die voorskrifte van mense.” (Matt. 15: 8-9)). Want ons gedagtes, woorde en werke sal ons veroordeel voor God (“Wie My verwerp en nie my woorde aanneem nie, het iets wat hom veroordeel; die woord wat Ek gespreek het, dit sal him in sy laasate dag veroordeel” (Joh. 4: 48)).

Laat ons gedagtes, woorde en opregte werke vir ons getuig dat ons die stoel van God se Liefde gekies het (“Ons is uit God, en wie God ken, luister na ons. Wie nie uit God is nie, luister nie na ons nie. Hieruit herken ons die waarheid en die gees van die dwaling” (1 Joh. 4: 6) en “Dit is My gebod: Julle moet mekaar liefhê, net soos Ek julle liefgehad het. Groter liefde as dit het niemand nie, dat iemand sy lewe aflê vir sy vriende.” (Joh. 15: 12-13)). Wie in die Seun van God glo het die nodige getuienis in hom (“Wie in die Seun van God glo, besit die getuienis in homself, wie God nie glo nie, het Hom tot leuenaar gemaak, omdat hy nie die getuienis geglo het wat God oor Sy Seun gelewer het nie” (1 Joh 5: 10)), en die getuienis is dat Jesus Christus die Seun van die ware God is (“En dit is die getuienis: dat God die ewige lewe vir ons gegee het, en dié lewe is in Sy Seun. Wie die Seun het, het die ewige lewe; wie die Seun van God nie het nie, het nie die lewe nie” (1 Joh. 5: 11-12)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Na wie se stem luister ons?

“En nou vertrou ek julle toe aan God en sy woord van genade, Hy wat die mag het om op te bou en aan julle onder almal wat geheilig is, ‘n erfenis te gee. ”
Hand. 20: 32

Dr Frans Hancke se preek van 7 Januarie 2023 het dit so mooi gestel: “Ons moet God hoor asemhaal; so naby moet ons aan God leef.” Dis alleen wanneer ons in God se teenwoordigheid leef dat ons so naby aan Hom kan wees dat ons daagliks sy asemhaling kan hoor. Soos Christus dit so mooi stel in Luk. 8: 21 (“Wie na die woord van God luister en dit gehoorsaam, hulle is my moeder en broers.”) en Luk. 11: 28 (“Ja, maar waarlik gelukkig is hulle wat die woord van God hoor en dit onderhou”).

Hoe weet ons egter dat dit wel God se stem is wat ons hoor? Hoe weet ons dat ons nie na vals profete luister nie? Daar is ‘n paar verwysings na die stem van God, soos bv. In Ps. 29: 3-9 (“Die stem van die Here is oor die waters, die God van heerlikheid laat dit dreun, die Here is bo die magtige waters, die stem van die Here is glansryk. Die stem van die Here breek seders, dir Here versplinter die seders van Libanon. Hy laat hulle bokspring soos ‘n kalf, Libanon en Sirjon soos jong buffels. Die stem van die Here splyt rotse met vlamme. Die stem van die Here laat die woestyn bewe, die Here laat die woestyn by Kades bewe. Die stem van die Here laat wildsbokke lam, dit stroop bosse kaal”) gee die Psalmdigter ‘n weergawe van hoe hy die Stem van God ervaar; deur die waters se gedreun; in die natuur gebeure; in die seisonale siklus van lewe; maar meeste van al dat God in beheer is van alles. Ook Jeremia gee die belofte dat ons na God se stem luister, sal Hy vir ons ‘n God wees (“’Luister na my stem, dan sal Ek vir julle ‘n God wees, en julle sal My volk wees!” (Jer. 7: 23) en “Luister na My stem en tree op ooreenkomstig alles wat Ek julle beveel. Julle sal dan My volk wees, en Ek sal julle God wees.” (Jer. 11: 4)). Jeremia neem God se stem en teenwoordigheid waar in die gedruis van waters in die hemel, waar Hy die wolke laat opstyg het volgens sy skepping (“in Sy stem, wanneer Hy dit laat hoor, is daar die gedruis van water in die hemel. Hy laat stapelwolke opstyg aan die einde van die aarde; Hy maak weerligstrale vir die reën; Hy laat die wind vry uit sy vooraadkamers”(Jer. 51:16))

Met Jesus Christus se doop deur Johannes, het God dit vir ons duidelik kom maak dat Jesus nou sy stem op aarde geword het, waarna ons moet luister (“Terwyl hy (Johannes die doper) nog praat, het ‘n helder wolk skielik ‘n skaduwee oor hulle gegooi, en kyk, ‘n stem uit die hemel sê: “Dit is my geliefde Seun, oor wie Ek my verheug, Luister na Hom. ”(Matt. 17: 5)). Ook in Joh. 5: 37 noem Christus aan ons dat die Vader hom gestuur het. (“En die Vader wat My gestuur het, Hy het van My getuig. Julle het nog nooit sy stem gehoor of sy gestalte gesien nie. En julle het sy woord nie blywend in julle nie, omdat julle wat Hy gestuur het, nie glo nie” (Joh. 5: 37)). Mag elkeen van ons dus deel daaraan om een van Christus se kudde te wees, want dan sal ons na Sy stem luister (“My skape luister na my stem, en Ek ken hulle, en hulle volg My. Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal tot in ewigheid nooit verlore gaan nie, en niemand sal hulle uit my hand ruk nie. ” (Joh. 10: 27-28)). Wanneer ons na Sy stem luister sal ons bestaan in die waarheid gegrond wees (“Elkeen wie se bestaan in die waarheid gegrons is, luister na My stem” (Joh. 18: 37)). Dit is waar en seker van Christus dat Hy van die begin af by God was (“In die begin was die Woord, en die Woord was by God, en die Woord was God” (Joh. 1: 1)).

Laat ons, onsself dus nie mislei deur die bekommernisse van hierdie wêreld en die verleiding van rykdom nie, want dit verstik die stem van God (“…maar die bekommernisse van hierdie wêreld, die verleiding van (aardse) rykdom en die begeertes na allerlei dinge dring in en verstikdie woord, en dit bly sonder vrug…” (Mark. 4: 19)), want ons het die belofte van Christus dat ons die ewige lewe het, indien ons na Sy Woord luister (“Ek sê vir julle : Wie my woord hoor en Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe en vir hom is daar geen veroordeling nie, maar hy het uit die dood na die lewe oorgegaan.” (Joh. 5: 24)). Mag daar ook van ons gesê word dat ons die Woord van God waarlik as Sy Woord aanvaar het (“En daarom dank ons God onophoudelik dat julle, nadat julle die woord van God van ons ontvang het, dit nie as ‘n woord van mense aanvaar het nie, maar waarlik as die Woord van God.” (1 Tes. 2: 13)), sodat ons God met krag kan dien (“As iemand aan die woord is, laat dit soos die woorde van God wees; as iemand dien, laat dit wees vanuuit die krag wat God voorsien, sodat God in alles verheerlik kan word deur Jesus Christus, aan wie die heerlikheid en die krag behoort, vir ewig en ewig.”(1 Pet. 4: 11)) as bewys dat ons deur die Heilige Gees gedoop is (“Ek het egter die woord van die Here onthou, toe Hy gesê het, Johannes het wel met water gedoop, maar julle sal met die Heilige Gees gedoop word.” (Hand. 11: 16)). Laat die wêreld ervaar dat ons die stem van God hoor deurdat daar geen afbrekende woorde uit ons monde kom nie, maar slegs opbouende woorde. (“Nie ‘n enkele afbrekende woord moet uit julle mond kom nie, maar eerder ‘n woord wat goed is vir noodsaaklike opbou, sodat dit voordeel mag bring vir diegene wat die hoor. ” (Eff. 4: 29)); en mag God ook van ons kan sê “Ek ken jou dade. Kyk, Ek het voor jou ‘n oop deur gegee, wat niemand kan sluit nie. Al is jou krag min, het jy vasgehou aan my woord, en het jy my Naam nie verloën nie.” (Open. 3: 8).

Dit alles is moontlik deur die Liefde van God die Vader, die genadegawe van Jesus Christus se kruisdood, en die bystand van die Heilige Gees.

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: ‘n Nuwe Seisoen

“Ek laat blindes gaan op ‘n weg wat hulle nie ken nie; op paaie wat hulle nie ken nie, laat Ek hulle loop. Ek maak duisternis voor hulle lig, die ongelyk plekke maak Ek gelyk. Dit is die beloftes – Ek voer dit uit, Ek laat dit nie na nie. ”
Jes. 42: 16

Baie van ons is reeds in ons herfs en wintersjare, maar die aarde lê nog bar en daar is gedurig kinders en jongmense wat nog in hulle lente en somers-jare leef. Die verandering van ons lewensjaar seisoene is iets waaraan ons nie kan verander nie, al het soveel mense die begeerte om hier op aarde vir ewig te kan lewe. In die kerjaar is ons in die tyd van Epifanie. Dis die tyd van 6 Januarie tot die laaste Sondag voor Aswoensdag. Dit is ‘n tydperk wat aandui op die koms van Jesus Christus, en dit poog om ons te herinner aan die lewe van Christus, vanaf Sy kinderdae tot en met Sy lydenstyd. Dit begin by die Wyse manne se besoek aan die krip in Bethlehem, waar die Betlehemster ons herinner aan die belofte van God wat deur Jesaja (Jes 46:16) reeds voorspel is. God se beloftes is vas, Hy voer dit uit en Hy sal dit nie nalaat om te gebeur nie.

Ons word dus herinner aan die nuwe seisoen wat deur die lentetyd van Jesus Christus se lewe as geskenk vir ons gegee is. Johannes verseker ons dat in Hom is daar lewe en dat Hy die lig van die wêreld was (“In Hom was lewe, en dié lewe was die lig vir die mense. En die lig skyn in die duisternis, en die duisternis kon dit nie uitdoof nie” (Joh. 1: 4-5)). Hierdie lig het onder ons kom woon om ook vir ons as geloofs-blindes die pad wat ons nie ken nie te wys; om ons op paaie te laat stap en die duisternis voor ons lig te maak. Hierdie lig was Jesus Christus (“En die Woord het vlees geword en onder ons kom woon, en ons het Sy heerlikheid aanskou, ‘n heerlikheid soos dié van die unieke Seun van die Vader – vol genade en waarheid” (Joh. 1: 14)).

Jesus Christus self verseker ons dat Hy die lig van die wêreld is soos die belofte van Jesaja, deur God, die Vader aan ons deurgegee is. (“Toe het Jesus weer met hulle gepraat en gesê: “Ek is die lig vir die wêreld. Wie My volg, sal beslis nie in die duisternis leef nie, maar sal die lig van die lewe hê” (Joh. 8: 12); “So lank as wat Ek in die wêreld is, is Ek die lig van die wêreld” (Joh. 9: 12)). Ons ontvang ook die belofte dat ons in Jesus Christus kan glo, om uit die duisternis te kom (“Jesus het uitgeroep en gesê: Wie in My glo, glo nie net in My nie, maar ook in Hom wat My gestuur het! En wie my sien, sien Hom wat My gestuur het. Ek het as ‘n lig na die wêreld gekom, sodat elkeen wat in My glo, nie in die duisternis sou bly nie” (Joh. 12: 44-46)).

Hoe kan ons nie in hierdie lig wil wees nie. Wanneer ons in hierdie wêreld kyk na al die duisternis wat om soveel mense hang. Die moord, doodslag en agteraf gekonkel van regerings en mense wat verkies om in die duisternis te leef. Die lig van die Wêreld het reeds gekom, en is deur baie mense in Bethlehem voor ons tyd beleef (“Die volk wat in duisternis woon het ‘n groot lig gesien; vir hulle wat in die gebied en die skadu van die dood leef, het ‘n lig opgegaan. “”Van toe af het Jesus met sy verkondiging begin en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemele is op hande”(Matt. 4: 16-17)). Hoekom vind mense hierdie las van Jesus Christus so moeilik om te dra? Hy belowe ons dat die ‘n ligte las is (“Kom na My toe, almal wat vermoeid en swaar belas is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle, en leer van My, omdat Ek sagmoedig en nederig van hart is, en julle sal rus vind vir julle gemoed. Want my juk is draaglik en my las is lig” (Matt 11: 28-30)).

Laat ons dan ook soos die huis van Jakob, in die lig van die Here leef (“Huis van Jakob, kom, laat ons leef in die lig van die Here” (Jes. 2: 5)). Laat ons meer uitvind oor die lewe van Jesus Christus, die unieke Seun van God die Vader, en deur die werking van die Heilige Gees, sodat die wêreld kan sien ons behoort aan Hom (“Laat julle lig só voor die mense skyn, sodat hulle julle goeie werke kan sien en julle Vader wat in die hemele is, kan verheerlik” (Matt. 5: 16)). Want dan sal die wêreld weet dat Jesus Christus die Seun van die Skepper God is (“Regverdige Vader, die wêreld ken U nie, maar Ek ken U, en hulle weet dat U My gestuur het. En Ek het u Naam aan hulle bekend gemaak en Ek sal die verder bekend maak, sodat die liefde waarmee U My liefgehad het, in hulle kan wees, en Ek in hulle.” (Joh. 17: 25-26)). Laat ons die lamp wat Christus kom aansteek het, nie versteek onder ‘n maatemmer nie, maar dit op ‘n lampstaander plaas, ongeag die lewensjaar-seisoen waarin ons leef (“Niemand steek ‘n lamp op en plaas dit dan in ‘n versteekte hoekie of onder ‘n maatemmer nie, maar op ‘n lampstaander, sodat die mense wat binnekom, die lig kan sien. Die oog is die lamp van die liggaam. As jou oog suiwer is, is jou hele liggaam ook verlig, maar as dit boos is, is jou liggaam ook donker. Pas dus op dat die lig in jou nie duisternis is nie. As jou hele liggaam verlig is en daar nie ‘n enkele donker plekkie is nie, sal dit heeltemal verlig wees, soos wanneer ‘n lamp jou met strale verlig” (Luk. 11: 33-36)).

Gepubliseer op

Stof tot nadenke: Lewe in God se Liefde

“Kyk watter groot liefde die Vader aan ons bewys het, dat ons kinders van God genoem kan word! En dit is ons ook. Om hierdie rede ken die wêreld ons nie, omdat hulle Hom nie leer ken het nie.”
1 Joh. 3: 1

Hoe kan ons in die liefde van God leef? Kan ons teen ons sondige natuur in geborge raak in die liefde van God? Is dit selfsugtig van ons om in die liefde van God te leef? Of moet ons liewer vra hoe kan ons nie in God se liefde leef nie? 1 Joh. 3: 1 bevestig weereens die liefde wat God vir ons het, sodat ons Sy kinders genoem kan word. In Joh. 1: 12 hoor ons duidelik “Maar aan almal wat Hom aanvaar het, het Hy die reg gegee om kinders van God te word – hulle wat in sy Naam glo.” Ons kan dus elkeen ‘n kind van God wees deur in Jesus Christus te glo. Dit is egter nie gebaseer op ‘n voorgee glo nie. Elkeen van ons sal self weet hoe opreg ons geloof in God die Vader, die kruis-offer van Jesus Christus en die teenwoordigheid van die Heililge Gees is. Dit is dus ‘n persoonlike ervaring en belewing.

Ons staan aan die vooraand van ‘n Nuwe Jaar hier op aarde. Hier waar die wat glo nie deur hierdie wêreld geken word nie (1 Joh. 3:1). Glo ons soos die Psalmdigter (“God se weg is volmaak; die woord van die Here is gelouter. Hy is ‘n skild vir almal wat by Hom skuil” (Ps. 18:11)). Ons hoef nie bang te wees nie, want ons het sopas weer die koms van Jesus Christus na hierdie aarde gevier soos deur die Engelkoor gesing is (Luk. 2: 10-11). Ons moet egter ook bedag wees op die dwalinge van beginsellose en vals leraars (“Julle dan. Geliefdes, aangesien julle hierdie dinge vooruit weet -wees op julle hoede om nie deur die dwaling van beginsellose mense meegesleur te word, en so julle eie standvastigheid te verloor nie. Sorg dat julle aanhou groei in die genade en kennis van ons Here en Verlosser, Jesus Christus” (2 Pet. 3: 17-18)).

Mag ons dus almal soos Paulus se wens in Kol 2: 2-3 (“Dit is my doel dat hulle harte, deur liefde saamgebind bemoedig mag word, en dat hulle kan kom tot die volle rykdom van allesomvattende insig, ja, tot die kennis van die misterie van God, naamlik Christus, in wie al die skatte van wysheid en kennis verborge is.”) groei in ons begrip van Christus se liefde. Mag ons Sy woorde gehoorsaam, want dan kan die liefde volmaak in ons word. (“…maar wie sy woorde gehoorsaam – in hom het die liefde van God waarlik volmaak geword, en hieruit weet ons dat on in Hom is.” (1 Joh. 2: 5)). Dan sal ons kan lewe in die liefde van God, want Christus het belowe “Net soos die Vader My liefhet, het Ek julle ook lief. Bly dan in my liefde…” (Joh. 15: 9). Dit is moontlik om so lief te hê want daar is belowe in Rom. 5: 5 “En die hoop beskaam nie, want God se liefde is in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat aan ons gegee is.”

My Nuwe Jaars wens vir elkeen van julle is dat julle in sekerheid in die liefde van God sal kan lewe, want die onwrikbare liefde van God gee ons die versekering dat “As God vir ons is, wie kan teen ons wees” (Rom. 8: 31). Weet egter dat dit nie noodwendig beteken dat daar nie onsekerhede in en om ons gaan wees nie, maar ons sekerheid lê daarin dat ons die skild van God se liefde het om ons teen die aanslae van die lewe te beskerm. Van Hom alleen kry ons krag deur Sy liefdes-skans (“Soek die Here en sy krag, soek voortdurend Sy teenwoordigheid op” (1 Kron. 16: 11); “God is die Een wat my met krag omgord en my pad gelyk maak” (Ps. 18: 33)). In Sy teenwoordigheid kan ons sing en jubel (“Maar ek, ek sing van U krag, In die môre jubel ek oor U troue liefde, want U was vir my ‘n toevlugsoord, ‘n skuilplek op die dag van my nood.” (Ps. 59: 17))

Privaatheidsbeleid Trots aangedrewe deur WordPress